خود کرده را تدبیر نیست!

مشقی که نوشته ای این است؟ مثل خرچنگ قورباغه می ماند! چشم نداری؟ مگر نمی خواهی به جایی برسی؟
واقعا غیرقابل تحملی!اصلا صحبت کردن با تو، مثل صحبت کردن با دیوار است ! خدایا من چه کرده بودم که بچه ای این طور نصیبم کردی؟ امیدوارم همین طور که مرا اذیت می کنی ، بچه هایت سرت بیاورند... تو آدم نمی شوی...فکر می کنیم با چنین الفاظی به بچه خود کمک می کنیم تا رفتار نامناسب خود را تشخیص بدهد، اشتباه خود را رفع کرده و شادتر و موفق تر شود. این طور نیست؟
بچه ها براساس عقایدی که ما از آنها داریم ، خود را ارزیابی می کنند و وقتی ما از کلمات خشن و جملات نیش دار استفاده می کنیم و آهنگ صدایمان تحقیرآمیز می شود، با این کار خود تخم بی اعتمادی به نفس و شک داشتن به خود را در ذهنشان می کاریم.
بچه ها کم کم احساس می کنند بچه های بدی هستند و هرگز نمی توانند موفقیتی کسب کنند تا باعث افتخار ما شوند و در این لحظه اعتماد به نفس آنها شروع به فروپاشی می کند.
انتقاد به هر شکلی که باشد تار و پود اعتماد به نفس و انگیزه برای شروع کار جدید را در کودک نابود می کند. انتقاد هرگز سازنده نیست ، چون حس ارزشمندی و صلابت را از بچه می گیرد. شما هرگز تاثیر قدرت کلمات یا اعمالتان را دست کم نگیرید.
وقتی کودکتان آن طور که انتظار دارید نمی درخشد، هرگز با عباراتی تحقیرآمیز باعث رنجش همیشگی او نشوید. این کلمات نه تنها موجب حرکت صحیح فرزند شما نمی شود، بلکه در جهت فرسایش انگیزه ها و اعتماد به نفس آنها عمل می کند، از انگیزه ها می کاهد و تاثیر منفی بر عزت نفس دارد که بر سطح توقع از خود تاثیر می گذارد. هر چه میزان توقع کودک از خود در سطح پایین تری باشد، انگیزه پیشرفت و ترقی در او کاهش می یابد. یک تحقیق دانشگاهی نشان می دهد که سرزنش لفظی به مراتب بیش از کتک زدن به اعتماد به نفس کودک لطمه وارد می کند.
بچه های عادی از خانواده های متوسط، روزانه توسط ۴۳جمله منفی در مقابل ۳۲ جمله مثبت ، دریافت می کنند. این نسبت ۵/۱۳ به یک است.طبق آمارهایی که توسط سازمان ملی اولیا مربیان به دست آمده است ، انتقاد والدین از بچه ها در مقابل کلمات تشویق آمیز ۱۸ به یک است. یعنی ۱۸بار انتقاد در مقابل یک بار تشویق!
تصور می کنید این الفاظ انتقادی چه تاثیری روی بچه باقی می گذارد و چه تاثیری روی شما به عنوان والد خواهد گذاشت؟
فرزند شما گاه و بی گاه رفتارهای ناپسندی از خود نشان می دهد که البته هیچ گریزی از آن نیست. اما چگونه می توان رفتار ناپسند را بدون انتقاد تصحیح کرد؟ انتقادهایی که ترمزی برای پیشرفت و موفقیت تحصیلی و شغلی و آینده اجتماعی کودک است؟
مشاهده رفتارهای ناپسند کودکان امری اجتناب ناپذیر است ؛ اما این نکته را هم همیشه به خاطر سپارید: «باید کودک را از رفتارش جدا کنید.»شما باید به رفتار کودک اشاره کنید نه خود او. مثلا این که خیلی تو را دوست دارم ولی از کاری که کرده ای اصلا خوشم نیامد. ما می توانیم درباره رفتار ناپسند کودک بدون آن که به شخص کودک حمله کنیم ، اظهار عقیده کنیم.به جای این که بگوییم واقعا بچه شلخته ای هستی ، بگوییم این به هم ریختگی و شلوغی مرا کلافه می کند. لطفا اتاقت را مرتب کن. پی بردن به این واقعیت چندان مشکل نیست که اعتماد به نفس ، بهترین ارمغانی است که می توانید به فرزندان خود ارزانی کنید.مهمترین چیزی که باید بدانید، این است که اعتماد به نفس در کودکان در درجه اول از طریق کیفیت رابطه شما با آنها به وجود می آید و رشد می کند. چون بچه ها به طور مستقیم نمی توانند خود را ببینند و از طریق بازتاب رفتار شما خود را می شناسند.وقتی کودک تحقیر می شود، خودش را بازنده حس می کند و انتظار شکست از خود دارد و رفتاری از خود نشان می دهد که صد در صد به شکست بینجامد. وقتی بچه باورش را نسبت به خود از دست بدهد، به طرف جاده شکست سرازیر می شود.تصور می کند خانواده اش برای موفقیتش ارزشی قائل نیست و او فاقد ویژگی لازم برای به دست آوردن نمرات خوب و پیشرفت است. دیگر چه امیدی می توان برای موفقیت و انگیزه یادگیری چنین کودکی داشت؟ خود کرده را تدبیر نیست.

منبع : روزنامه کیهان