بر قله‌های وضوح

امروزه بسیاری از مردم علاقه زیادی به خرید نمایشگرهای اچ‌دی دارند، بدون اینكه در نظر داشته باشند آیا این تلویزیون‌ها نظرشان را جلب می‌كند یا نه؟
به طور كلی در یك تلویزیون دیجیتالی(HD )(High Definition) دو عامل از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. نخست اینكه خود تلویزیون از چه فناوری‌ای بهره می‌برد و دوم اینكه چه نوع سیگنال‌هایی دریافت می‌كند.
تلویزیون‌های معمولی دارای ۴۸۰ خط افقی حاوی پیكسل تصویری هستند كه تركیب آنها روی یكدیگر باعث ایجاد تصویر می‌شود، در حالی كه تلویزیون‌های دیجیتالی باید دارای حداقل ۷۲۰ خط افقی باشند.
در تلویزیون‌های معمولی، خطوط فرد در یك شصتم ثانیه روشن شده و بلافاصله خطوط زوج پس از آن در یك شصتم ثانیه روشن می‌شوند.سرعت روشن و خاموش شدن این خطوط زوج و فرد به قدری سریع است كه چشمان بیننده، تصاویر را به صورت كاملا پیوسته مشاهده می‌كند.
این در حالی است كه در مانیتورهای كامپیوتر یا نمایشگر‌هایی از این نوع، برای نشان دادن تصویر بر صفحه از روشن «اسكن كردن تدریجی» استفاده می‌شود. یعنی در هر تصویر یا فریم، تصویر هر خط جداگانه روشن می‌شود.
در تلویزیون‌های دیجیتالی HD، دقیقا تلفیقی از فناوری پخش تلویزیونی و پخش مانیتوری استفاده شده است و در نهایت استانداردی با مشخصه ۱۰۸۰P برای نمایش تصویر ایجاد شده است.در واقع آرایش سیگنال‌های فرستنده تلویزیون‌ برای بیننده‌ها چندان اهمیت ندارد و این در صورتی است كه تلویزیون‌های HD مجهز به یك سیستم گیرنده امواج دیجیتالی است و هیچ نیازی به آنتن ندارد.
ضمن اینكه این تلویزیون‌ها می‌توانند هر نوع سیگنالی را دریافت كنند. اما آنچه كه بسیار مهم است این كه شفافیت هر تلویزیون در نمایش تصویر تا چه حد است. بدون شك شفافیت تلویزیون‌های دیجیتالی بسیار بیشتر از تلویزیون‌های معمولی است زیرا تلویزیون‌های HD دارای تعداد بیشتری پیكسل یا سلول نمایش تصویری هستند.
در واقع تلویزیون‌هایی كه بتوانند تصاویر را با بالاترین درجه شفافیت (۱۰۸۰P) نمایش دهند، یعنی تعداد پیكسل‌های آنها شش برابر تعداد پیكسل‌ تلویزیون‌های آنالوگ است.سوالی كه در اینجا مطرح می‌شود این است كه چرا كیفیت تصویر در تلویزیون‌های دیجیتالی (HDTV) با توجه به اینكه همگی از فناوری پیشرفته‌ای استفاده می‌كنند، یكسان نیست؟ جواب این سوال ساده است.
زیرا اكنون تلویزیون‌های لوكس و جدیدی به بازار آمده‌اند به نام EDTV (Definition TV Enhanced) كه در واقع در میانه راه دنیای تلویزیون‌های دیجیتالی هستند واز نظر فناوری تولید از تلویزیون‌‌های آنالوگ پیشرفته‌تر ولی از تلویزیون‌های دیجیتالی عقب‌تر هستند و شفافیت تصاویر آنها در حد تلویزیون‌های دیجیتالی HD نیست. در حالی‌كه این تلویزیون‌های ED به عنوان تلویزیون‌های دیجیتالی به خریداران معرفی می‌شوند.
از سوی دیگر در بسیاری از فروشگاه‌های عرضه محصولات تصویری، فروشندگان تلویزیون‌های دیجیتالی را به یك منبع HD ارتباط نمی‌دهند. یعنی در این فروشگاه‌ها، تلویزیون‌های دیجیتالی را به پخش‌كننده‌های DVD وصل نمی‌كنند یا به سیستم‌های ماهواره‌ای ارتباط نمی‌دهند تا سیگنال‌های تصویری درجه یك به تلویزیون‌ها ارسال شود.
