دیپلماسی و رفتار سیاسی امام خمینی(ره)

بررسی افكار و عقاید سیاسی حضرت امام نشان می دهد كه تفكر و نگرش سیاسی وی متفاوت از هر دولتمردی در عرصه سیاست نمود و بازتاب داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در زمانی كه همگان تصور می كردند كه شاید امام خود شخصاً وارد قدرت شود، ایشان سیاست را همچون دیانت دیدند كه می باید همواره در مسیر اصلاح و باز تولید ارزش های اخلاقی قرار داشته باشد.
دیپلماسی و رفتار سیاسی امام در داخل و خارج بیان كننده این واقعیت است كه محور اساسی حركت رهبری ایشان تمسك به الله و بیزاری از حكومت های شیطان صفتی است كه قدرت را وسیله سركوب مستضعفین قرار داده اند.
از آنجا كه سیاست و قدرت به هم آمیخته است، امام با تیزبینی دریافت كه خارج ماندن از قدرت به تسهیل و بهبود سیاست اسلامی كمك فراوان می كند. به دیگر سخن، از آنجا كه قدرت مداماً در معرض فساد و تباهی است، حركت امام كه همان امتزاج آگاهانه دین و سیاست بود، در جهت تعدیل و پرورش خردمندانه قدرت قرار گرفت. از مهمترین ابعاد رفتار سیاسی امام دوری از اسراف و تبذیر و تلاش جهت اعمال عدالت پیامبرگونه بود.
در این راستا رهبری دینی نظارت عالیه خود را بر تمام اركان قدرت اعمال می كند و به عنوان نیروی جهت دهنده راه درست را به مسوولان نشان می دهد.
علاقه و حب مردم به حضرت امام كه از زمان مبارزات سیاسی ایشان وجود داشت، عامل موثر دیگری است كه وی را در زمره رهبران سیاسی- مردمی جهان قرار می دهد.
این گونه علایق كه بعضاً كمتر در نظام های سیاسی بروز می یابد، ناشی از عمق اعتقاد به رهبری اسلامی است.
این كه رهبر فقید انقلاب مورد علاقه و توجه خاص مردم بودند به این دلیل است كه اصولاً در میان رهبران سیاسی دنیا، مقوله حب جاه و مقام با غلظت فراوان مشاهده می شود، اما در رهبری ارزشی امام راحل كوچك ترین توجهی به جاه و عنوان و مقام سیاسی وجود نداشت.
ایشان حتی نزدیك ترین اطرافیان خود را از ورود به قدرت و قبول مسوولیت نهی می كردند تا این شائبه به وجود نیاید كه رهبر نظام فتح قدرت را هدف نهایی خود قرار داده است و به واقع هم چنین بود. از منظر ایشان علایق دنیوی و جاه و مقام بی ارزش دنیا كمترین اهمیت را داشت.
تجربه و تاریخ انقلاب اسلامی و نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده كه در بسیاری از موارد كه توطئه اجانب كیان اسلامی را در معرض تهدید قرار داده بود، سرعت تصمیم گیری و مداخله به موقع امام مانع از آن می گردید كه به خطر و بحرانی حاد مبدل شود.
از بعد سیاسی جنبه دیگری كه دیپلماسی و رفتار سیاسی امام را شكل می داد قاطعیت در برابر ظالمان و دشمنان جهانخوار بود.
ایشان به عنوان رهبری عالیه نظام در كوران حوادث جنجال برانگیز ساخته و پرداخته دشمنان نظام با شجاعت، اُبهت و قدرت موضعگیری می كرد و نشان می داد كه چندین سر و گردن از سران قدرت هایی كه مجهز به قدرت های سخت افزاری هستند، بالاتر است.
این نكته در هنگام بازدید شواردنادزه، وزیر خارجه سابق شوروی به خوبی مشهود بود. ایشان در هنگام مواجهه با مسوول سیاست خارجی یكی از دو ابرقدرت جهان آنچنان از موضع قدرت رفتار كردند كه بیننده یا فرد شاهد ماجرا احساس می كند كه امام مقام مافوق هر قدرت دنیایی است.
ابعاد این قضیه در خاطرات افرادی كه در آن رویداد حاضر بودند به خوبی نشان می دهد كه قدرت های پوشالی اسم و رسم دار در نظر امام از كوچك ترین اُبهتی برخوردار نبودند و این كه امام در برابر ابرقدرت ها به خصوص امریكا موضع منفی می گرفت، ناشی از اعتبار حضرت امام بود كه قدرت مشت های مستضعفان جهان را نیرومندتر از تهدیدات ابرقدرت ها می دانست.
در مجموع باید گفت كه نظام سیاسی جمهوری اسلامی با رهبری مدبرانه حضرت امام توانست قلوب مسلمین جهان را تسخیر كند به طوری كه امروزه در بیشتر كشورهای اسلامی، حضرت امام خمینی همچنان به عنوان رهبر و مقتدای ملت های مسلمان حضوری جاوید و زنده دارد.
این بُعد حیات دهنده امام قبل از وقوع انقلاب نیز قابل تامل بود به طوری كه حمایت و پشتیبانی ملت ایران را كه با عمق جان وی را دوست می داشتند، برانگیخت به خصوص كه مردم با مشاهده مفاسد و مظالم نظام شاهنشاهی و قدرت فاسد مستقر بر آن زمان پی بردند كه امام شان خالصانه، قدرت و سیاست را در جهت اصلاح مردم و نابودی شر و طاغوت به كار می برد، اینك در هفدهمین سالگرد ارتحال این بزرگ رهبر جهانی، اندیشه های سیاسی وی بیش از هر زمان دیگری ضرورت باز تولید دارد.

منبع : روزنامه جوان