توسعه انسانی ۲۰۰۶

بر اساس تازه ترین گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۰۶ سازمان ملل متحد، رتبه جمهوری اسلامی ایران در شاخص توسعه انسانی در بین ۱۷۷ كشور به ۹۶ در سال جاری ارتقا یافته است.
متن كامل گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۰۶ از سوی برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) در تاریخ ۹ نوامبر برابر ۱۸ آبان در سراسر جهان به صورت رسمی منتشر خواهد شد و خبرگزاری فارس كه به نسخه ای از متن كامل آن دست یافته است، اقدام به انتشار این گزارش برای نخستین بار در جهان كرده است.
این گزارش كه به عنوان نخستین گزارش توسعه انسانی سازمان ملل در دولت نهم ارزیابی می شود، حاكی است: ارزش شاخص توسعه انسانی ایران كه در سال گذشته ۷۳۶/۰ از یك بوده است، در سال جاری با ۰۱/۰ افزایش به ۷۴۶/۰ رسید و ایران در این خصوص در رتبه پائین تری نسبت به كشورهایی چون بلیز و جمهوری دومینیكن و در وضعیت بهتری نسبت به گرجستان و مولداوی قرار گرفته است.
شاخص توسعه انسانی (HDI) از سال ۱۹۹۰ تا كنون هر ساله توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) منتشر می‌شود و قسمت عمده این گزارش شامل جداولی است كه به بررسی وضعیت توسعه انسانی در بخشهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی كشورهای جهان می‌پردازد.
گفتنی است، شاخص توسعه انسانی كه در این گزارش به آن پرداخته می شود، بر اساس سه شاخص امید به زندگی، شاخص آموزش و شاخص تولید ناخالص داخلی و به عبارت صحیح‌تر توزیع عادلانه درآمد به دست آمده است.
فقر درآمدی و انسانی كشورهای در حال توسعه از جمله موارد مهمی است كه در گزارش توسعه انسانی مورد توجه قرار گرفته است و در این میان شاخص فقر انسانی (HPI ) از اهمیت زیادی برخوردار است.
بر اساس گزارش توسعه انسانی ۲۰۰۶ ، شاخص امید به زندگی در ایران در عدد ۷۶/۰ سال گذشته ثابت مانده و امید به زندگی در مردان ایرانی از ۶۹ سال در سال گذشته به ۲/۶۹ سال و در زنان ایرانی نیز از ۹/۷۱ سال در سال گذشته به ۳/۷۲ سال رسیده است.
سازمان ملل متحد با اعلام اینكه متوسط امید به زندگی در ایران در سال گذشته ۴/۷۰ سال بوده است، این رقم را در سال جاری ۷/۷۰ سال اعلام كرده است. رتبه ایران از لحاظ شاخص امید به زندگی در این گزارش ۸۵ اعلام شده است.
بر اساس این گزارش، ارزش اسمی تولید ناخالص داخلی ایران ۴/۱۶۳ میلیارد دلار و بر اساس شاخص برابری قدرت خرید ۲/۵۰۴ میلیارد دلار برآورد شده است و سرانه تولید ناخالص داخلی ایران نیز ۲۴۳۹ دلار و بر اساس شاخص برابری قدرت خرید ۷۵۲۵ دلار اعلام شد، ضمن آن كه ایران از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی از رتبه هفتادم در سال گذشته به رتبه ۷۲ تنزل پیدا كرد.
این گزارش با اعلام این كه شاخص تولید ناخالص داخلی ایران در سال گذشته ۷۱/۰ بوده است، این شاخص را در سال جاری ۷۲/۰ اعلام كرده است.
سازمان ملل متحد با اعلام این كه متوسط نرخ تورم در ایران بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۴ میلادی برابر ۲۲ درصد بوده است، نرخ تورم را در گزارش سال جاری ۸/۱۴ درصد اعلام كرده است.
گزارش توسعه انسانی ۲۰۰۶ افزود: ایران از نظر فقر بین ۱۰۲ كشور در حال توسعه رتبه ۳۵ را به خود اختصاص داد كه در مقایسه با سال گذشته یك رتبه بهبود را نشان می دهد و ارزش شاخص فقر انسانی در ایران ۴/۱۶ اعلام شده است كه ایران از این لحاظ در وضعیت بدتری نسبت به ویتنام و امارات و در رتبه بهتری نسبت به مولداوی و هاندوراس قرار گرفته است.
بنابراین گزارش، دو درصد مردم ایران با كمتر از یك دلار در روز و ۳/۷ درصد نیز با كمتر از دو دلار در روز زندگی می كنند و شش درصد مردم این كشور نیز به آب بهداشتی و سالم دسترسی دائمی ندارند كه این رقم در مقایسه با سال گذشته یك درصد كاهش نشان می دهد.
گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۰۶ كه با عنوان "قدرت، فقر و بحران جهانی آب" منتشر شده است، توجه ویژه ای را به مساله كمبود آب در جهان معطوف داشته است و ایران را از لحاظ دسترسی به منابع آب در رتبه ۲۴ بین ۱۲۵ كشور در حال توسعه قرار داد.
بر اساس این گزارش كه در شش فصل مجزا به مساله كمیابی آب در جهان پرداخته است، سالانه بیش از دو میلیون كودك در جهان به خاطر عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم جان خود را از دست می‌دهند.
سازمان ملل با اعلام اینكه ضریب جینی (شاخص توزیع عادلانه درآمد) در ایران ۴۳ است، اعلام كرد: دهك پایین درآمدی در ایران دو درصد درآمد و مصرف و دو دهك پایین درآمدی نیز ۱/۵ درصد درآمد و مصرف را در این كشور به خود اختصاص می دهند، در حالی كه دهك بالای درآمدی ۷/۳۳ درصد درآمد و مصرف و دو دهك بالای درآمدی نیز ۹/۴۹ درصد درآمد و مصرف را كسب می‌كنند.
بنابراین گزارش، دهك بالای درآمدی در ایران ۲/۱۷ برابر دهك پایین درآمدی و دو دهك بالای درآمدی نیز ۷/۹ برابر دودهك پایین درآمدی مصرف می‌كنند.
سازمان ملل پیش بینی كرد، متوسط نرخ رشد جمعیت ایران بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵ به ۴/۱ درصد خواهد رسید كه این رقم در مقایسه با سال گذشته ۱/۰ درصد رشد نشان می دهد و پیش بینی شد جمعیت ایران در سال ۲۰۱۵ به ۹/۷۹ میلیون نفر افزایش خواهد یافت.
گزارش توسعه انسانی ۲۰۰۶ نرخ باسوادی افراد بالای ۱۵ سال را در كشور ما ۷۷ درصد اعلام كرد و ایران را از این لحاظ در رتبه ۸۵ كشورهای در حال توسعه قرار داد. این در حالی است كه گرجستان از این لحاظ با نرخ ۱۰۰ درصدی در رتبه نخست كشورهای در حال توسعه قرار گرفت و مالی با نرخ ۱۹ درصدی آخر شد.
این گزارش سهم هزینه های آموزشی دولتی را از تولید ناخالص داخلی ۸/۴ درصد و از كل هزینه های دولت ۹/۱۷ درصد اعلام كرد و افزود: از هر هزار نفر در ایران ۸۲ نفر از شبكه جهانی اینترنت استفاده می كنند كه این رقم در مقایسه با سال گذشته ده نفر افزایش نشان می‌دهد.
سازمان ملل واردات كالا و خدمات در ایران را ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی و صادرات را ۳۲ درصد تولید ناخالص داخلی برآورد كرده است و افزود: از مجموع صادرات كالا و خدمات در ایران، ۹۱ درصد مواد خام و اولیه، ۹ درصد محصولات ساخته شده و صنعتی و دو درصد نیز فناوریهای پیشرفته را شامل می‌شود.
این گزارش سهم جریان خالص سرمایه گذاری مستقیم خارجی از تولید ناخالص داخلی ایران را ۳/۰ درصد اعلام كرده است كه در مقایسه با رقم سال گذشته ۲/۰ درصد افزایش یافته است.
بر اساس گزارش توسعه انسانی سال ۲۰۰۶، ایران از نظر توسعه انسانی طی سال های پس از انقلاب با ۱۴ پله صعود مواجه شده است.
به گزارش فارس، در حالی برنامه توسعه سازمان ملل در گزارش توسعه انسانی ۲۰۰۶ رتبه توسعه انسانی ایران را ۹۶ اعلام كرد كه رتبه شاخص توسعه انسانی ایران در سال ۱۹۷۹ برابر ‌۱۱۰ بوده است.
در گزارش سال ۲۰۰۶ سازمان ملل ، نروژ همانند سال گذشته در بالاترین رتبه شاخص توسعه انسانی و نیجریه نیز بدون تغییر نسبت به سال قبل در پایین ترین رتبه شاخص توسعه انسانی قرار گرفته است.
براساس این گزارش، كشورهای نروژ، ایسلند، استرالیا، ایرلند، سوئد، كانادا، ژاپن، آمریكا، سوئیس و هلند به ترتیب در رتبه های اول تا دهم شاخص توسعه انسانی در سال ۲۰۰۶ قرار گرفتند.