یكی دیگر از مشخصات تلویزیون‌های دیجیتالی این است كه دارای حداقل ۷۲۰ خط افقی حاوی سلول‌های تصویری هستند.
تمام سازندگان تلویزیون‌ها چه انواع آنالوگ یا دیجیتال، برای بیان میزان شفافیت محصولات خود معمولا از تعداد پیكسل‌های موجود در عرض و ارتفاع تصاویر تلویزیون‌های تولیدی خود استفاده می‌كنند كه این نسبت به ترتیب عرض و ارتفاع در تلویزیون‌های دیجیتالی باید حداقل
(۱۰۸۰×۷۲۰ Pixels) باشد و هر چه این دو عدد بالاتر باشند بیانگر شفافیت و كیفیت بیشتر تصویر تلویزیون‌های دیجیتالی است.اكثر تلویزیون‌های دیجیتالی (HDTV) دارای صفحه نمایش عریض بوده و نسبت عرض به ارتفاع آنها زیاد است. در حالی‌كه در تلویزیون‌های معمولی آنالوگ، صفحه نمایش عریض نبوده و تقریبا مربع شكل است.
تلویزیون‌های دیجیتالی برای نمایش یك تصویر دیجیتالی، كاملا تجهیز شده‌اند و مانند تلویزیون‌های معمولی هیچ‌نیازی به تغییر دادن سیگنال‌های دریافتی ندارند.
● بخریم یا نه؟
در صورتی كه برنامه تلویزیونی به صورت دیجیتالی ضبط نشود یا اینكه به صورت دیجیتالی پخش نشده باشد، (كه معمولا در ایران اینگونه است) خریداری تلویزیون‌های دیجیتالی دور ریختن پول است.در حال حاضر در كشورهای پیشرفته، تعداد برنامه‌های دیجیتالی روزبه‌روز گسترش بیشتری پیدا می‌كند به طوری كه هم‌اكنون بیش از ۵۰ درصد مردم انگلیس از تلویزیون‌های دیجیتالی استفاده می‌كنند.
به همین دلیل در كشورهای پیشرفته، صنعت تلویزیون‌های كابلی رو به افول است. در كشورهایی هم كه برنامه‌های تلویزیونی هنوز دیجیتالی نشده‌اند و به این زودی‌ها هم نخواهند شد، بهترین روش استفاده از این تلویزیون‌ها، اتصال به سیستم‌های ماهواره یا اتصال به پخش‌‌كننده‌های DVD است.آیا می‌دانید هنگامی كه یك تلویزیون دیجیتالی خریداری می‌كنید در چه محلی باید نصب شود؟
بسیاری از مدل‌های تلویزیون HD به سادگی روی دیوار قابل نصب هستند كه البته برای اطمینان از نصب درست و كامل آن می‌توانید از كیت‌های مخصوصی كه برای همین منظور به كار می‌روند، استفاده كنید.برخی دیگر از تلویزیون‌های دیجیتالی همراه با پایه عرضه می‌شوند كه می‌توانید روی یك دكور در محل مناسبی كه نور زیادی به سمت آن نباشد، قرار دهید.
● پخش تصاویر
استاندارد تصویر ۱۰۸۰P در تلویزیون‌های دیجیتالی، در واقع یك تصویر ساده ویدیویی است كه با خطوط ۱۰۸۰P به صورت تدریجی تازه و شفاف شده‌اند.
استاندارد دیگری برای پخش تصاویر دیجیتالی وجود دارد كه ۱۰۸۰i نام داشته و تكنیك در هم ادغام شدن تصاویر است و متعلق به زمانی است كه تلویزیون‌ها دارای لامپ تصویر كاتدی بودند، اما صفحات نمایش تدریجی كه در واقع تكنیك «اسكن تدریجی» است در حال حاضر در تلویزیون‌های پروجكشن پلاسما و LCD مورد استفاده قرار می‌گیرد و به طور مداوم در حال تازه‌سازی تصاویر به صورت خط به خط از بالا به پایین صفحه نمایش است.
از آنجایی كه در روش اسكن تدریجی در هر ۶۰ ثانیه تمامی تصاویر كاملا پر می‌شود. بنابراین این نوع تلویزیون‌های دیجیتالی، این توانایی را دارند كه نسبت به سیستم‌های قدیمی، تصاویر را دو برابر سریع‌تر به چشمان بیننده منتقل و به شفافیت آن هم اضافه كنند.
