موسس اولین مرکز ملی حقوق زنان

ارنستین لوئیس رز در ۱۳ ژانویه ۱۸۱۰ در لهستان به دنیا آمد تا یکی از قهرمانان و پیشتازان زن پا به عرصه وجود گذاشته باشد.
او از کودکی زیر بار حرف زور نمی رفت و در ۱۶ سالگی علیه مادرش که می‌خواست او را به ازدواج با فردی از خویشاوندان مجبور کند به دادگاه شکایت کرد. او در محاکمه پیروز شد و خانه را ترک کرد و به آلمان، هلند و فرانسه سفر کرد و با فروشندگی گذران زندگی می‌کرد. او سرانجام در انگلستان ساکن شد و با رابرت اون که جامعه‌شناس آرمانشهرگرا بود، آشنا و به حلقه پیروان او ملحق شد.
در سال ۱۸۳۶ با ویلیام رز که جواهرفروشی لندنی بود ازدواج کرد و همراه او به آمریکا رفت. او آنجا دریافت که در نیویورک زنان از بسیاری از حقوق اجتماعی محرومند، در مقایسه با مردان دستمزد کمتری می‌گیرند و پس از ازدواج از بسیاری جهات در محدودیت قرار می‌گیرند.
بنابر این او مبارزاتی را علیه تبعیض بین زنان و مردان آغاز کرد تا زنان هم به عنوان شهروند شناخته شوند. رز اعلامیه‌هایی منتشر می‌کرد تا زنان را از حقوق خود آگاه کند. ۱۲ سال طول کشید تا قوانین علیه زنان تغییر کند. تغییرات بسیار کند بودند و مردان به شدت مقاومت می‌کردند اما رز تسلیم نمی‌شد. او مدام در جلسات مختلف سخنرانی می‌کرد تا اینکه توانست در سال ۱۸۵۰ اولین مرکز ملی حقوق زنان را تاسیس کند. او انجمن‌های متعدد دیگری نیز تاسیس کرد مانند انجمن زنان شاغل، انجمن مادران، انجمن زنان مذهبی، انجمن زنان متاهل و...
او در این انجمن‌ها اصول دموکراسی و انتخابات و مشارکت را به زنان آموزش می‌داد. رز به شدت از خودنمایی گریزان بود و در هیچ مصاحبه یا جلسه تقدیر و تشکری شرکت نمی‌کرد و تا زمانی که زنده بود اجازه نداد چیزی راجع به او منتشر شود، اما پس از مرگش در ۴ آگوست ۱۸۹۲ هوادارانش نوشته‌ها، سخنرانی‌ها و زندگینامه او را جمع و منتشر کردند.

منبع : روزنامه تهران امروز