خشونت علیه زنان

دنیای جدید، با همه آب و رنگ‌هایی كه دارد، ماهیتاً انسان را خسته و ناامید از آینده پاك، سالم و بدون جنگ و خشونت كرده است. این یأس‌ها و ناامیدی‌ها واكنش‌های مختلفی را برانگیخته است و نمودار این واكنش‌ها، كنگره‌ها و اجلاس‌های جهانی در مورد مسائلی چون خشونت علیه زنان و كودكان، فقر و گرسنگی، جنگ و آوارگی و مباحث متكثری از این دست است. نوشتار حاضر كه حاصل چهارمین كنفرانس بین‌المللی در مورد خشونت علیه زنان است، وضعیت زنان قربانی خشونت را اسفناك و روز به روز آن را در حال بغرنج‌تر شدن می‌داند، به همین دلیل، بعد از بررسی موضوع، به ارائه پلات فرم پیشنهادی می‌پردازد تا در صورت امكان از این مصائب بكاهد.
● خشونت علیه زنان
«یك جهان با چهار میلیون نفر را فرض كنید كه به طور اتفاقی دچار بیماری‌های حاد و مزمن شده‌اند. بیماری‌ای كه عامل دردهای مستمر و دائمی است و زخم و رنج‌های بسیاری را به دنبال دارد، اما قدر‌ت‌ها هیچ امكانی را برای مبارزه افراد با بیماری و تهدید ایجاد نمی‌كنند، مسأله‌ای كه سنگینی‌اش را بر جامعه تحمیل كرده است و بسیاری، كه در سكوت، درد می‌كشند.»
جوزف بیدن، رئیس سابق كمیسون قضایی سنای آمریكا، مطالب فوق را در اجلاس به طور خاص در مورد ایالات متحده آمریكا بیان می‌كند. وی معتقد است كه در آمریكا مهم‌ترین معضل، خشوت در خانواده است كه اكثر قربانیان آن زنان هستند. در ایالات متحده آمریكا، در هر ۸ ثانیه با یك زن بدرفتاری می‌شود و در هر ۱۰ ثانیه، یك زن مورد تجاوز قرار می‌گیرد.
طبق گزارش تهیه شده در ۱۹۹۲، كه به وسیلهٔ كمیسیون قضایی سنای آمریكا تهیه شده است، قربانیان خشونت زناشویی بسیار بیشتر از تصادفات رانندگی هستند.
«علی‌رغم این مسئله، ما از گستردگی و وخامت مشكل غافل هستیم، اگر فردا، روزنامه‌ها با یك تیتر بزرگ بنویسند كه یك بیماری جدید، در طول سال گذشته چهار میلیون نفر از شهروندان را به شدت بیمار كرده است، وخامت وضعیت از نظر هیچ‌كس دور نخواهد ماند؛ به علاوه هنگامی كه اعلام شود، سه چهارم قربانیان خشونت، زنان هستند، مسئله هشدارها برای همگان روشن می­شود.»
● یك مشكل جهانی
همه جا و در همهٔ زمان‌ها زنان قربانیان تجاوز بوده‌اند. هنوز هم آن‌ها مورد رفتار خشونت‌آمیز قرار گرفته یا مورد ضرب و شتم و آزار جنسی قرار می‌گیرند و یا از سوء قصدها در امان نیستند.
در اكثر جوامع، خشونت مبتنی بر مالكیت است كه نسبت به جنس زن از سوی شوهر تصور می­شود و مجرمین و تبهكاران از مجازات مصون می‌مانند و حداكثر با عذرخواهی آن‌ها مسئله فیصله می‌یابد.
در بعضی از كشورها، برای مرد حق تأدیب زنشان را حتی تا مرحله «حق كشتن زن» در نظر گرفته­اند.
در اجلاسی كه در مورد زنان مورد ضرب و جرح قرار گرفته در گینه نو برگزار شد، مطالبی بیان شد كه مضمون آن این است. «زدن زن توسط شوهر، یك امر پذیرفته است و بحث در این مورد، تلف كردن وقت محسوب می­شود.»
این­گونه اشكال خشونت، اغلب سرّی و بی­سر و صدا و البته همراه با انكار هستند. موارد بدرفتاری­های ناشی از مالكیت نسبت به جنسی مؤنث، به ندرت اعلام می­شوند و ثبت می­گردند. یك مطالعه دولتی به وسیله نشریه «روان­شناسی آمریكا» بیان می­كند كه در ایالات متحده، تنها ۲% آزارهای جنس در خارج خانواده صورت می­گیرد و ۶% خشونت­ها به وسیله افراد بیگانه صورت گرفته است. جالب است بدانیم كه تنها ۵ تا ۸% تجاورات جنسی نسبت به زنان بزرگسال، به پلیس اعلام شده است. به علاوه نشریه مزبور اعلام داشته است كه اغلب اطلاعات حاصله بیانگر وخامت مشكل است كه می­تواند به سرعت گسترش و تنوع یابد. وضعیتی كه ایجاد شده است (مخصوصاً به كمك مطالعات اخیر) اطلاعات و تحلیل­های مناسبی را در مورد خشونت علیه زنان نشان می­دهد، موضوعی كه در سال ۱۹۹۴ هم در «بانك­های اطلاعاتی» ثبت شده است.
تحقیقات در چندین كشور بیانگر ۲۵ تا ۵۰% زنانی است كه توسط شركای جنس­شان مورد بدرفتاری قرار گرفته­اند و اكثراً هم دچار فشارهای روحی و روانی شده­اند.
