مناره گلدسته یا مئذنه

عبارتست از محلی که مؤذن در آنجا اذان می‌گوید و مردم را به نماز دعوت می‌کند.
مئذنه دارای نام‌های دیگری از جمله: مناره، و گلدسته است.
ظاهراً مناره کمی پس از ظهور مساجد پدید آمد و می‌توان دوران ظهور آنرا از عصر اموی دانست. به‌طوری‌که از متون تاریخی بر می‌آید ظاهراً اولین مئذنه ایکه به‌شکل منارهای کنونی ساخته شد مئذن مسجد جامع بصره بود که در سال ۴۴ یا ۴۵ هجری برافراشته گشت.
برخی از مناره‌های معروف در ایران:
۱) مناره مسجد ساوه در ساوه ـ ۴۵۳ هجری
۲) مناره پامنار در زوراره اصفهان ـ ۴۶۱ هجری
۳) مناره مسجد جامع کاشا ـ ۴۶۶ هجری
۴) مناره مسجد برسیان، در اصفهان ـ ۵۰۱ هجری و حدود ۴۰ مناره معروف دیگر که در شهرهای مختلف ایران برافراشته شد.
مناره‌هائی که در ایران برای مساجد ساخته شده، بیشتر جنبه تزئینی داشته تا اینکه مؤذن در آنها اذان بگوید.
● مناره از چهار جزء تشکیل می‌شود:
۱) پایه
۲) ساقه
۳) سرپوش
۴) رأس [شناخت شهرهای ایران].

منبع : مطالب ارسال شده