اختیار و مسئولیت

به تجربه ثابت شده است که دادن اختیار تصمیم گیری و آزاد گذاشتن کارکنان برای سعی و خطا نتیجه مطلوبتری برای سازمان در پی دارد . اگر اعتماد نکنیم و بخواهیم هر کاری را خودمان انجام دهیم آنها نیز به تدریج به این روش عادت می کنند و منفعلانه منتظر می مانند تا ما برایشان تصمیم بگیریم و طبیعی است که بدینطریق اعتماد بنفس انها را از بین می بریم و کار خود را روز به روز سنگین تر می کنیم .در رده های مدیریتی که سرو کار ما با مدیران رده های پایین تر خودمان است عوارض منفی این نوع نگاه بیشتر است . باید مسائل و مشکلات را مطرح کنیم و اهداف را تعیین کنیم و بگذاریم که آنها با روشهای خود برای رسیدن به اهداف تصمیم بگیرند .
یک مدیر گرانقیمت را آورده ایم بعد بنشینیم خودمان تصمیمات حیطه کار او را بگیریم چه خواهد شد؟ می توانستیم یک کارمند بیاوریم و به او دستور بدهیم . کارمان هم راحت تر بود . کارمند دلخور هم نمی شد لذت هم می برد که مجری دستورات مدیر است .ولی این مدیر خودش را صاحب نظر می داند خودش را مدیر می داند و نمی تواند تحمل کند که با او مثل یک کارمند عمل شود خطا در کار اجتناب ناپذیر است و بخاطر امکان وقوع آن نباید از رشد تصمیم گیری در سازمان جلوگیری کرد

منبع : خاطرات یک مدیر