تلویزیون‌های دیجیتالی همه نوع سیگنالی را می‌توانند به تصویر مناسب تبدیل كنند، ولی در نوع ۱۰۸۰P، سیستم یك قدم فراتر رفته و قادر است به منظور این كه تصویری تدریجی را به نمایش بگذارد، علائم ارسال شده را پس از دریافت از حالت ادغام در یكدیگر جدا كرده و بنابراین به جای نمایش دو تصویر ۵۴۰ خطی در فاصله زمانی یك شصتم ثانیه می‌توانند تمامی ۱۰۸۰ خط تصویر را در هر ثانیه ۶۰ بار رنگ كرده و به بیننده نشان دهند.
● تفاوت آنالوگ و دیجیتال
«ریچارد هرتی» كه یك متخصص در زمینه نمایشگرها و تصاویر است، می‌گوید: «اگر بینایی چشمان شما كامل است‌ و می‌خواهید یك تصویر را در بهترین شرایط تماشا كنید، باید فاصله چشمان شما تا تلویزیون به اندازه ۵/۲ برابر ارتفاع تصویر باشد و فقط در چنین شرایطی از كیفیت تصاویر دیجیتالی لذت خواهید برد در غیر این صورت بهتر است به تصویری كه از یك تلویزیون آنالوگ پخش می‌شود، بسنده كنید.»
تلویزیون‌های HDTV را می‌توان تا حدودی به حس‌گر‌های (CCD) كه در دوربین‌های دیجیتالی استفاده می‌شود، تشبیه كرد. با افزایش درجه شفافیت در دوربین‌های دیجیتالی مثلا از سه مگاپیكسل به چهار مگاپیكسل، تفاوت بسیار زیادی در كیفیت تصاویر گرفته شده رخ می‌دهد. در حالی كه افزایش كیفیت از چهار مگاپیكسل به پنج مگاپیكسل تا این اندازه نیست.
در دوربین‌های دیجیتالی و همچنین در تلویزیون‌های دیجیتالی، درجه شفافیت بالا از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و این اهمیت با بزرگتر شدن تصویر به مراتب بیشتر می‌شود؛ به طور مثال، یك بیننده درجه شفافیت و كیفیت تصویر را در استاندارد ۱۰۸۰P در یك تلویزیون ۲۱ اینچ چندان حس نمی‌كند، اما اگر تلویزیونی كه تماشا می‌كند، مثلا ۶۵ اینچ شود، در این صورت تفاوت‌های بسیار زیادی دیده می‌شود.
یك تلویزیون دیجیتالی تا زمانی كه سیگنال‌های دیجیتالی را دریافت نكند، نمی‌تواند یك تصویر ایده‌آل پخش كند و قابلیت‌های خود را به درستی نشان دهد. بنابراین باید حتما توجه داشته باشید كه برنامه‌های عادی تلویزیون باكیفیت دیجیتالی به نمایش درنمی‌آیند.
نكته‌ای كه حائزاهمیت است اینكه فناوری HD فقط مختص تلویزیون یا حتی سینما نیست بلكه بازی‌های كامپیوتری نیز در حال حاضر جزو برنامه‌هایی هستند كه با فرمت HD تهیه می‌شوند. به طور مثال دستگاه «پلی استیشن۳» دارای برنامه‌های تولید شده در فرمت تصویری ۱۰۸۰P است.
البته افرادی كه قصد لذت بردن از این نوع بازی‌ها را دارند باید هزینه بالای آن را هم بپردازند زیرا هزینه تولید برنامه در فرمت HD تقریبا ۱۰ برابر هزینه تولید برنامه‌های عادی است.
در نهایت در صورتی كه به تلویزیون‌های دیجیتالی علاقه‌مند و از تماشای برنامه‌های پخش شده از این تلویزیون‌ها راضی هستید، می‌توانید به نتایج شگفت‌انگیزی از استفاده از این تلویزیون‌ها برسید زیرا فناوری استفاده شده در آنها تصاویر را بسیار واقعی‌تر از آنچه كه قبلا دیده‌اید به شما نشان می‌دهند و شفافیتی دو برابر تلویزیون‌های عادی دارند.

جوئل جانسون
ترجمه:‌ علیرضا سزاوار
Popularmechanics.com

منبع : روزنامه هم‌میهن