استثمار کودکان کار توسط بزرگترین شرکت های تجاری دنیا

مهم نیست که ازچه زاویه ای به موضوع بنگریم، دنیای امروز با پول و طمع اداره می‌شود و مقدارپول هرکس، مهم‌ترین مسأله برای او است. تجارت‌های بزرگ، واردات کالا و امورخارجی، اقتصاد امروزجهان را اداره می‌کند و مهم نیست که کجا اتفاق بیفتد. شیوه‌ی زندگی با طمع و دیدگاه مادی، زندگی و ذهن بسیاری از انسان های پاک و شریف را به خود مشغول کرده است و این گفته که " پول ریشه‌ی تمامی بدی‌هاست" به عینه امروزه دیده می‌شود.
زمانی‌که به جزییات بنگریم اصلاً غیرمنتظره نیست که کارکودکان جزو بزرگ‌ترین مشکلات دنیای امروز است. شرایط کاری سخت، محل کارغیرایمن، دستمزدهای پایین و ساعات کاری زیاد، دنیای کاربردگی را می‌سازد و در بیشترمواقع این کودکان هستند که در کارخانه‌ها کار می‌کنند. اگرچه این ارزان‌ترین و آسان‌ترین راه برای شرکت‌ها برای تولید کالاهایشان، انتقال، واردات و فروش آنها است، با این حال بردگی کودکان کارمشکل بزرگی در جهان امروزاست و هر فرد که حس مشترکی دارد باید ازکنترل خارج شدن آن جلوگیری کند. اگراقدامی در مورد این مشکل صورت نگیرد، کودکان بسیاری، بی توجه خواهند مرد. درصورت امکان باید پیش ازآن، اقدامی انجام شود و شرکت هایی که از نیروی کار مزدوری کودکان استفاده می‌کنند، افشا گردند. در میان شرکت‌هایی که ازکار بردگی استفاده می‌کنند، تعداد زیادی از مارک‌های معروف به چشم می‌خورند. روش‌هایی که لباس‌ها، اسباب‌بازی‌ها و سایر محصولات‌شان تولید می‌شود می‌توان گفت بسیار وحشتناک است.
شرکت‌‌های بزرگ تجاری مانند شکلات نستله، نایک و گپ به سوء‌استفاده از کودکان کار بدنام هستند. آیا کسی حقیقتاً می‌تواند قطعه‌ای شکلات یا یک دست لباس خریداری کند که یک کودک بی‌گناه بیش از ساعات کاری معمول و با حقوقی کمتر از حداقل دستمزد روی آن کار کرده است؟ امیدوارم که اینطورنباشد. برای کسی که این موضوع را رد می‌کند، در اینجا مدارکی موجود است که اخیراً در تأیید وجود کودکان کار پیدا شده است.
میلیون‌ها امریکایی حداقل روزی یک بار از خوردن تکه‌ای شکلات خوشمزه لذت می‌برند. این شاید یک قطعه شکلات خوشمزه باشد و شاید باعث قربانی شدن یک نفردر راه مشکلات هرروزه‌ی ما، اما در" کوت دی ایووره" ارتباطی شگفت‌انگیز بین شکلات و کار کودک وجود دارد.
" کوت دی ایووره" درغرب افریقا واقع شده است وبا تولید ۴۶ درصد از کل تولید کاکائو در دنیا بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده‌ی کاکائو است. غرب افریقا، در مجموع ۸۰ درصد کاکائو دنیا را تولید می‌کند.
کاکائو دانه‌ی خشک و کاملاً تخمیرشده‌ی چرب درخت کاکائو است که شکلات از آن ساخته می‌شود. درخت کاکائو برای امریکایی‌ها بسیارآشنا است. شاید منشا آن در اصل از دامنه کوه‌های آند، در آمازون و آبگیرهای اورینوکو در جنوب امریکا باشد. امروزه می‌توان نمونه‌هایی از درختان کاکائو را در این مناطق پیدا کرد. درختان کاکائو در مناطق جغرافیایی محدودی قابل رشد هستند، حدود۲۰ درجه در شمال و جنوب اکوادور.
نزدیک به ۷۰ درصد محصولات در غرب افریقا رشد می‌کنند. کشور" کوت دی ایووره" درغرب افریقا، صادرات دانه‌های کاکائو را به بازارهای جهان سرپرستی می‌کند. بنابراین، وجود کاربردگی کودکان در حال حاضرمربوط به این کشور است.
این بسیار وحشتناک است؛ و بسیارلرزاننده است زمانی‌ که این موارد در کنارهم قرارمی‌گیرند تا این کاکائو به محصولی تبدیل شود که به بیشترمردم شادی و لذت هدیه کند: یعنی شکلات.
این موضوع بسیارناراحت‌کننده است که بدانیم که چیزی که تا این حد در یک کشورلذت‌بخش است با هزینه‌ی کاربردگی کودکان بوجود آمده است. این موضوعی است که تمام مردم جهان باید به آن توجه کنند و برای ریشه‌کن کردن آن فعالیت کنند.
