چربی‌سوزی بهتر با آمینوهای شاخه‌ای

آمینواسیدهای شاخه‌ای (لیوسین، ایندولیوسین و والین) در گروه آمینواسیدهای ضروری قرار دارند، یعنی بدن می‌تواند آنها را داخل خود تولید کند و بنابراین باید از طریق رژیم‌غذائی روزانه برایش تأمین شود.
تحقیقات اخیر نشان داده که لیوسین برای سنتز پروتئین ضروری است چرا که آمینواسید چندین ماده دیگر را که در این پروسه دخالت دارند را فعال می‌سازد. در حالی‌که دیگر آمینواسیدها ابتدا داخل کبد تجزیه می‌شوند، اما آمینواسیدهای شاخه‌ای بخش عمده‌شان در عضلات متابولیسم می‌شود. در شرایط کمبود کالری دریافتی به‌ویژه اوقاتی‌که پروتئین کافی در اختیار بدن قرار ندارند، هورمون کورتیزول باعث بیشتر شدن تخریب آمینواسیدها (آمینوهای شاخه‌ای) می‌شود.
براساس این یافته، برخی‌ها توصیه می‌کنند که مصرف آمینواسیدهای شاخه‌ای (BCAAs) به‌صورت یک مکمل غذائی برای ورزش‌کاران قدرتی دارای تأثیر آنتی‌کاتابولیک خواهد بود.
در این سناریو، مصرف اضافی آمینواسیدهای شاخه‌ای به‌صورت مکمل، از تخریب همین نوع آمینوها در عضلات جلوگیری می‌کند و در نتیجه عضلات حفظ می‌شوند. مضاف بر اینکه آمینواسیدهای شاخه‌ای تاحدودی روی ترشح تستسترون تأثیر می‌گذارند، به‌ویژه اگر پیش از جلسه تمرین مصرف شوند.
تستسترون یک هورمون آنابولیک است که درست تأثیری متضاد با هورمون کاتابولیک کورتیزول در بدن دارد.
یک تحقیق دیگر که در همایش کالج پزشکی ورزشی آمریکائی ارائه شد تأثیر مثبت دیگری از مکمل آمینواسیدهای شاخه‌ای را مهم ارزیابی کرد که آن مربوط می‌شد به تأثیر آنها در رژیم‌های غذائی کم کربوهیدرات.
یک مشکل اساسی که در رژیم‌های غذائی کم‌کربوهیدرات وجود دارد این است که منبع در دسترس انرژی بدن تهی می‌شود مثل گلیکوژن که سوخت اولیه بدن در فعالیت‌های غیرهوازی و قدرتی مثل تمرینات با وزنه می‌باشد. گلیکوژن تولید موادی که در سنتز ATP مهم هستند را بهبود می‌دهد (همان‌طور که می‌دانید ATP منبع انرژی اولیه برای انقباض عضلات می‌باشد).
بدون وجود گلیکوژن، چرخه‌ای که باعث تولید ATP می‌شود به‌خوبی عمل نخواهد کرد و در نتیجه منجر می‌شود به کاهش انرژی بدن و شدت تمرین.
فرضیه جدید این است که تأثیر انرژی‌زائی آمینواسیدهای شاخه‌ای بسیار قوی است و حتی می‌تواند بر تأثیر مخفی تهی شدن ذخائر کربوهیدرات بدن غالب گردد.
این تحقیق روی ۷ نفر مرد انجام شد که ابتدا ذخائر گلیکوژن بدن آنها به‌وسیله اجراء تمرین و قطع کربوهیدرات‌ها تهی شده بود. به یک گروه از آنها ۶۶۰ میلی‌گرم آمینواسیدهای شاخه‌ای به ازاء هر کیلو از وزن بدن و به گروه دیگر به همان میزان یک ماده شبه‌دارو بی‌تأثیر داده شد. پس از مصرف مکمل‌ها آنها روی دوچرخه رفتند و از آنها خواسته شد که تا ناتوانی به رکاب زدن ادامه دهند. افرادی‌که آمینوهای شاخه‌ای مصرف کرده بودند در چربی‌سوزی حین تمرین مستعدتر ظاهر شدند. افزایش در دسترس بودن چربی‌ها با بالابودن مقدار گلوکز یکی شد و در نتیجه باعث شد که تأثیر منفی عادی تهی بودن ذخایر کربوهیدرات بدن خنثی شود.

منبع : مجله دانش ورزش