خصوصی‌سازی خدمات و زیرساخت‌های شهری در کشورهای در حال توسعه

کشورهای در حال توسعه در سراسر جهان، با افزایش تقاضا برای خدمات عمومی و زیرساخت‌ها و همچنین سرپناه در مناطق شهری روبه‌رو هستند. دولت‌های محلی و مرکزی، تحت‌فشار منابع متفاوت قرار دارند تا طیف وسیع‌تر و کیفیت بهتری از خدمات اجتماعی و زیرساخت‌های کالبدی را در شهرها فراهم کنند. انفجار جمعیت در مناطق شهری، رقابت برای فعالیت‌های اقتصادی بین نواحی کلانشهری، رشد سریع شهرهای میانی، فشارهای ناشی از فقدان و نزول تسهیلات کالبدی، و فشارهای اجتماعی برای گسترش عرضه مسکن، همه و همه در افزایش تقاضا مؤثرند. در عین‌حال، دولت‌ها نیز به‌رغم درآمد ناکافی (منابع محدود) و سطح بالای بدهی‌شان، ناگزیرند این نیازها را برطرف کنند. سنگین‌کردن بار وزارتخانه‌ها اغلب منجر به ناکارآمدی عرضهٔ خدمات و زیرساخت‌ها می‌شود و بسیاری از شرکت‌های معظم سرمایه‌گذاری دولتی (SOEs) که در ارائه خدمات شهری شدیداً فعال‌اند، در عوض تولید درآمد برای خزانه مرکزی، تولید زیان می‌کنند. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، شرکت‌های سرمایه‌گذاری دولتی (SOEs) توجه خود را بر مقایدر بالای استقراض‌های خارجی و جذب سرمایه از بازارهای مالی متمرکز کرده‌اند و این خود می‌تواند به‌دست سرمایه‌گذاران بخش خصوصی برای گسترش کسب و کارهائی که ایجاد شغل و افزایش درآمد مالیاتی می‌کنند، استفاده شود.

نویسندگان: دنیس ا. راندینلی، جان. دی. کاساردا
مترجم: محمد پهرند

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی شهرداری اصفهان