شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا
۱۲ ماه مه ۱۹۶۴ ـ خالهای سرطانی دمکراسی
نشست اندیشمندان و استادان علوم سیاسی «برای بحث درباره عوامل اداری که دمکراسی را تضعیف می کند» ۱۲ ماه مه ۱۹۶۴ با صدور قطعنامه ای پایان یافت که «کاتلین نویل» بعداً شرح مذاکرات ، متن و تفسیر این قطعنامه را به صورت کتابی قطور در آورد. قبلا هم در زمینه این نشست کتابی در۱۲۸ صفحه تحت عنوان «خال های سرطانی دمکراسی» انتشار یافته بود.
هدف از نشست سال ۱۹۶۴ عمدتاً بحث درباره عوامل داخلی (اداری) تضعیف دمکراسی بود. باتوجه به تجربه سالهای ۱۹۰۴ تا ۱۹۶۴، خالهای سیاه سرطانی دمکراسی به این شرح مشخص شده بود:
-- سوء استفاده مقامات انتصابی (دولتی) و انتخابی (نمایندگان) از قدرت.
-- سوئ استفاده از آلودگی کارکنان نهادهای عمومی به اعتیادات زیان آور؛ وجود دورویی و چاپلوسی در سازمانهای دولتی؛ قوم وخویش بازی و رعایت حال نزدیکان و دوستان(نپوتیسم)، استخدام و انتصاب بدون انتشار آگهی های عمومی و گزینش بهترها، تسلیم شدن مقامات اداری به تهدید و ارعاب اصحاب نفوذ و قدرتمندان، ارتشاء، بی حالی (تنبل بودن) کارکنان و مقامات، عدم دلسوزی، عدم احساس و قبول مسئولیت، قانون گریزی حقوق بگیران دولت و ....
بر این خالهای سرطانی، سهل انگاری مردم و بی توجهی رسانه های گروهی در این زمینه اضافه شده بود. به این ترتیب به نظر می رسد که نشست سال ۱۹۶۴، پنجاه درصد مسئله را به گردن بی حالی مردم و بی اعتنایی رسانه ها انداخته بود.
از این قطعنامه چنین بر می آید که اگر رسانه ها انتقاد و مردم شکایت و اعتراض کنند نیمی از خالهای سرطانی با جراحی برداشته خواهد شد و برداشتن نیم دیگر تکلیف مشترک سه قوه حکومتی است که چه بهتر، که متفقا اقدام کنند.
هدف از نشست سال ۱۹۶۴ عمدتاً بحث درباره عوامل داخلی (اداری) تضعیف دمکراسی بود. باتوجه به تجربه سالهای ۱۹۰۴ تا ۱۹۶۴، خالهای سیاه سرطانی دمکراسی به این شرح مشخص شده بود:
-- سوء استفاده مقامات انتصابی (دولتی) و انتخابی (نمایندگان) از قدرت.
-- سوئ استفاده از آلودگی کارکنان نهادهای عمومی به اعتیادات زیان آور؛ وجود دورویی و چاپلوسی در سازمانهای دولتی؛ قوم وخویش بازی و رعایت حال نزدیکان و دوستان(نپوتیسم)، استخدام و انتصاب بدون انتشار آگهی های عمومی و گزینش بهترها، تسلیم شدن مقامات اداری به تهدید و ارعاب اصحاب نفوذ و قدرتمندان، ارتشاء، بی حالی (تنبل بودن) کارکنان و مقامات، عدم دلسوزی، عدم احساس و قبول مسئولیت، قانون گریزی حقوق بگیران دولت و ....
بر این خالهای سرطانی، سهل انگاری مردم و بی توجهی رسانه های گروهی در این زمینه اضافه شده بود. به این ترتیب به نظر می رسد که نشست سال ۱۹۶۴، پنجاه درصد مسئله را به گردن بی حالی مردم و بی اعتنایی رسانه ها انداخته بود.
از این قطعنامه چنین بر می آید که اگر رسانه ها انتقاد و مردم شکایت و اعتراض کنند نیمی از خالهای سرطانی با جراحی برداشته خواهد شد و برداشتن نیم دیگر تکلیف مشترک سه قوه حکومتی است که چه بهتر، که متفقا اقدام کنند.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران مجلس دولت حجاب رئیس جمهور نماز جمعه رئیسی گشت ارشاد دولت سیزدهم کارگران رهبر انقلاب مجلس شورای اسلامی
سیل هواشناسی تهران کنکور شهرداری تهران سیستان و بلوچستان فضای مجازی سازمان سنجش قتل سلامت پلیس زنان
قیمت دلار قیمت طلا بازار خودرو خودرو قیمت خودرو دلار سایپا بانک مرکزی ارز مسکن ایران خودرو تورم
کیومرث پوراحمد پایتخت تلویزیون خانواده سینمای ایران سریال ترانه علیدوستی فیلم کتاب مهران مدیری موسیقی سینما
کنکور ۱۴۰۳ عبدالرسول پورعباس
اسرائیل رژیم صهیونیستی آمریکا فلسطین غزه جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
فوتبال پرسپولیس جام حذفی آلومینیوم اراک استقلال فوتسال بازی تراکتور تیم ملی فوتسال ایران باشگاه پرسپولیس بارسلونا باشگاه استقلال
هوش مصنوعی گوگل سامسونگ اپل فناوری ربات نخبگان همراه اول ناسا فیلترینگ
سازمان غذا و دارو کاهش وزن مالاریا آلزایمر زوال عقل