پارادوکس جوانی و تجربه

با دانستن اینکه آریگو ساکی همواره ایدئولوژی فوتبال تهاجمی را در سر می پروراند، اینکه او آرسنال را در زمره محبوب ترین تیم هایش جا دهد، چندان عجیب نخواهد بود. اما هر چه به بازی امشب نزدیک تر می شویم، سرمربی سابق میلان با این ادعا که آرسنال تهاجمی بازی خواهد کرد همواره این فکر را در ذهن خواهد داشت که بهترین فرصت برای پیش افتادن از میلان را از دست داده و پا به بازی برگشت لیگ قهرمانان اروپا خواهد گذاشت.
دانستن از آریگو ساکی هم می تواند به درک بهتر حرف هایش کمک کند. زمانی که سال ۱۹۸۷ او از پارما(که آن زمان در سری B بود) جدا شد تا به عنوان یک نام ناشناخته به میلان بیاید، خیلی سریع ایده های هجومی اش را به بدنه آن تیم تزریق کرد؛ کسی که تا ۳۳ سالگی در کارخانه تولید کفش پدرش کار می کرد و به خاطر نداشتن پس زمینه فوتبالی مورد تمسخر قرار می گرفت، رسیدنش به این نقطه فراتر از حد انتظار بود. با این حال او برای موفقیتش به یک جمله اقتدا کرد؛«برای اینکه بخواهید سوارکار باشید، نیازی نیست که حتماً اسب به دنیا بیایید.» ساکی ظرف ۱۰ سال از یک فروشنده کفش بدل به قهرمان جام باشگاه های اروپا شد و به اصرار ایتالیایی ها برای استفاده از لیبرو پایان داد. ممکن است فوتبال آرسنال آن فضای انقلابی میلان ساکی را نداشته باشد اما حسی می گوید آرسن ونگر که مثل ساکی سابقه بازی در بالاترین سطح فوتبال را ندارد، یک جور جانشین مرد ایتالیایی در فوتبال اروپا به شمار می رود. ساکی در این باره می گوید؛«آرسنال مفرح ترین، هماهنگ ترین و سرگرم کننده ترین فوتبال را در اروپا ارائه می دهد. من واقعاً ونگر و نحوه بازی تیمش را ستایش می کنم. او با جوانان کار می کند، آنها را شکل می دهد و در زمانی مناسب آنها را می فروشد. مثلاً به ویرا، آنری، پتی و پیرس نگاه کنید.» ساکی هم مثل ونگر تیم های هلندی را که «توتال فوتبال» (فوتبال شناور) بازی می کنند، الگوی خودش می داند و در عین حال مثل ونگر در اولین فصل کاملی که در میلان حضور داشت، آنها را قهرمان اروپا کرده بود؛ همان کاری که مرد فرانسوی با آرسنال موفق به انجامش شده است.
اما برخلاف ونگر، مرد ایتالیایی این قهرمانی را با دو قهرمانی اش در جام باشگاه های اروپا بیمه کرد. در عین حال ساکی اعتقاد دارد این نقش آرسنال امسال هم پابرجا خواهد ماند؛«نقطه ضعف داشتن تیمی جوان زمانی خودش را نشان می دهد که در موقعیتی مثل بازی آرسنال- میلان قرار می گیرید. آرسنال در دور رفت فوتبال بهتری بازی کرد اما آنها نتوانستند از برتری شان استفاده کنند. آرسنال چیزی حدود ۱۵ تا ۲۰ بار در زمین میلان توپ را از آن خودش کرد. اگر میلانی ها در زمین انگلیسی به این تعداد صاحب توپ می شدند، می توانستند ۵ گل بزنند، روسونری ها قطعاً این شانس ها را دودستی می چسبیدند و از آنها استفاده می کردند. می دانید چرا؟ چون آرسنال تیم جوانی است.
وقتی تیم تان جوان است، زمان هایی هست که مصمم بودن تان را از دست می دهید، دیگر آن برش لازم را نخواهید داشت و تمرکزتان را از دست می دهید. آن وقت است که آرام می گیرید و به این فکر می کنید که فرصت های بعدی هم به دست خواهد آمد. در بازی رفت زمان هایی بود که به نظر می رسید آرسنال ترسیده است یا اینکه حس خودشیفتگی بر بازیکنانش غالب شده است؛ زمان هایی که انگار اراده شان آن طوری که باید، نبود. مثلاً به فابرگاس نگاه کنید. او یکی از بهترین بازیکنان جوان دنیا است. من خیلی از او خوشم می آید اما مقابل میلان انگار فراموش کرده بود که باید سرعت بازی را بالا نگه دارد و با نوسانی که داشت عملاً جوری بازی کرد که میلانی ها می خواستند. من از فابرگاس انتقاد نمی کنم. رخ دادن این اتفاقات هزینه یی است که هنگام بازی با ترکیبی جوان شده می پردازید.»
