قهوه خانه آذری

قهوه خانه آذری در سال۱۳۲۷ در میدان راه آهن ابتدای خیابان ولیعصر (تهران) شروع به فعالیت نموده است.
خانواده حاج مصطفی آذری مالک سرقفلی این قهوه خانه است.خود حاج مصطفی درودگری خوانده و بعد ۱۱ سال کارشناس ژنراتور صدا و سیما بوده است اما عشق قهوه چی بودن او را بر سر شغل خانوادگی اش کشانده .حاج مصطفی کت و شلوار می پوشد ولی لباس بقیه کارمندانش جلیقه کوتاه تیره- کلاه نمدی مشکی- ودستمال یزدی دور گردن است.
خوشامد گویی آنها و مهر و لطفشان در پذیرایی اشتهایت را افزون می کند ضمن آن که وقتی روی یکی از تختها می نشینی آن قدر مسحور فضای اطرافت می شوی که گویی برشی از تاریخ و فرهنگ تهران قدیم را به تماشا نشسته ای و دلت می خواهد خوردن دیزی سنگی آن قدر طول بکشد که تو در جلوی چشمانت روزگاری را به یاد آوری که استاد حسن اسماعیل زاده در همین قهوه خانه مشغول نقاشی کشیدن است و مرشد عباس داراب آن جا نقالی می کند.
اما اکنون اینجا مملو است از صدای موسیقی سنتی – و قل قل قلیان ها!
●قهوه خانه :یک پایگاه مردمی
قهوه خانه از دیر باز شاید از دوره صفویه به این طرف مکانی برای دوستی ها و الفت بین مردم محله ها بوده است.قهوه خانه هم چون یک نهاد اجتماعی – فرهنگی عمل کرده و جایگاه و منزلتی برجسته در استمرار و پایداری فرهنگ کهن قومی و ملی و دینی ایرانیان داشته است.
مرشدان قهوه خانه نقالان ادبیات حماسی ما بوده اند و این گونه ادبیات سینه به سینه حفظ می شد میان مردم آن روزگار.
"مردم در قهوه خانه ها راه و رسم پهلوانی و آداب و اخلاق جوانمردی و روحیه وفاداری و ایثارگری را می آموختند.
نقالی در قهوه خانه به خصوص شاهنامه خوانی جایگاه اساسی دارد و در دوره قاجاریه که قهوه خانه به عنوان یک پدیده اجتماعی در شهرها و میان مردم نقش و اعتباری یافت نقالی و شاهنامه خوانی از برنامه های رایج آن هستند."
قهوه خانه آذری هم از دیرباز یک پایگاه مردمی بوده که در آن اطلاعات ردو بدل می شده و حتی در ماه مبارک رمضان هم کارکرد خود را به گونه ای دیگر حفظ کرده است و دسته دسته باستانی کارها به میل و کباده زنی مشغول بوده اند.
و اما درآلبوم قهوه خانه آذری می بینی که گویا همه جمعند از آقای خاتمی تا فردین – سفرای یونان و فرانسه –استاد شجریان –و وزنه بردار محبوب رضازاده.
در پایان باید بگویم "قهوه خانه آذری با قدمت بیش از نیم قرن در سال ۱۳۷۲ از یک قهوه خانه معمولی به یک قهوه خانه سنتی بازسازی گردید.و میراث فرهنگی هم به تاریخ ۱/۵/۸۴ این قهوه خانه را به عنوان ابنیه فرهنگی ثبت کرده."
به امید جاودانگی اینگونه عناصر فرهنگی ایران ما!

منبع : مجله فصل‌نو