پسران جوان بین سنین ۱۶-۱۲ اصلی‌ترین قربانیان هستند. آنها از کشور خود دزدیده می‌شوند تا به کارخانه‌های کاکائو در" کوت دی ایووره" فروخته شوند. آنها در کارگاه‌های کوچک در گوشه و کنار کشور کار می‌کنند. درو کردن دانه‌های کاکائو روز و شب و تحت شرایط غیرانسانی. بیشتر این پسران جوان از کشورهای همسایه مانند مالی دزدیده می‌شوند. در این کشورها مأموران در ایستگاه‌های اتوبوس می‌چرخند و به دنبال کودکانی هستند که تنها ایستاده‌اند یا گدایی می‌کنند.
اخبارمربوط به تجاوز به کودکان در این کشور به تازگی توجه همه را به خود جلب کرده است، این مسائل به طور اتفاقی مورد توجه قرارنگرفته است. بسیاری ازموارد مرتبط با هم درایجاد شرایط دائمی در کشورها که به سمت این نوع از بردگی مدرن می‌رود شرکت دارند.
کمپانی نایک نامی آشنا در تمامی کشورهای دنیا است. از کفش‌های اسنیکر گرفته تا بطری‌های آب. نایک یک تولید‌کننده‌ی لوازم و تجهیزات ورزشی و لباس است.
نایک متهم شده است که در پاکستان از کودکان برای ساخت توپ‌های فوتبال استفاده می‌کند و آن را به کشورهای مختلف می‌فروشد تا کودکان و نوجوانان از بازی با آن لذت ببرند.
اگرچه قانون امریکا تعیین کرد که هر شرکتی که ازکودکان برای تولید محصولاتش استفاده کند، پیگرد قانونی خواهد شد، اما دولت تقریباً هیچ اقدامی در مورد محصولات نایک انجام نداد.
درآمد سرانه در پاکستان ۱۹۰۰ دلار در سال است که به طورمتوسط هر فرد با کمتراز میزان اندک ۵ دلاردر ماه زندگی می‌کند. فرهنگ پاکستان به گونه‌ای است که یک کارگر تا سقف ۱۰ نفر را با کم‌ترین درآمد اداره می‌کند.
در امریکا زندگی با ۵ دلار در روز غیرممکن است. مشکل اولین باردرسال ۱۹۹۶ ظاهرشد، زمانی‌که، درمجله زندگی در ماه ژوئن، عکسی ازپسرکی ۱۲ ساله در پاکستان به چاپ رساندند که در کنارش تکه‌هایی از توپ‌های فوتبال نایک قرارداشت. مقاله‌ای در این مجله اعلام داشت که این پسربچه در کل ۶۰ سنت در روزمی‌گیرد که با آن در امریکا تنها می‌توان ۲ عدد آدامس بادکنکی خرید.
درسال‌های ۱۹۷۰، کفش‌های نایک به طورمشخص در کره جنوبی و تایوان ساخته می‌شد، و تعداد کمی از کارخانه‌های نایک در امریکا بود. در۱۹۸۴، محصولات ۵.۲ میلیون دلاری نایک، باعث تعطیلی آخرین کارخانه‌ی آن در امریکا شد و تمامی کارخانه های آن به آسیا منتقل شد. امروزه، بسیاری ازکارخانه‌های نایک در ویتنام، اندونزی و چین واقع شده است، جایی ‌که آنها می‌توانند از نبود قوانین حمایتی و کارگران ارزان استفاده کنند. در کنار نایک می‌توان به رسوایی گپ هم در‌ این زمینه اشاره کرد.
اما فقط نایک نیست که از کاربردگی استفاده می‌کند. گپ هم به دلیل استفاده از نیروی کاری کودکان در خط تولید پوشاک خود، بدنام است. درهند، کودکان ۱۰ ساله، در کارخانه‌های نساجی و پوشاک گپ کارمی‌کنند. با توجه به یک تحقیق، بیش از۲۰درصد اقتصاد هند به کودکان وابسته است. این ارقام غیرمنتظره، برابربا ۵۵ میلیون کودک زیر۱۴ سال است. در کشور امریکا کودکان زیر ۱۴ سال حتی نمی‌توانند رانندگی کنند چه رسد به ۱۶ ساعت کار در یک کارخانه!
گپ یکی ازموفق‌ترین مارک‌های مد درایالت متحده امریکا و حتی درسرتاسرجهان است و محصولات آنها برای مشتریانی که از آن استفاده می کنند بسیارقابل توجه است. اگرچه، جنایتی که در تولید این لباس‌ها اتفاق می‌افتد، بسیار وحشتناک است. با اینکه حتی افرادی در راه تولید این محصولات به دلیل محیط ناامن کاری کشته می‌شوند، اما دولت‌ها آشکارا اقدامی در جهت توقف این کار نمی‌کنند.