در بین كشورهای آسیایی نیز، كشورهای ژاپن، هنگ كنگ، سنگاپور، كره جنوبی، كویت، بحرین، امارات، قطر، عمان، مالزی، بلاروس، تایلند، عربستان، لبنان، چین، فیلیپین و اردن در وضعیت توسعه انسانی بهتری نسبت به ایران قرار گرفتند.
سازمان ملل متحد رتبه شاخص توسعه انسانی ۱۷۷ كشور جهان را در سال ۲۰۰۶ (به ترتیب از بهترین تا بدترین شاخص) به شرح زیر اعلام كرده است كه عدد داخل پرانتز نیز رتبه توسعه انسانی كشورها در سال ۲۰۰۵ را نشان می‌دهد.
۱- نروژ (۱)
۲-ایسلند(۲)
۳- استرالیا(۳)
۴- ایرلند (۸)
۵- سوئد(۶)
۶- كانادا (۵)
۷-ژاپن (۱۱)
۸- آمریكا(۱۰)
۹-سوئیس (۷)
۱۰- هلند(۱۲)
۱۱- فنلاند (۱۳)
۱۲-لوكزامبورگ (۴)
۱۳- بلژیك (۹)
۱۴-اتریش (۱۷)
۱۵- دانمارك (۱۴)
۱۶- فرانسه(۱۶)
۱۷- ایتالیا(۱۸)
۱۸- انگلیس(۱۵)
۱۹- اسپانیا (۲۱)
۲۰- نیوزلند(۱۹)
۲۱- آلمان(۲۰)
۲۲- هنگ كنگ(۲۲)
۲۳- اسرائیل[فلسطین اشغالی] (۲۳)
۲۴- یونان(۲۴)
۲۵- سنگاپور(۲۵)
۲۶- كره جنوبی (۲۸)
۲۷- اسلوونی (۲۶)
۲۸- پرتغال (۲۷)
۲۹- قبرس(۲۹)
۳۰- جمهوری چك(۳۱)
۳۱- باربادوس (۳۰)
۳۲- جزیره مالت(۳۲)
۳۳- كویت (۴۴)
۳۴- برونئی (۳۳)
۳۵- مجارستان(۳۵)
۳۶- آرژانتین (۳۴)
۳۷- لهستان (۳۶)
۳۸- شیلی (۳۷)
۳۹- بحرین (۴۳)
۴۰- استونی (۳۸)
۴۱- لیتوانی (۳۹)
۴۲- اسلواكی (۴۲)
۴۳- اروگوئه (۴۶)
۴۴- كرواسی (۴۵)
۴۵- لاتویا (۴۸)
۴۶- قطر (۴۰)
۴۷- جزایر سشیل (۵۱)
۴۸- كاستاریكا (۴۷)
۴۹-امارات متحده عربی (۴۱)
۵۰- كوبا (۵۲)
۵۱- سن كیتس ونویس(۴۹)
۵۲- باهاماس(۵۰)
۵۳- مكزیك(۵۳)
۵۴-بلغارستان (۵۵)
۵۵- تونگا (۵۴)
۵۶- عمان (۷۱)
۵۷- ترینیداد و توباگو(۵۷)
۵۸- پاناما (۵۶)
۵۹- آنتیگوا و باربودا (۶۰)
۶۰- رومانی (۶۴)
۶۱- مالزی(۶۱)
۶۲- بوسنی و هرزگوین (۶۸)
۶۳-موریس (۶۵)
۶۴-لیبی (۵۸)
۶۵- روسیه (۶۲)
۶۶- مقدونیه (۵۹)
۶۷- بلاروس(۶۷)
۶۸- دومینیكا (۷۰)
۶۹- برزیل (۶۳)
۷۰-كلمبیا (۶۹)
۷۱- سن لویسیا (۷۶)
۷۲-ونزوئلا (۷۵)
۷۳- آلبانی (۷۲)
۷۴-تایلند (۷۳)
۷۵- سامائو غربی (۷۴)
۷۶- عربستان سعودی (۷۷)
۷۷- اوكراین (۷۸)
۷۸- لبنان (۸۱)
۷۹- قزاقستان (۸۰)
۸۰-ارمنستان (۸۳)
۸۱- چین (۸۵)
۸۲- پرو (۷۹)
۸۳- اكوادور (۸۲)
