موسیقی اقوام کرد

موسیقی كردستان به دلیل مسائل تاریخی و جنگهای اتفاق افتاده درآن حالتی رزمی و كوبنده پیدا كرده است. موسیقی این منطقه غنی ترین و پربارترین موسیقی قومی ایران است.
▪ موسیقی كرد از نظر قدمت به دو گروه تقسیم شده است:
۱) موسیقی باستانی: (هوره)، (مور)، (لوره)، (سیاوچمانه)سیاه چوبی و نغمه‌های سماعی – سنتی.
۲) ترانه های ملودیك: كه از اشعار هجایی و گاهی عروضی تشكیل شده مانند: مقام اویسی. بیت خوانی از انواع دیگری از موسیقی است كه در كردستان می‌باشد و این موسیقی درباره جنگها و شخصیتهای ملی سروده می‌شده است. ریتم موسیقی شهرهای هم مرز عراق شكل عربی به خود گرفته است مانند: كارهای صلاح‌ نجم‌الدین در میان كرد و لرها حد فاصلشان مردمی به نام (لك) زندگی می‌كنند كه موسیقی آنها (مور) نامیده می‌شود.
● رقص در كردستان
رقص در كردستان پیوندی جدا نشدنی با مردم دارد. رقص این منطقه جنبه تحرك و آمادگی به خود می‌بخشد و از حالت رزمی برخوردار است.
▪ رقص لنجه
رقص دسته جمعی است و بصورتی است كه دستهای یكدیگر را گرفته ویك یا چند نفر به خواندن آهنگهای بدون موزیك می‌پردازند. تمام كسانی كه در حال رقص هستند، با دست زدن خواننده را تشویق می‌كنند. تعداد شركت كنندگان در رقص به ۵۰ الی ۱۰۰ نفر می‌رسد.
▪ رقص چوبی
عامیانه‌ترین رقصهای محلی كردستان است و رقصی دسته جمعی است. شامل چندین قسمت است:
۱) رقص چپی كه پر جنب و جوش است،
۲) رقص سماكه آهسته و سنگین است،
۳) سه جایا هلپر كه از وزن و سرعت متعادلی برخوردار است،
۴) رقص فناپاشایی تند و سریع است.

منبع : خانه اقوام ایرانی