خاطر

باید محافظت می کرد
از عکس بر گردنش بر گشت
پنهانی زیر حنجره اش تعادل داشت
با ساقه ای که زود خم می شد به خاطرش آورد
و نام کوچک را برای او برداشت از کرنای بومیان
در برابر حدقه های معلق به دود جاری شد
چهار کاسه زانو به روی آب شناور ماند
مارماهی درز ِ قطعه های یخ را ادامه داد
و گاومیشی جنین خود را یافت در میان جلبک ها
بوی کاج کوهی و عنّاب می زند شقیقه ام
با یاخته های دور افتاده می پرم
نزدیک گَرده های سیاه سرفه از پرّه های هواکش پاره می شوم
ناخن کنار می کشد در محدّب ام پایین
وقتی که فاصله می گیرد
و پشت صاعقه می خواهد کمانه کند
چشم هایشان سیاهی رفت می دانم
تمام آنچه را که می شنوند
باید به خاطر بیاورند

یاور بذر افکن

منبع : ماهنامه ماندگار