فرهنگ و ادبیات لاتی می تازد

با طمانینه و به آرامی،حیاط دانشکده را طی می کند و از دور به دانشجویان که این طرف و آن طرف، بی قید و توجه ایستاده اند، نگاه می کند.
روزهای جوانی خود را به یاد می آورد که اگر از دور استاد خود را می دید به حالت احترام می ایستاد و سعی می کرد نگاهش را از نگاه استاد بدزد. در راهرو دانشکده صدای یکی از دانشجویان خطاب به دوستش می پیچد:" موذمار اسقاطی تا حالا لشت کجا بود؟
حتما تا حالا خر می زدی و حسابی ترکاندی! بیا زودتر جا بگیرم که داره میاد یک امتحان خفن در انتظارمانه." زیر چشمی آنها را می پاید و وارد کلاس می شود. در حیاط مدرسه میان هیاهوی بچه ها قدم می زند و هر از گاهی سلام یکی از آنها را جواب می دهد." عزیزم مقنعه ات را صاف کن." چشمش به گوشه حیاط می افتد.
چند تااز بچه ها که دستانشان را با حرکات عجیب و غریب به هم می زنند یعنی به هم سلام می دهند."کرتم، خیلی باحالی " و قاه قاه خنده." دیروز خوب ما را سرکار گذاشتی حتما بابای قراضه ات کنارت نشسته بود نمی تونستی حرف بزنی ".
کلاس رو به اتمام است و او در حالی که عینکش را جابه جا می کند به چانه زنی بچه ها برای امتحان گوش می دهد. " آقا به خدا روز تعطیل با درس خواندن حال نمی کنیم ".برای اینکه بیش از این عصبی نشود می گوید:" باشه امتحان سه روز بعد از تعطیلات" یکدفعه از وسط کلاس یکی از بچه ها می گوید: "ای ول آقا دمت گرم ". صدای زنگ بلند می شود و او برای اینکه بیش از این وقاحت بچه ها را تحمل نکند، در را باز می کند و از در بیرون می زند.
از دیدگاه روانشناسان بروزپدیده های ناهنجار درجامعه ابتدا بعنوان مساله، سپس مشکل و در گام های بعد به عنوان معضل و فاجعه خود را نشان می دهد. به عقیده کارشناسان مسایل تربیتی، ناهنجاری های کلامی در جامعه به شکل فاجعه فرهنگی نمود پیدا کرده است و کلام های بی ریشه و به اصطلاح فرهنگ لاتی بطور گسترده در جامعه در حال رشد و نمو است.
همچنین به زعم آسیب شناسان، تکیه کلام های بی ریشه عمدتا در میان گروه های اجتماعی پرخطر بویژه معتادان، ولگردان و هنجارشکنان اجتماعی باب بود و از نظر مردم عادی زشت و قبیح تلقی می شده اما هم اکنون بصورت واژه های مصطلح در میان سایر اقشار جامعه، جوانان و حتی کودکان رواج یافته است.
این واژه ها کم کم بصورت عادت درآمده و در میان همه اقشاربطور یکسان استفاده می شود در حالی که در گذشته اگر یکی از واژه ها در جمعی بکار برده می شد همه لب می گزیدند و گوینده را سرزنش می کردند. یک جامعه شناس میگوید: کشورهای غربی بویژه آمریکابودجه های کلانی رابرای تخریب جمهوری اسلامی گذاشته اند و گروه هایی را که علیه جمهوری اسلامی فعال هستند تقویت می کنند. دکتر سعید زاهد افزود: این بودجه های کلان عمدتا صرف تقویت شبکه های رادیویی و تلویزیونی می شود تا به استحاله فرهنگی در ایران بپردازند و نقاط قوت فرهنگی ما را به نقاط ضعف تبدیل کنند. وی اظهارداشت:یکی از نقاط قوت ایرانی ها، احساس وجود، ارزش و احترام و استقلال طلبی است، ایرانی ها با رفتار و برخورد خود ارزش و احترام را برای خود می طلبند و به دیگران اجازه تصمیم گیری برای آنها را نمی دهند. وی ادامه داد:متخصصین و کارشناسان برنامه ریز غربی بخوبی این نقطه قوت را شناسایی کرده اند و هدف قرار داده اند و سعی در از بین بردن احساس وجود در ایرانیان بویژه جوانان دارند.