سال‌های سال است که متأسفانه، مشهورترین مغازه‌های لباس، گپ، به خاطراستفاده از بردگی کودکان کار مورد قبول نیستند. یک خبرنگار بدون مرز، تصویری وحشتناک از یک پسر۱۰ ساله گرفته است که مجبور بود تا گلدوزی یک قسمت از لباس‌های کودک با مارک گپ را انجام دهد. این کودک می‌گوید که آنها باید کار خود را تمام کنند و اجازه ندارند که محل کار را ترک کنند تا زمانی‌که قرض خانواده آنها تماماً پرداخت شود. در تلاشی جهت توقیف مدارک، گپ نقل‌قول می‌کند که:
ـ "ما اعتقاد داریم که در هیچ دوره‌ای گپ قبول نکرده است که کودکان برای تولید پوشاک کارمی‌کنند. این ادعاها عمیقاً آشفته‌ کننده است و ما این موضوع را خیلی جدی می‌گیریم. از تمامی عرضه‌کننده‌های لباس‌های ما و سایر فروشگاه‌های تحت قرارداد آنها، درخواست شده است که از کودکان کار برای تولید پوشاک استفاده نکنند. کاملاً مشخص است که یکی ازدست‌فروشان ما از این توافق سرپیچی کرده و رسیدگی کامل در این مورد دردست اقدام است."
بسیاری ازکمپانی‌های سراسر دنیا از کار بردگی استفاده می‌کنند تا محصولات‌شان سریع‌ترو ارزان‌ترتولید شود. سازمان جهانی کاراعلام داشت که نزدیک به ۲۱۸ میلیون کودک ۵ تا ۱۷ سال در کشورهای درحال توسعه مشغول به کارهستند که نزدیک به ۱۵۰ میلیون آنها دربخش کشاورزی کارمی‌کنند. این میزان ۱۰ برابر تعداد آنهایی است که در کارخانه‌ها کارمی‌کنند. این موضوع که این کودکان اصلاً کارمی‌کنند، به خودی خود وحشتناک است چه رسد با روزی کمتراز یک دلار! چرا که بسیاری ازکودکان هم سن و سال آنان در ایالت متحده امریکا اصلاً کارنمی‌کنند.
در ایالات متحده امریکا، حداقل دستمزدی که توسط دولت در نظرگرفته شده است که شخص بتواند با آن زندگی کند، برای هرساعت هشت برابر چیزی است که بعضی از کودکان کار در این کشورها در روزمی‌گیرند. این موضوع که کشورامریکا دراین زمینه اقدامی نمی‌کند، عملی توهین‌آمیزاست و به همین دلیل ما باید اقدامی انجام دهیم.
کسانی که در امریکا اقامت دارند، نمی‌دانند تا چه اندازه خوشبخت هستند که در کشوری زندگی می‌کنند که نگران فقر بی‌اندازه نیستند و به هرفرد که بخواهد فرصتی برابر برای موفقیت داده می‌شود. کشورامریکا بسیارفاسد است که ما باید به کودکانی در سایرکشورها پول بپردازیم (چیزی کمترازروزی یک دلار) تا کاری را انجام دهند که ما برای انجام آن بسیارتنبل هستیم. اما اهمیتی ندارد. تا زمانی‌که آنها سقفی بالای سرشان دارند و غذایی (که بیشتر از حقوق زندگی یک نفر در کشور جهان سومی است) بر روی میزشان داشته باشند، با سختی و مشقت کاری که انجام می‌دهند مشکلی ندارند. مشقتی که برخی تحمل می‌کنند تا عده ای دیگر راحت زندگی کنند.
تولیدکنندگانی مانند نایک و گپ وقتی کار به بردگی کودکان کشیده می‌شود، باید تعطیل شوند. و مردم عادی کسانی هستند که باید برای چالش تعطیل کردن این کارخانه ها دست به کارشوند.
این موضوع بسیاررقت ‌انگیزاست؛ اتفاقاتی که همواره به صورت آشکارا در تاریخ وجود داشته که در جامعه‌ی امروز نیز بسیار برجسته است. به سختی می‌توان درک کرد که چطورفروشگاه‌های مردمی و کمپانی‌ها می‌توانند تا این حد ظالمانه، به این رفتار غیرانسانی خود ادامه دهند. قابل ذکراست که موضوعاتی بسیارکم اهمیت‌تراز این مورد توجه کشور ما ( امریکا) است.
شرکت‌ها بیشتراز حد کفایت خود پول دارند تا به کارگران خود حقوق عادلانه بپردازند و برای آنان ساعات کاری منصفانه‌ای درنظربگیرند بدون اینکه در تجارت خود ضررکنند.

نویسنده: جکی کوندلا / آدام بورک
برگردان: گیتا صالحی

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه