منشا

عصائی از چوب ستبر و گره‌دار که قلندرانو درویشا با خود دارند و همراه می‌برند. قلندران هنگام شعر خوانی برای گدائی و خواهندگی یک سر آنرا در دست می‌گیرند، و سر دیگر را بر دوش می‌گذارند. ظاهراً رسم چوبدست داشتن مخصوص قلندران هند است، و از آنجا به ایران راه یافته، و به قولی دیگر از دوره صوفیا صفوی مرسوم شده، و کلمه منشا منسوب و به ولایتی به همین نام در آسیای صغیر است [۲].

۲ ـ دائرهٔ‌المعارف فارسی ـ غلام‌حسین مصاحب

منبع : مطالب ارسال شده