همیشه موفق در مقابل ایتالیایی ها

● دوئل آنری و كاناوارو
تمام فرانسوی ها آرزو می كنند كه هم تیمی شان تیری آنری، یكشنبه شب در به دردسر انداختن فابیو كاناوارو سرفراز باشد. یكی مثل جیوه چنان بی قرار و ثبات است كه در هر آن باید در انتظار تغییر و دگرگونی لحظه ای آن بود و دیگری مانند دیوار رسوخ ناپذیری كه كسی را یارای مقابله با او نیست. این دو به جنگ یكدیگر می شتابند.
آنری برای رسیدن به چنین خواسته ای، باید به نمایشی مشابه با آنچه او در قالب مجموعه آرسن ونگر در لیگ قهرمانان اروپا ارائه داد بیندیشد. وقتی سخن از یك مهاجم برق آسا باشد، نامی جز تیری آنری به ذهن خطور نخواهد كرد.
كسی كه نشان داده، در از پا افكندن و تسلیم ساختن مدافعان سری A تبحری حیرت انگیز دارد. اعجوبه فرانسوی یك بار هنر و نبوغ ویران كننده اش را به آ.اس. رم فابیو كاپلو نشان داد. او در آن مسابقه یك هت تریك جاودانه كرد و اول بار با پای راست، سپس با پای چپ و در انتها نیز با یك گل تماشایی كه برآمده از یك ضربه ایستگاهی بود، همه را از استعداد شگرفش شگفت زده ساخت. تصویر شفاف دیگر از قدرت نمایی اش در برابر ایتالیایی ها را می توان در نمایش او در برابر اینترمیلان در سال ۲۰۰۳ جست وجو كرد.
در مسابقه ای كه آرسنال بر پایه فروغ او ۵ بر یك نرآتزوری را در جوزپه مه آتزا ویران ساخت و آنری با به ثمر رساندن دو گل- كه گل دومش بر پایه یك حركت فردی اعجاب انگیز كه آغازش از میانه میدان بود- بار دیگر نیش مهلكش را به رگ مدافعان ایتالیایی وارد ساخت. كاناوارو از آن رو كه در برابر توانایی های آنری در فصل پیش و در لیگ قهرمانان اروپا، ناتوان و كلافه نشان داد، به خوبی از قابلیت ها و نبوغ «هدف اصلی»اش در فینال آشنا است.
ایتالیایی ها با آن دفاع پولادین و غیرقابل رسوخ آشنایشان آنچنان كه به تیری آنری احترام می گذارند در قبال كسان دیگری چنین موضعی را نشان نمی دهند. او را یكی از دوست داشتنی ترین و بامرام ترین فوتبالیست های این جهان می خوانند. از آن سبب كه همواره هیچ گاه در قبال افراد كوچك تر از خود- از هر حیث- تكبر و غرور از خود نشان نمی دهد.
به همین خاطر است كه همواره او را قبول و دوستش دارند. از آن برهه، یعنی سال ۱۹۹۹ كه با تجربه ای تلخ، یوونتوس و سری A را ترك گفت، او در لباس آرسنال همیشه برای بزرگان آن كشور مصیبت ساز بوده است. آنری در این باره می گوید: «همواره ثابت كرده ام كه در برابر تیم های ایتالیایی و مدافعان آنها، مشكلی در گلزنی نداشته ام. البته انتظار ندارم كه این بار، شرایط به سادگی همیشه باشد.»مهاجم افسانه ای آرسنال نیك می داند كه فابیو كاناوارو و یارانش در خط دفاعی ایتالیا، برنامه ها و طرح های دقیق و سختگیرانه ای برای از كار انداختن موتور گلزنی او در ذهن دارند. روزنامه سور چاپ فرانسه می نویسد: «خدا همراه ماست. در كنار ما.» و در ادامه چنین می آورد: «بلایی بر سر ایتالیایی ها می آوریم كه در تمام مدت بازی از شدت بیم و ترس بلرزند.»
