ستاره دوست

مرج البحرین یلتقیان،... دو اقیانوس درپناه هم آرام گرفتند و از آن امواج سربلندكرامت، دو دریا برخاست: یكی سر برصخره های ساحل مصلحت می كوفت و دیگری تماشاگران حماسه دریا را به افق های خونرنگ خیره می كرد.
اینك زاده عزیز سوم شعبان، در آغوش عصمت دوم است و از لطف لطیف وجودش، نسیم های ربانی مهر می وزد برباغسار مدینه انسان.
آن نفحات قدوسی هنوز وقت حقجویان را خوش می كند و ذهن و زبان را به شرح محامد او می شكوفاند:
سلام بر تو ای پنجمین ستاره دوست،
ای ازپسِ پشتِ پدران شامخ و مادران مطهر،
ای پدرت سالار اهل ایمان و ای مادرت حوری پرده نشین ملكوت.
سلام بر تو ای وارث آدم.
ای روح پریشان علی(ع) و ای جان محمد(ص).
شهادت می دهم كه ـ سزاوارانه ـ شریعت را پاس داشتی و به نیكی فراخواندی و از زشتی زنهاردادی وخداراخالصانه بندگی كردی، چندان كه تو را یقین دررسید.
سلام بر تو ای صدیق اكبر و برآن جان های عاشق كه بر درگاه خجسته تو بار افكندند.
سلام بر تو ای سفیرخدا برخلقش
ای وارث تورات و انجیل و زبور
ای گنجور كتاب مسطور
ای امین خداوند رحمان و ای شریك قرآن.
سلام برتو ای آستانه باب علم الهی
و ای رازگاه خدایی.
سلام بر تو ای پاك كه هرپلیدی ـ به یمن نام مطهرت ـ همنشین پاكی می شود.
ای مولای من!
تو می آیی و جان جهان، مدهوش مغناطیس نام عزیز توست.
تومی آیی وحسینیان، ازگلوی سرخ خوان درد، تورا به آواز« بأبی انت و أمی» به سراپرده روح خودمی خوانند.
میلاد تو شكوه حق است وخواری باطل.
حق باتو آرام می گیرد؛ چنان كه دو اقیانوس درپناه هم آرام گرفتند و تو از آن امواج سربلندكرامت، برآمدی.

سید باقر میرعبداللهی

منبع : همشهری