وی اضافه کرد: یکی از راه های خوار و خفیف شدن، ادای کلمات خوار و خفیف و ناهنجار است، تهاجم فرهنگی در سال های اخیر به سمت و سویی رفته که حس استقلال، ارزش و احترام را در جوانان پوچ و تهی کند.
این استاد دانشگاه معتقد است : این نوع فرهنگ کلامی از طریق شبکه های رادیویی و تلویزیونی بوجود آمده و متاسفانه صدا و سیما نیز نادانسته به گسترش آن دامن می زند.
وی افزود: بکارگیری کلمات و واژه هایی که حاکی از حقارت، بی ارزش بودن، دائما در حال تمسخر قرار داشتن و بی معنا، ناخودآگاه جزیی از فرهنگ کلامی مردم شده است. زاهد بیان کرد:پوک جلوه دادن هویت ایرانی و افت انگیزه استقلال طلبی، هدف اصلی دشمنان ایران است، اگر بدین منوال ادامه پیدا کند، نادانسته دچار آسیب جدی فرهنگی خواهیم شد.
یکی از روحانیون مسئول در دانشگاه می گوید: یکی از ویژگی های عصر ارتباطات از بین رفتن فاصله ها، تاثیر گویش ها و غالب شدن بر یکدیگر، تاثیر پذیری فرهنگ ها از یکدیگر و سرعت در انتقال است. حجت الاسلام حمید مقامی افزود: برخی واژه ها و کلمات در گویش هاو فرهنگ های مختلف بار معنایی خاص دارد که این کلمات عموما درفرهنگ مخفی زبان استفاده می شوند.
وی ادامه داد: در گذشته برخی از این واژه ها در زبان عوام و مردم کوچه و بازار جایگاهی نداشت و بعضااز آنها بعنوان واژه قبیح یاد می شد و فقط قشری خاص درگفتارخود از این واژه هااستفاده می کردند که در جامعه پسندیده نبود. وی اظهار داشت: متاسفانه صدا و سیما در سریال های به ظاهرطنز در انتخاب واژه ها وبکارگیری کلمات هیچ ابایی نداردو هیچگونه کنترلی بر روی دیالوگ ها صورت نمی گیرد. وی گفت:مسوولان فرهنگی باید با بهره گیری از متخصصان جامعه شناس، زبانشناس، روانشناس و متخصصان علوم دینی ناهنجاری های کلامی را آسیب شناسی کنند.
یک کارشناس آسیب های اجتماعی گفت: ورود واژه های بی ریشه در فرهنگ کلامی برخاسته از پوچ گرایی برخی جوانان است که بسرعت در جامعه ریشه دوانده است. الهام کیانی افزود:متاسفانه این واژه ها که عموما در بین گروه های آسیب دیده اجتماعی باب بوده هم اکنون بطور عادی و با صراحت در کلام دختران و پسران جامعه بطور یکسان استفاده می شود.
وی ادامه داد:در گذشته اگر فردی اهل هر گونه خلاف و خطایی بود،سعی می کرد در ملا» عام پرده پوشی کند و کسی را متوجه خود نکند اما امروز نوجوانان و جوانان حتی اگر خلافی انجام ندهند، گفتار و کلام آنها وقیحانه و خطاکارانه است. یکی از مربیان پرورشی نیز معتقد است : واژه هایی که توسط نوجوانان و جوانان بکار گرفته می شود از نوع واژه های زشت و قبیح محسوب می شود اما بدلیل رایج شدن آنها قبح این کلمات خود بخود از بین رفته است.
مریم کشتکارافزود: متاسفانه موسسات فرهنگی برای ایجاد نشاط و بذله گویی این کلمات را حتی در دوبله کارتون های کودکان نیز گنجانده اند و ناگزیر این واژه ها جای خود را در میان گویش جامعه باز کرده است.
وی ادامه داد:مسوولان فرهنگی و تربیتی باید با تشکیل کمیته های کارشناسی و تحقیقی علل بروز این معضل فرهنگی را بیابند و تا بیش از این ارزش ها و هنجارها در جامعه دچار آسیب نشود. وی اضافه کرد: صدا و سیما و مطبوعات باید در روان سازی واژه های معادل این کلمات بی ریشه فرهنگ سازی کنند و در گفتار و نوشتار واژه های با معنا، باارزش و محترمانه را جایگزین کنند.

منبع : روزنامه ابتکار