نگاه کهکشانی ها به جایی غیر از خانه

اگر نگاهی به ۱۱ بازیکن اصلی رئال مادرید بیندازیم، خواهیم دید که تنها ۲ بازیکن این تیم دست پرورده مکتب برنابئو هستند؛ ایکر کاسیاس و رائول! البته رائول این روزها بیشتر یک کهنه سرباز محسوب می شود تا یک بازیکن تازه نفس کلیدی! سال ها از زمانی که او به عنوان درخشان ترین ستاره کهکشانی ها به زمین می رفت، گذشته است. این وضعیت در مورد گوتی نیز صادق است. بازیکنی که دیگر وجودش در مستطیل سبز تضمین کننده پیروزی نیست. در این میان تنها کاسیاس باقی می ماند؛ حاصل مدرسه فوتبال مادرید که می توان در هر بازی بر روی او حساب کرد اما سؤال این است چرا تعداد بازیکنان مدرسه کانترا (مدرسه فوتبال رئال مادرید) در ترکیب اصلی تیمشان تا این حد کم است؟ میگل تورس، خاویر بالبوئنا و سولدادو تنها دست پرورد گان اخیر کانترا هستند که جزو ۲۵ مرد اصلی ترکیب تیم محسوب می شوند و در این میان فقط یکی از این ۳ نفر بازی قابل قبولی مطابق با فاکتورهای لازم انجام می دهد و بقیه در حال ترک باشگاه هستند. با نگاهی به رقیب دیرینه رئال مادرید خواهیم دید به طور کلی وضعیت بارسلونا متفاوت از مردان برنابئو است. ویکتور والدز، کارلس پویول، آندرس اینی یستا، ژاوی، لیونل مسی، جووانی دوس سانتوز، بویان کرکیچ و آلبرت فورکوئرا همگی از تیم جوانان بارسا به ترکیب اصلی آبی واناری پوشان پیوسته اند.
در مورد ژاوی قضیه مهمتر از اینها است. او از ۱۱ سالگی برای تعلیم فوتبال به کاتالان ها پیوست. مقایسه هیچ وقت کار درستی نبوده است، خصوصاً در فوتبال نتیجه گرای امروز که نتیجه، برتری قابل ملاحظه ای نسبت به عملکرد دارد. بارسا همیشه فوتبالی متفاوت و سیاست های باشگاهی خاص خود را داشته است. این باشگاه تأکید فوق العاده ای بر روی استفاده از جوانان با استعداد خود دارد. آتلتیک بیلبائو نیز همین گونه عمل می کند. در این میان شاید رئال مادرید سیاستی به مراتب متفاوت تر داشته باشد. گفتن اینکه رئال مادرید به استعدادهای جوان مدرسه فوتبالش اهمیت نمی دهد، بی انصافی کامل است. آنها کاملاً به آنچه در تیم جوانانشان می گذرد واقف هستند و این را گاه و بی گاه با تولد و حضور یکی از این بازیکنان نشان داده اند.
از طرفی تعداد بازیکنانی که فارغ التحصیل مدرسه برنابئو هستند و در حال حاضر در لالیگا توپ می زنند، نشان می دهد کانترا پر از استعداد است. بنابراین سؤال اصلی این نیست که چرا رئال مادرید به پرورش استعدادهای جوان اهمیت بیشتری نمی دهد بلکه سؤال این است که چرا رئال مادرید از استعدادهای جوان خود استفاده نمی کند؟! در ویسنته کالدرون، خوزه مانوئل در حال توپ زدن است. بازیکنی که برنابئو تصمیم گرفته است دوباره او را به مقر کهکشانی ها بازگرداند. وی دست پرورده خودشان است. بازیکنان دیگری نیز چون آلوارو نگردو، خوان فران، آلوارو آربلوا، ژاوی پورتیلو و فرناندز از جمله ستاره های نوظهور دیگری هستند که الفبای فوتبال را در رئال مادرید آموختند و سپس برای خود باشگاه های دیگری برای بازی پیدا کردند چرا که در رئال مادرید جایی برای ماندن نیافتند! بنابراین می توانیم این طور نتیجه بگیریم که مادرید در پرورش استعدادهای جوان خوب عمل کرده اما این تیم های دیگر لالیگا هستند که از این استعدادها بهره مند می شوند! در واقع رئال مادرید به یک خط تولید استعداد موفق تبدیل شده است.
البته باید به این نکته هم توجه کنیم که اگر این بازیکنان در سطح بالا بودند، بدون شک در کنار کهکشانی ها می ماندند اما اکنون که مردان برنابئو از مصدومیت های پیاپی رنج می برند، آن طور که «ماتا» دچارش شده بود، شاید در نظر داشتن یک یا ۲ بازیکن جوان از همان مدرسه فکر چندان بدی نباشد. «گرانرو» مدتی است به صورت بازیکن قرضی به گتافه پیوسته، با این حال تضمینی در این مورد وجود ندارد که اگر به رئال مادرید بازگردد، در جمع بازیکنان اصلی تیم قرار بگیرد؛ همان شرایطی که سولدادو در حال حاضر دارد. این مهاجم در اوساسونا به خوبی بازی کرد، به طوری که به تیم ملی نیز دعوت شد اما برند شوستر اهمیت چندانی به حضور او در برنابئو نداد. «ماتا» نیز به دلیل اقدام به ترک رئال مادرید از سرنوشتی که بر سر «سولدادو» آمد هراسان است. نتیجه نهایی اینکه کهکشانی ها به سادگی اجازه می دهند بازیکنان فوق العاده شان از دستشان بپرند. البته مسأله این نیست که رئال مادرید به استفاده از استعدادهای جوان علاقه ای ندارد. آنها همیشه در به کارگیری ستاره های جوان علاقه مند بوده اند. حضور ستاره هایی چون سرجیو راموس، گونزالو هیگوآین و فرناندو گاگو بیانگر همین حقیقت است اما واقعیت مورد نظر این است که این بازیکنان در جای دیگری تعلیم دیده اند و دست پرورده خودشان نیستند.مشکل اصلی رئال مادرید ظاهربین بودن آن است، در حالی که در سراسر اروپا باشگاهی به ثروتمندی و مدرنی زادگاه رائول وجود ندارد و همه بازیکنان آرزوی حضور در این باشگاه حرفه ای را دارند. باید متذکر شویم کهکشانی های بی رقیب یک پاشنه آشیل نیز دارند. مادریدی ها جلوی پای خود را نمی بینند! آنها استعدادهای خود را به حساب نمی آورند و مدام به دنبال یافتن جوانان با استعداد، مدرسه های فوتبال تیم های دیگر را جست و جو می کنند.

منبع:انستیتوی مستقل رسانه ها

منبع : روزنامه ابرار ورزشی