اما خب جانشین خلف پائولو مالدینی، مدافع بی نظیر و قدرتمند آتزوری یعنی فابیو كاناوارو، مردی است كه اصولاً ترس و واهمه برایش لغاتی تعریف نشده به شمار می روند. حداقل در بازی یكشنبه شب، سعی می كند اینگونه نباشد. به این خاطر كه كاپیتان مقتدر مارچلو لیپی، قصد دارد یك صدمین بازی ملی اش را در برابر فرانسه و در فینال جام جهانی جشن بگیرد. آخرین ایتالیایی حاضر در باشگاه صدتایی ها، در این جام، با تمام وجود، سعی داشته تا ضعف ها و كم كاری های گذشته كشورش را در تورنمنت های اخیر با بازی های بی نظیرش پوشش دهد.
«ما پس از چند تورنمنت كابوس مانند، كه هنوز خاطراتشان را در ذهنمان مرور می كنیم، در این جام با روحی تازه و فكری بدیع مسابقات را پیش برده ایم.
سال پیش كه آنگونه از كره جنوبی میزبان در سال ۲۰۰۲ شكست خوردیم. دیداری كه با اشتباهات فراوان و سرگیجه آور داور آن مسابقه به زیان ما تمام شد. در پرتغال نیز سناریو حذف و ناكامی مشابه با جام جهانی پیش داشتیم. اكنون به سبب آن دو شكست، انگیزه صدچندانی پیدا كرده ایم. چیزی شبیه خشم و عصبانیت كه البته در راهی معقولانه و موثر از آن بهره می جوییم. یعنی وجه مثبت آن.»اینها صحبت های كاپیتان آتزوری، كسی كه بی شك در این جام نه تنها بهترین مدافع بلكه یكی از برترین ستاره های این تورنمنت بوده است.
برای كاناوارو آن شب مسرت بخش در برابر میزبان یك تاریخ به یادماندنی بود. پس از مقهور ساختن ژرمن ها در وستفالن دورتموند، قهرمانان ایتالیا در رختكن در حالی كه نخست وزیر كشورشان یعنی رومانو پرودی را در كنار خود می دیدند به شادی و خواندن آهنگ های محلی پرداختند.
با طنین و آهنگی بر لب و اراده ای پولادین در قلب كاناوارو و شركایش در دیوار رسوخ ناپذیر آتزوری در ۵۷۰ دقیقه تنها یك بار سنگرشان را فروپاشیده یافتند. تازه آن گل نیز از اشتباه كریستین زاكاردو كه دروازه خودی را گشود نشأت می گیرد. در راه از پیش برداشتن ژرمن ها در وستفالن پرشكوه، نمایش فردی و حیرت انگیز فابیو كاناوارو بود كه یكی از عوامل مهم و حیاتی به وقوع پیوستن آن مهم شد.
او در آن شب، تنها یك مرتبه دست ها را بالا برد. در آن موقع كه میروسلاو كلوزه با مهارتی مثال زدنی و بسیار استادانه از میان او و رینو گتوزو عبور كرد، همه چیز برای ناكامی ایتالیا فراهم شده بود كه تنها حضور برترین سنگربان دنیا جان لوئیجی بوفون مانع از پیروزی ژرمن ها شد. كاناوارو و بوفون از جوانی در كنار هم بودند. چه آن زمان كه در اوایل دهه ۹۰ در پارمای رویایی آن روزها با یكدیگر انس گرفتند و چه در این برهه كه در یوونتوس هماهنگی و تله پاتی شان در راه موفقیت آتزوری اثرگذار نشان داده... و این تله پاتی كه این دو را همیشه در كنار هم قرار داده، نقش مهمی در از كار انداختن اعجوبه ای چون آنری خواهد داشت.
كاناوارو پیمان بسته است كه در بازی فینال نیز آمادگی بی همتایش را حفظ كند. مردی با بازیخوانی استثنایی، و چشمانی شاهین گونه، كه نگاه های جست وجوگر و كاوشگرایانه گری كاسپاروف را در اذهان احیا می كند، می داند كه چگونه با تكیه بر تجربه و توانایی هایش آنری را بی اثر كند، قبل از آنكه او زهرش را بر پیكره آتزوری بپاشد. با تنها ۱۷۶ سانتی متر بلندی قامت، آنچنان مسلط و متبحر در هوا نشان می دهد كه موجب حیرت می شود. او از خط دفاعی به خوبی می داند كه چگونه توپ های بلند را به میانه میدان، رو به جلو، پخش كند. آنچه كه می توان از گل دوم كشورش در برابر ژرمن ها برداشت كرد.