۸۴-فیلیپین(۸۴)
۸۵- گرانادا (۶۶)
۸۶-اردن (۹۰)
۸۷- تونس (۸۹)
۸۸- سن ویلسنت و گرینادینز (۸۷)
۸۹-سورینام(۸۶)
۹۰- فیجی (۹۲)
۹۱-پاراگوئه (۸۸)
۹۲- تركیه (۹۴)
۹۳- سریلانكا(۹۳)
۹۴- جمهوری دومینیكن (۹۵)
۹۵- بلیز (۹۱)
۹۶- ایران(۹۹)
۹۷- گرجستان (۱۰۰)
۹۸- مالدیو (۹۶)
۹۹- آذربایجان (۱۰۱)
۱۰۰- فلسطین(۱۰۲)
۱۰۱ - السالوادور (۱۰۴)
۱۰۲- الجزایر (۱۰۳)
۱۰۳- گویان (۱۰۷)
۱۰۴-جامائیكا (۹۸)
۱۰۵- تركمنستان (۹۷)
۱۰۶- كیپ‌ورد (۱۰۵)
۱۰۷- سوریه (۱۰۶)
۱۰۸- اندونزی (۱۱۰)
۱۰۹- ویتنام (۱۰۸)
۱۱۰- قرقیزستان (۱۰۹)
۱۱۱- مصر (۱۱۹)
۱۱۲- نیكاراگوئه(۱۱۲)
۱۱۳- ازبكستان (۱۱۱)
۱۱۴ -جمهوری مولداوی (۱۱۵)
۱۱۵- بولیوی (۱۱۳)
۱۱۶- مغولستان (۱۱۴)
۱۱۷- هندوراس (۱۱۶)
۱۱۸- گواتمالا (۱۱۷)
۱۱۹-وانواتو (۱۱۸)
۱۲۰- گینه استوایی(۱۲۱)
۱۲۱- افریقای جنوبی (۱۲۰)
۱۲۲- تاجیكستان(۱۲۲)
۱۲۳- مغرب (۱۲۴)
۱۲۴- گابن (۱۲۳)
۱۲۵- نامبیا(۱۲۵)
۱۲۶- هند (۱۲۷)
۱۲۷- سائوتومه و پرنسیپ (۱۲۶)
۱۲۸- جزایر سولومان(۱۲۸)
۱۲۹- كامبوج (۱۳۰)
۱۳۰- میانمار (۱۲۹)
۱۳۱-بوتسوانا (۱۳۱)
۱۳۲-جزیره كومور(۱۳۲)
۱۳۳-جمهوری دمكراتیك لائو(۱۳۳)
۱۳۴- پاكستان (۱۳۵)
۱۳۵- بوتان (۱۳۴)
۱۳۶- غنا (۱۳۸)
۱۳۷- بنگلادش (۱۳۹)
۱۳۸-نپال (۱۳۶)
۱۳۹- گینه نو (۱۳۷)
۱۴۰- كنگو (۱۴۲)
۱۴۱- سودان(۱۴۱)
۱۴۲- تیمور (۱۴۰)
۱۴۳- ماداگاسكار (۱۴۶)
۱۴۴- كامرون(۱۴۸)
۱۴۵- اوگاندا (۱۴۴)
۱۴۶- سوازیلند (۱۴۷)
۱۴۷- توگو (۱۴۳)
۱۴۸- جیبوتی (۱۵۰)
۱۴۹- لستو(۱۴۹)
۱۵۰- یمن (۱۵۱)
۱۵۱- زیمبابوه (۱۴۵)
۱۵۲- كنیا (۱۵۴)
۱۵۳- موریتانی (۱۵۲)
۱۵۴- هایتی (۱۵۳)
۱۵۵- گامبیا(۱۵۵)
۱۵۶- سنگال (۱۵۷)
۱۵۷- اریتره (۱۶۱)
۱۵۸- رواندا (۱۵۹)
۱۵۹- نیجریه (۱۵۸)
۱۶۰- گینه (۱۵۶)
۱۶۱- آنگولا(۱۶۰)
۱۶۲- تانزانیا (۱۶۴)
۱۶۳- بنین (۱۶۲)
۱۶۴- ساحل عاج (۱۶۳)
۱۶۵-زامبیا (۱۶۶)
۱۶۶- مالاوی (۱۶۵)
۱۶۷- جمهوری دموكراتیك كنگو(۱۶۷)
۱۶۸- موزامبیك(۱۶۸)
۱۶۹-بروندی(۱۶۹)
۱۷۰- اتیوپی(۱۷۰)
۱۷۱- چاد (۱۷۳)
۱۷۲- جمهوری آفریقای مركزی(۱۷۱)
۱۷۳- گینه بیسائو (۱۷۲)
۱۷۴- بوركینافاسو (۱۷۵)
۱۷۵- مالی (۱۷۴)
۱۷۶- سیرالئون(۱۷۶)
۱۷۷- نیجریه (۱۷۷)

منبع : مجله گسترش صنعت