این حرف های ساکی درباره آرسنال کاملاً درست است اما ونگر هم خوب می داند چگونه باید در سن سیرو بازی کند. او یکی از به یادماندنی ترین شب های اروپایی اش را در لیگ قهرمانان ۲۰۰۳ و با پیروزی ۵ بر یک مقابل اینترمیلان جشن گرفته است. در آن مسابقه تیری آنری مهاجم کنونی بارسا دو گل برای آرسنال زد. با این حال ونگر می داند مقابل میلان کار به مراتب دشوارتری را در پیش دارد. حالا رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان آن هم در شرایطی که در بازی رفت و در خانه با نتیجه صفر- صفر متوقف شده اند، چالش بزرگ تری است. شاید برای همین است که مرد فرانسوی روی شروعی خوب در سن سیرو صحه می گذارد و تجربه تلخ یونایتد فصل پیش را پیش می کشد. فصل گذشته من یونایتد در بازی برگشت مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان در سن سیرو ظرف نیم ساعت اول بازی دو گل خورد تا پرونده اش خیلی سریع تر از حد ممکن بسته شود.
ونگر در این باره می گوید؛«نتیجه بازی با اینتر برای ما عالی بود. ما از سن سیرو خاطرات خوبی داریم. زمانی که ما با اینتر بازی کردیم، آنها با سه دفاع مرکزی بازی می کردند که همگی خصوصیات هجومی داشتند. ما از این فضایی که به ما دادند به خوبی استفاده کردیم. میلان تجربه زیادی دارد و شاید ما باید مقابل آنها صبر بیشتری به خرج دهیم. مساله یی که اهمیت دارد این است که باید دفاعی مستحکم داشته باشیم چون همین میلان فصل گذشته ظرف ۲۰ دقیقه اول بازی برگشت، من یونایتد را نابود کرد. باید بازی را قدرتمندانه شروع کنیم. ما بازی اول را در ذهن داریم و می دانیم که می توانیم از اول بازی برگشت به آنها حمله کنیم چون بازی رفت کامل در دست ما بود.»
اما در آن سوی سکه، میلان با تجربه بالایش قرار دارد، تجربه یی که با سن بالای بازیکنانش همراه شده و می تواند مشکلات خاص خودش را داشته باشد. کارلو آنچلوتی سرمربی کنونی میلان زمانی زیر نظر آریگو ساکی بازی می کرد و هیچ کس گل او به رئال در بازی برگشت نیمه نهایی جام باشگاه های اروپای سال ۸۹ را فراموش نمی کند. ساکی اعتقاد دارد هنوز رگه هایی از افکار او در ذهن کارلتو وجود دارد؛ رگه هایی مثل فوتبال شناور میلان در خط میانی و تمرکز روی بازیکنان چندکاره؛ «میلان توتال فوتبال بازی می کند. آنها فوتبال خوبی بازی می کنند. مشکل آنها این است که این نوع بازی در این تیم دوام ندارد. آنها قدرت و توانایی بدنی لازم برای دوام این تاکتیک را ندارند. به سال گذشته نگاه کنید مثلاً مقابل بایرن مونیخ و منچستریونایتد. به نظر من نحوه حمله آنها به یونایتد در سن سیرو بی نظیر بود. اما واقعیت این است که آنچلوتی بازیکنان مسن زیادی دارد.» میلان به لطف حضور پاتو ۱۸ ساله که تنها بازیکن زیر ۲۵ سال تیم محسوب می شود، توانسته میانگین سنی اش را تا ۳/۲۹ پایین بکشد اما آنها هنوز با میانگین ۵/۲۴ آرسنال، فاصله زیادی دارند. با این تفاسیر کنایه آمیز است که فاکتور سن برای آرسنال هم نقطه ضعف است هم قدرت. ساکی اعتقاد دارد اگر آرسنال می خواهد میلان را غافلگیر کند، باید کمتر از «فوتبال مستقیم» یعنی تکیه بیش از حد به ارسال توپ های بلند برای آدبایور استفاده کند؛ اشتباهی که «توپچی ها» در بازی رفت انجام دادند.
ونگر خوب می داند که باید مراقب کاکا باشد. آیا در این شرایط او از یارگیری «من تو من» استفاده خواهد کرد؟ آیا این راه توقف کاکا است؟ مرد فرانسوی اعتقاد دیگری دارد؛ «من حتی یک لحظه هم به این فکر نمی کنم که بخواهم به بازی کاکا صدمه بزنم. اگر بازیکنان بزرگ را از بازی خارج کنید، آن وقت چرا مردم باید حاضر شوند فوتبال نگاه کنند؟ بازیکنان بزرگ، فوتبال را به هنر تبدیل می کنند و اگر بخواهید آنها را از بازی خارج کنید، دیگر چه خواهد شد؟» شاید به خاطر همین ایده است که آریگو ساکی نمی خواهد از ونگر انتقاد کند؛ «ای کاش همه تیم ها مثل آرسنال بودند. وجود تیم هایی مثل آرسنال برای فوتبال مفید است.»

محمدوالا یزدانی

منبع : روزنامه اعتماد