اما نگاه آنری در آن شب به تلویزیون دوخته شده بود. گلزن فرانسوی در خصوص ایتالیا می گوید: «بازی ایتالیا را دیدم. آنها تیم نیرومند و استواری هستند. مردم معتقدند دلیل اینكه آنها، امروز اینجا هستند به خاطر دفاعی بودنشان است اما من می گویم آنها مانند یك «تیم» دفاع می كنند. دیواره تدافعی آنها تنها با حضور فابیو كاناوارو و یا ماركو ماتراتزی به عنوان مدافعان بزرگ، رسوخ ناپذیر نیست بلكه دیگر مهره های این تیم نیز در این راه همكاری آشكاری دارند.»
فقط این فابیو كاناوارو نیست كه در این مجموعه، نقش نخست را در برنامه های تدافعی مارچلو لیپی ایفا می كند، بلكه رینو گتوزو و آندره آ پیرلو نیز در سیستم ۱-۳-۲-۴ این تیم به بهترین نحو ممكن تلاش می كنند. آنری از توان و نیروی ایتالیا آگاه است ولی یكی از دلایل موفقیت كشورش را در این جام، هماهنگی و درك غیرقابل تصور ستاره های این تیم به سبب حضور طولانی مدتشان در كنار هم می داند. و به آن با حرارت خاصی تاكید می كند. آنری می گوید: «آنچه كه مجموعه ما را بدل به یك قدرت واقعی كرده است، «تیم» بودن ماست.
هیچ كس برای درخشش و به چشم آمدن خودش بازی نمی كند. همه برای هم می جنگند. همه به خاطر یكدیگر بازی می كنند تا مجموعه به نتیجه برسد. این دیدار، خاطرات آن فینال ۶ سال پیش در یورو ۲۰۰۰ را در اذهان احیا می كند و امیدوارم نتیجه اش همانی شود كه در آن سال برای ما رقم خورد. اما آنها اثبات كردند كه تیم قدرتمندی هستند و شكست دادن آلمان- آن هم بدان شكل- موید این نكته است.
تاریخ از هر سو به سود فرانسوی ها است. ایتالیا توسط یاران آنری در یورو ۲۰۰۰ ناكام شد و در مرحله یك چهارم نهایی جام جهانی ،۹۸ فرانسوی های میزبان آتزوری را در ضربات پنالتی ناكام ساختند. كاناوارو با گرمایی ویژه می گوید: «هنوز از آن شكست- سال ۹۸- افسوس می خورم. با اینكه خیلی جوان بودم اما آن خاطره و آن ناكامی برایم اكنون نیز دردآور است. این فرصت ایده آلی است برای گرفتن انتقام.» اگر كاناوارو موفق شود آنری را در جریان بازی «محو» كند آنگاه ایتالیایی ها اقبال بلندی برای دوختن چهارمین ستاره جام جهانی بر سینه شان خواهند داشت. هر چند آنری چندان دل خوشی نسبت به این داستان ندارد. «در تیم ما تنها یك نفر گل نمی زند. برنامه های متنوعی برای حملات تهاجمی مان داریم. سنگینی بار وظایف هجومی تنها بر دوش فردی خاص حمل نمی شود.»
اما، آنچه كه بدیهی است، نبرد این دو- كاناوارو و آنری- دوئلی است میان سرعت عمل فكر و مغز كاناوارو و سرعت برق آسای گام های آنری... و یكی از این دو می توانند برای كشورشان شبی دراماتیك رقم بزنند.

هنری وینتر
سردبیرمجله ۲-۴-۴ و بخش ورزشی دیلی تلگراف
ترجمه:سهیل نوری پناه

منبع : روزنامه شرق