اضطراب و نشانه‌های آن

اضطراب یعنی <ترس و دلهره شدید از یک موضوع، بدون فهمیدن دلیل آن>.‌
شخص مضطرب برای ترسش دلیل می‌آورد؛ اما آن دلیل فقط برای توجیه اضطرابش است، مثالاً برای اضطراب امروز درس را، برای اضطراب فردا مشکل مالی و برای اضطراب پس فردا، بیماری را بهانه می‌کند.
بنابراین فرد هر روز علتی را مطرح می‌کند؛ اما همه این علت‌ها فقط توجیه هستند و او علت اصلی اضطرابش را در واقع نمی‌داند.
تفاوت اضطراب با ترس آن است که ترس علت خاص خودش را دارد، به طور مثال ترس از حیوان درنده، مار سمّی و... که بعد از گذشتن از آن موقعیت، ترس هم از بین می‌رود، اما در افراد مضطرب سه دوره وجود دارد:
دوره اول بعد از مدتی اضطراب برطرف می‌شود؛ اما دوره دوم و سوم طولانی است.
گاهی اضطراب آن‌قدر شدید است که به سبب ضربان زیاد قلب، به شخص حالت تهوّع و سرگیجه دست می‌دهد.
در ضمن افراد مضطرب در این دوره اشتهای خود را از دست می‌دهند.
در افراد مضطرب به سبب از دست دادن آرامش، نظم خوابشان از بین می‌رود و شب‌ها چند بار از خواب بیدار می‌شوند. این افراد خواب‌های تکراری می‌بینند و در اغلب اوقات با اضطراب از خواب بیدار می‌شوند.
این اشخاص صبح‌ها احساس خواب‌آلودگی و خستگی بیشتری دارند. این خستگی روی همه کارهای آنان در طول روز، تأثیر منفی می‌گذارد.
این کم خوابی اضطراب را افزایش می‌دهد. این مشکل روحی در دختران بسیار بیشتر از پسران اتفاق می‌افتد.
اگر دوستان و نزدیکان فرد به این حالت‌ها توجه نکنند، اضطراب شخص با گذشت زمان زیادتر می‌شود.
گاهی آن‌قدر طولانی می‌شود که اضطراب جزو اخلاق و ویژگی‌ شخص می‌شود.
بهتر است به این افراد توجه بیشتر شود.
در دختران در ابتدای سن بلوغ این مشکل بسیار زیاد اتفاق می‌افتد.
یعنی عده زیادی از دختران در ابتدای سن‌ بلوغ برای مدتی این مشکل را دارند؛ اما اگر والدین‌ به آن توجه کنند، این‌ مشکل خیلی زود برطرف می‌شود.

منبع : روزنامه اطلاعات