نگاه امروز

خدایا! به زبان مشتاقان با تو حرف می زنم
سیدباقر میرعبداللهی
سرِ سركشی به زیر آوردن
دست بی برگی بر فراز كردن
به پای اشتیاق زخم، خارزار طلب پیمودن
به آواز سوز، خدا را سرودن
و از تن گسستن و به خرّمزار آشتی جان پیوستن، همه به نیكبختی حضور فروزان توست ای ماه فرخنده ایمان، ای وسعت وسیع پاكی و ای هنگامه مبارك نیكی.
و ستایش همه از توست ای فرود آورنده پاكی و نیكی، ای یگانه به احسان، ای برتر، ای بس بزرگ، ای آمرزگار، ای بخششگر. تویی آن پروردگار بس بزرگی كه مانند ندارد و تویی شنوای بینا. و این ماهی است كه شكوهش بخشیدی و خوش آیینش كردی و برگزینش فرمودی،... ماهی كه در آن قرآن هدایتگر را فرود آوردی... ای منت داری كه منت هیچ كس بر او نیست، مرا بنواز و دوزخ از من بگردان و به بهشتم درآور... (۱).
الهی! در این ماه، هر روز، راز تو در میان است و شكوه تو در جان؛ در این ماه ... بارگاه حاجت را به روی خود گشاده می بینم و چشمه ساران امید به تو را لبالب...، می دانم كه اجابتگر نیایش امیدوارانی و فریادرس حسرت زدگانی... (۲).
خدایا! در این روز، مرا خردمندی و هشیواری روزی كن و از بی خردی و نیرنگ دور بدار و از هر ارزانشی كه دراین روز فرود می آوری، مرا نصیبی ده! به كرمت ای كریم ترین كریمان (۳).
●●●
الهی! من نه دربند نیایش سی روزه ام، اما رمضان نیایشگاه توست و من با زبان مشتاقان با تو حرف می زنم، با دهان اشتیاق، با لباس شوق، با لحن كبود آرزو، و از گلوی سرخ خوان درد با تو حرف می زنم:
الهی! اینك كه تردامنی ام مرا از ستیز تو بیم می دهد، مهرپیشگی ات مژده گوی نوازش توست. آن گاه كه تباهكاری ام طعن عقوبت می زند، مرا به دلداری آواز می دهی. اینك از خطا به عطایم ببر، از قهر به مهر، از غم به شادی بی پایان. مرا از ویرانه زار تن به آبادی جان بیار، از تیرگی به فروغ، از عطشكامی به باران و از خاك به پرواز، چندان كه رهای كوی تو باشم و بخت یار دیدار روی تو باشم.
خدایا! مرا به آیین مهر خویش بمیران و برانگیزان؛ به نیروانای سعادتم بازرسان و شوخ شقاوتم از جان بپرداز. خدایا! اندوه، اندوه اگر تو در میانه نباشی و بشكوه بشكوه اگر خوش نشین حجره جان شوی.
الهی! ای كه پاكروحان به مقام رازگویی با تو فراز آمدند، و كجروان از مهر تو به بارگاه انابت باز آمدند؛ ای كه خداوندگاری ات از گردنفرازی سرپیچان، كاستی نگیرد و بزرگی ات از اقبال پاكبازان، فزونی نپذیرد، در این ماه قدسی جان مرا به ساحت احسان خود بیار و از هواخواهانت بخواه.
الهی! اگر اندوه بازنداری ، دلخستگان غربتیم، و اگر مهر نورزی، واماندگان حسرتیم. الهی! از نزاری تن، چون تو فرمایی، غم نیست؛ كه تن تا ویران نشود، روح آبادان نشود، و جسم تا رنج نبیند، جان، گنج نبیند. خوشا بخت شادمان روزه گیران كه نوش نوشان بزم نیایشند.
الهی! ای جلیل، خاكسارانیم كه از سَرِ جان، زمین بوس آستان مهر توییم و از ژرفای دل، به خاك افتاده كبریای توییم. الهی! روزه، نه دریوزه ماست، راز دوستداری ماست، كه پیش شوكت مُلكت، روزه گیران نه بی سامانان گدایی اند كه وفاخواهان آشنایی اند.
الهی! تویی آن مهرپیشه كه چون مومنانه روی، سوی تو كنیم، دست برآوری به یاوری، و هر گاه بی دریغت بخوانیم، كامكاری پیش آوری. اینك مرا چنان بدار كه در این ماه مهر آیین جز طهور ننوشم، جز لطیف نخورم، جز زیبا نبینم، جز نیك نشنوم، جز راستی نگویم و جز به درستی راه نپویم.
الهی! مرا جانی پاك و دلی مطهر عطا كن؛ جانی كه سرای سِرّ تو باشد، و دلی كه دردمند مهر تو باشد، ای دل های شیدا شیفته ات، و ای جان های سوخته، فریفته ات. ای غمگسار، ای یار.

پی نوشت ها:
۱ - مفاتیح الجنان، اعمال مشتركه ماه رمضان، قسم اول.
۲ - ترجمه بخشی از دعای ابوحمزه ثمالی.
۳ - دعای روز سوم ماه رمضان.

منبع : روزنامه همشهری