پاسخ های همودینامیک در پی لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه: پروپوفول در مقایسه با تیوپنتال سدیم

● زمینه و هدف:
القای بیهوشی عمومی، لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه می تواند با تغییرات وسیع همودینامیک همراه گردد. هدف از این پژوهش تعیین پاسخ های همودینامیک در پی لارنگوسکوپی پس از القای بیهوشی با پروپوفول در مقایسه با تیوپنتال می باشد.
● روش بررسی:
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی ۱۸۰ بیمار در گروه سنی ۲۰ تا ۵۰ سال با ASA کلاس I تحت بیهوشی عمومی با پروپوفول و تیوپنتال سدیم قرار گرفتند. اطلاعات همودینامیک بیماران (شامل فشار خون سیستولی “Sp”/دیاستولی”Dp” متوسط شریانی “Map” و تعداد ضربان قلب “HR”) در چهار مرحله (بعد از قرار گرفتن بیمار روی تخت عمل، سه دقیقه بعد از تزریق پیش داروی بیهوشی، یک دقیقه بعد از القای بیهوشی و بلافاصله بعد از لوله گذاری تراشه) ثبت گردید. اطلاعات بیماران با SPSS ویراست ۱۳.۵ و c۲ test و student’s t-test مورد آنالیز قرار گرفتند و مقادیر کمتر از ۰.۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد.
● یافته ها:
از مجموع ۱۸۰ بیمار مورد مطالعه ۹۱ (%۵۰.۶) بیمار مرد و ۸۹ (%۴۹.۴) بیمار زن بودند. دو گروه از نظر جنس، وزن و سن تفاوت آماری نداشتند (p>۰.۰۵). کاهش فشار خون سیستولی/ دیاستولی و فشار متوسط شریانی متعاقب القای بیهوشی در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. میانگین تفاوت افزایش تعداد ضربان قلب بیماران در گروه تیوپنتال و پروپوفول به ترتیب ۱۱.۵±۵.۴۳ و ۵.۳۷±۳.۵۵ بود (p<۰.۰۰۰۱).
● نتیجه گیری:
پروپوفول با سرکوب بهتری از پرسور رفلکس داروی مناسب تری جهت القای بیهوشی در اعمال جراحی تحت بیهوشی عمومی می باشد این یافته با اکثر مطالعات انجام شده قبلی مطابقت دارد. پروپوفول می تواند داروی مناسبی در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر و یا بیمارانی باشد که تغییرات همودینامیک متعاقب لارنگوسکوپی و لوله گذاری در آنها مخاطره انگیز است.

محمدعلی نویان اشرف
آریا اخگر عراقی
حمیرا پیروی سرشکه
فروهر اخگر

منبع : پایگاه اطلاعات علمی