دوشنبه, ۱۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 29 April, 2024
مجله ویستا

۱۴مارس ۱۹۹۲ ـ روزی که انتشار « پراودا » متوقف شد


۱۴مارس ۱۹۹۲ ـ روزی که انتشار « پراودا » متوقف شد
۱۴مارس ۱۹۹۲ انتشار « پراودا » که روزگاری در میلیونها نسخه توزیع می شد متوقف شد ، زیرا یلتسین که خود از پلکان حزب کمونیست بالا رفته بود نه تنها حزب کمونیست روسیه را بست بلکه دارایی های آن راهم مسدود کرد ، بنابراین پراودا هم تعطیل شد، رویدادی که قبلا قابل پیش بینی نبود.
پراودا نخستین شماره خود را در آوریل ۱۹۱۲ ـ پنج سال و ۵ ماه پیش از انقلاب بلشویکی ــ به عنوان صدای زحمتکشان منتشر ساخته بود. موسس آن لنین بود و در زمانی هم که در روسیه نیود برای پراودا مقاله می فرستاد. نسخه های پرودا در سال اول انتشار ۴۱ بار توسط ماموران دولت روسیه جمع آوری شد ..
ثبات انتشار پراودا از مارس ۱۹۱۷ بوده است . لنین نویسندگان پراودا را شخصا انتخاب می کرد . وی شاید بیش از هر رهبر کمونیست به اهمیت روزنامه و روزنامه نگاری پی یرده بود . او این نکته مارکس را که گفته است : روزنامه های کشورهای سرمایه داری زیر ینای کاپیتالیسم هستند ، آنها را هدف قراردهید و ویران سازید تا بنا فرو ریزد ، تغییر داد و به این صورت در آورد که رسانه ها زیر بنای هر نظام هستند و زیر بنا باید استوار باشد تا همه بنا را پا برجا نگهدارد.
برای این که پراودا به اخبار و تبلیغات موسسات دولتی آلوده نشود ، بعدا روزنامه ایزوستیا (اطلاعات) به عنوان ارگان دولت شوروی تاسیس شد.
پراودا به تدریج علاوه بر مقاله و تحلیل، به انتشار خبر و « ضد خبر » هم دست زد . منظور از « ضدخبر » ، افشاء دروغها و پروپاگاندای رسانه های سایر کشورها بود.
اهمیت پراودا به جایی رسیده بود که در شوروی به دست داشتن نسخه ای از آن نوعی پرستیژ بود.
همین روزنامه با این عظمت و نفوذ در مارس ۱۹۹۲ پس از ۸۰ سال انتشار و عزت تعطیل شد و کسی هم بر مرگش اشک نریخت و مانند سایر اموال حزب ، روزی که به حراج گذارده شد ، یک سوسیالیست یونانی به پاس احترام لنین آن را خرید و راه اندازی کرد که اینک دوباره به صورت یک روزنامه معمولی منتشر می شود.
باید دانست که یکی از علل عمده شکست شوروی این بود که نتوانست روزنامه نگار خوب پرورش دهد و این روزنامه نگاران رشته های رسانه های کشور های رقیب را پنبه کنند . « روزنامه نگاری یک کشور » همانند ارتش یک ابزار دفاع از آن کشور است که شوروی با آن همه موشک اتمی فاقد آن بود. در یک جنگ سرد، این رسانه های یک کشورند که از آن دفاع می کنند و چون شوروی « روزنامه نگار ماهر و دلسوز » نداشت جنگ سرد را باخت و از هم فروپاشید.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز


همچنین مشاهده کنید