پشت مکس، ماسک نیست

● (نگاهی به فیلم مكس ساخته سامان مقدم)
مكس، برخلاف ظاهرش، پوسترش، صحنه اول و سكانس ماقبل آخرش، نه فیلمفارسی سخیف و متحجر است، نه فیلم _ انتلكت نوستالژی باز. نه اختاپوس وار به جان مردم می افتد و ابتذال را ترویج می كند؛ نه فریبكار است و مخاطب را تحقیر و تحمیق می كند. و نه قصد سركیسه كردن مردم را دارد. مكس، در این هوا و فضای آلوده و بسته تهران، نه قیافه مد روز و مبتذل روشنفكرنمایانه می گیرد و ادعاهای عجیب و غریب فرهنگی، هنری، تفكری می كند و نه كشور را به حراج می گذارد و با سیاه نمایی، جایزه فرنگی گدایی می كند.مكس، سینمای شكنجه با پز روشنفكری نیست و برخلاف فیلم- انتلكت ها و فیلمفارسی های بعد از انقلاب، نه ریاكار است، نه افسرده. مكس، سالم است و گرم، هم در نگرش، قصه، دیالوگ ها و شعرها، هم در اجرا. با همه شوخی می كند. اما اندازه. شوخی هایش كه هیچ كدام سخیف نیستند، با دلسوزی و همدلی توام است. و به جای ستیزه و عقده گشایی، آرامش، وحدت و نشاط ملی را تبلیغ می كند و حرمت نگه می دارد. حرمت خود را، سینما را، مخاطب را و وطن را. همه آدم های فیلم، دوست داشتنی اند؛ حتی اكثراً ساده و بی پیرایه، و گاه معصوم. شخصیت ها به درستی پرداخت شده اند و قابل باورند. بازی ها جملگی خوبند. مكس، اولین «طنز موزیكال» با نشاط سینمای بعد از انقلاب است. و اجرای كلیپ های موزیكالش در سینما و تلویزیون ما بی سابقه است.
مكس به خوبی فهمیده جامعه ما به نشاط نیاز دارد و به نقد. و در این جهت گام برمی دارد و ظرفیت های نقدپذیری جامعه را افزایش می دهد. این هم به سود سینمای كشور است و هم به سود تنش زدایی از فضای فرهنگی. پشت مكس، ماسك نیست. روراستی، شعور اجتماعی و شعور سینمایی است. مشتاقم تا كار بعدی مقدم، «كافه ستاره»اش را كه جدی است، ببینم. به امید یك سینمای خوب ملی با آدم های اینجایی.

نویسنده : مسعود فراستی

منبع : سایت خبری ـ تحلیلی سینمای ما