عاقبت دل بستن به ستاره های کاغذی

سرنوشت تیم ملی درجام چهاردهم غم انگیزتر و حسرت بارتر از تمامی ادوار گذشته این ‌جام بود.‌ تیم ملی پس از بازیهای پرنوسان مرحله مقدماتی سرانجام در روزی كه بهترین ‌نمایش خود را ارائه داد درهوای تب كرده و خیس مالزی با حكم ظالمانه ترین قانون فوتبال به كره جنوبی ‌باخت و حذف شد تا افسوسی تمام نشدنی برای هواداران فوتبال برجای بماند.
‌ ‌به گواه تمامی كارشناسان و اهل فن تیم ملی درجام چهاردهم به لحاظ برخورداری ازخیل ستاره های فوتبال، ‌تجربه بین المللی، شناخت تیمی، كادرفنی و گروه كامل مشاوران، حمایت رسانه ای و مهمتر ازهمه شخصیت ‌تیمی سزاوارحضور درفینال وحتی قهرمانی درمعتبرترین جام فوتبال درآسیا بود ولی بازهم چهره غم انگیز ‌فوتبال برای ما تكرارشد تا وداعی تلخ با جام ملتهای آسیا داشته باشیم.‌
بازیهای تیم ملی درجام ملتهای آسیا از ابتدا به لحاظ فنی با انتقادات بسیاری همراه بود وهرچند سرگروهی ‌ایران دراین مرحله بسیاری ازنقاط ضعف تیم ملی را پنهان نگه داشت ولی این مشكلات هرگز ازچشم ‌كارشناسان و اهالی فن دورنماند ونخواهد ماند. ‌‌ ‌تغییرسیستم بازی تیم ملی از ۲-۵-۳ به ۱-۳-۲-۴ آنهم بكارگیری بازیكنان درپست های غیر تخصصی بخشی ‌ازمشكلات اساسی تیم ملی در این دوره از مسابقات تلقی می شود.
این تغییرناگهانی كه با پیروزی های پرگل ‌دربازیهای تداركاتی مقابل تیم های آماتوری غنا و جامائیكا توجیه كافی برای بكارگیری از آن در ‌اختیار سرمربی تیم ملی قرار داد، باعث شد تیم ملی ازابتدا اقتدار و صلابت لازم را در دورمقدماتی نداشته ‌باشد و یك نیمه تساوی با ازبكستان و۹۰ دقیقه تساوی مقابل چین به خوبی نشان داد كه تغییرات انجام شده با ‌ویژگی های فردی و ذهنیت قالب تاكتیكی بازیكنان ما همخوانی ندارد.
‌‌ ‌تغییرآگاهانه سیستم بازی تیم ملی درآخرین دیداربرابركره جنوبی وبازگشت به سیستم ۲-۵-۳ به حدی در روند ‌حركتی تیم ملی محسوس و تاثیرگذاربود كه به شكلی چشمگیر باعث هجومی‌ترشدن بازی تیم ملی شد و این ‌افسوس برجای ماند كه چرا تیم ملی از ابتدای بازیها با این شیوه برابرحریفان به میدان نرفت تا با تیمی تكامل ‌یافته و شكل گرفته به مصاف حریف سنتی خود برویم.
‌‌ ‌ازسوی دیگر سرمربی تیم ملی برخلاف اظهارات خود قبل ازمسابقات كه اعتقاد داشت تیمی درتورنمنت جام ‌ملتها موفق می شود كه بتواند مسابقات خود را با ۲۲ بازیكن همسطح برگزاركند ، درعمل ازتمامی داشته‌های خود به نحومطلوب استفاده نكرد و اعتماد بیش ازحد به برخی اسم های بزرگ كه هرگزكارایی گذشته ‌خود را نداشتند و تنها تركیب تیم ملی را كامل می كردند، كه نقطه ضعف بزرگ در كارنامه وی محسوب ‌شد. ‌‌
‌قلعه نوعی درطول چهاربازی تیم ملی درجام ملتها هر زمان به نیروهای جوانتر و با انگیزه میدان داد، خیلی ‌زود نتیجه این اعتماد را گرفت ولی اوهرگز به این باور نرسید كه می تواند به نیروهای جوان تیمش بیشتر ‌درتركیب ثابت بازی بگیرد . كاظمیان، مبعلی، كعبی، شجاعی، صادقی و ... جوانان شایسته‌ای بودند كه كسی ‌شجاعت بكارگرفتن از آنها پیدا نكرد و درمقابل اسمی های گران قیمت در زمین ماندند تا مبادا اردوی تیم ملی ‌متشنج شود! ‌
درست به خاطرهمین نگاه محافظه كارانه، ضعف خط حمله تیم ملی هرگز دیده نشد و مهاجمان تیم ملی ‌درطول۴۲۰ دقیقه حتی نتوانستند یكباردروازه حریفان خود را بازكنند ولی هرگز به این نقطه ضعف بزرگ درخط حمله تیم ملی توجهی نشد.‌‌ ‌
حقیقت دل بستن به ستاره های كاغذی زمانی برای قلعه نوعی نمود واقعی یافت كه ستاره های بزرگ او ‌درزدن ضربات پنالتی از انجام فرمان او طفره رفتند و درحساسترین لحظات از پذیرش بارمسئولیت شانه ‌خالی كردند.
‌‌ ‌شاید قلعه نوعی درست به خاطر روشن شدن همین واقعیت ها بود كه دقایقی پس ازشكست مقابل كره جنوبی و ‌وداع تلخ ایران با جام چهاردهم مسئولیت شكست تیم ملی را پذیرفت تا برای اعتماد بیش ازحد به ستاره های ‌بدلی خود درمقابل افكارعمومی تاوان سنگینی بپردازد به گزارش مهر،شكست تیم ملی درجام ملتهای آسیا پایان دنیا نیست و هرچند كام فوتبال دوستان ایران سالها بواسطه این ‌شكست، تلخ خواهد ماند ولی با ترسیم چشم اندازهای دست یافتنی و طراحی و برنامه ریزی درازمدت می ‌توان از فوتبال پرمایه ایران انتظار داشت تا گذشته پرافتخارخود را بازیابد و خود را درعرصه های آسیایی ‌و جهانی دوباره مطرح كند .
رسیدن به هدف مستلزم نگاه تازه به فوتبال و شكل گیری یك كار با برنامه ‌درفوتبال كشورمان است، جریانی كه سالهاست درفوتبال ما یك آرزو تبدیل شده است.‌

منبع : سایر منابع