در اكثر كشورها، آزار جنسی به طور وسیعی دامنه­دار است. در كانادا، مطالعه روی یك نمونه ۴۲۰ نفری زنان نشان داد كه ۵۴% آن­ها حداقل یك تجربهٔ ناخواسته، قبل از ۱۶ سال داشته­اند و ۵۱% هم بیان كرده­اند كه قربانی آدم­ربایی شده­اند. در ۲۵% موارد، زنان قربانی كه دچار بدرفتاری شده­اند، از سوی شركای خود به مرگ هم تهدید شده­اند.
● تعریف خشونت علیه زنان
در دسامبر سال ۱۹۹۳، مجمع عمومی سازمان ملل برای تعریف خشونت­های مبتنی بر مالكیت نسبت به جنس مؤنث، به توافق رسید و با عنوان «بیانیه طرد خشونت علیه زنان» به تعریف خشونت پرداخت. در این بیانیه، خشونت علیه زنان چنین تعریف شده است: هر عمل خشونت­آمیز نسبت به جنس مؤنث و هر فعلی كه منجر به ضرر نسبت به زنان یا دردهای جسمانی، جنسی، روانی شود و همچنین تهدید به چنین افعالی، خشونت علیه زنان محسوب می­شود. در ادامه اعلامیه، با احصای اعمال و اشكالی از خشونت می­پردازد كه منجر به خشونت علیه زنان می­شود:
۱- خشونت فیزیكی، جنسی یا روانی، چه در داخل خانواده­ها و چه در جامعه كه شامل ضربات منجر به جرح؟ بدرفتاری­های جنسی نسبت به كودكان و جنس مؤنث، خشونت نسبت به اموال زن، خشونت­های زناشویی، ایجاد نقص­های ژنتیكی و سایر رفتارهای مضر به حال زن؛
۲- خشونت­های غیر زناشویی؛
۳- خشونت­های مربوط به بهره­كشی؛
۴- آزار جنسی، منزوی ساختن درمحل كار و مراكز و سازمان­های دولتی یا غیر دولتی و هر جای دیگر؛
۵- قوادی؛
۶- روسپیگری؛
۷- خشونت­های ناشی از اعمال حاكمیت دولت؛
طبق نظر بعضی از متخصصان و مدافعان حقوق زنان، این حمایت­ها شكل كلی و فراگیر دارد و تنها شامل اعمال افراد و حكومت­ها نمی­شود بلكه عدم قانون و فقدان سیاست­ها و نابرابری­های اجتماعی را كه می­تواند خشونت محسوب شود نیز شامل می­گردد.
در تحقیقی كه برای بانك جهانی با كمك جك لین پیتانی و آدریال ژرمن و لری هیز و یك­نیم از انستیتوی باسینیك در مورد «سلامتی زنان واشتنگتن» صورت گرفت، اعلام گشت كه تعریف بیان شده توسط مجمع عمومی اجازه نمی­دهد كه فراتر از آن تعریف و موارد احصا شده، موارد دیگر را خشونت بدانیم، در حالی كه خشونت­های نسبت به زنان، فراتر از موارد مذكور در بیانیه است. طبق نظر خانم هیز، تعریف خشونت باید حول ۲ محور اساسی «اجبار» و «زور» بیان گردد؛ مسئله­ای كه مبیّن یك رفتار خشونت­آمیز از یك رفتار ساده تحمیلی است. هیز و همكارانش به بیان تعریفی دیگر از خشونت علیه زنان می­پردازند:
«تمام به كارگیری­های اجباری، چه به صورت معنوی و چه مادی، تمام الزامات و محرومیت­های خطرزا برای سلامتی زنان یا دختران كه منجر به خسارت مادی و روانی می­شود، تحقیر كردن شخصیت و رفتارهایی كه موجب محدودیت آزادی و منجر به استعمار زن می­شود.»
خشونت­هایی كه در جریان جنگ­ها رخ می­دهد، بسیار شایع است. طبق بررسی­ای كه توسط اتحادیه اروپا صورت گرفته است، ۰۰۰/۲۰ زن در بوسنی در یك ماه اول، مورد خشونت صرب­ها قرار گرفتند؛ علاوه بر این، چندی بعد، در یكی از درگیری­های كامبوج، تنها در یك شهر، به اكثر زنان شهر تجاوز شد. این­گونه خشونت­ها در لیبریا، اوگاندا، پرو و سومالی هم سابقه دارد.
در كشورهای متعددی، هنوز هم خشونت علیه دختران نابالغ و بالغ، بسیار شایع است. در بارید از هر۳ زن، یك زن و حدود ۲% مردان، چه در كودكی یا بزرگسالی، دچار بدرفتاری­های شدید شده­اند. در پرو (براساس گزارشی) ۹۰% مادران جوان ۱۶- ۱۲ سال، به وسیلهٔ مردان و مخصوصاً پدر یا پدرشوهرشان مورد خشونت قرار گرفته­اند. در كاستاریكا، ۹۵% زنان بیمار بالغ كمتر از ۱۵ سال كه به بیمارستان منتقل شده­اند، دچار زنای محارم گشته­اند.
در بعضی از كشورها، بدرفتاری با اموال زن بسیار رایج است. در هند یك رسم بسیار غالب این است كه شوهر یا خانوادهٔ او، اموال زن را آتش می­زند. طبق اطلاعات پلیس هند، در سال ۱۹۹۰، ۴۸۳۵ زن دچار چنین وضعیتی شده­اند، تنها به این دلیل كه خانواده آن­ها، جهاز و اموالی را كه قول داده بوده­اند، فراهم نكرده­اند. در شهر بمبئی، ۲۰% زنان متوفی ۴۴- ۱۵ ساله، دچار آتش­سوزی شده­اند.
بیشتر اعمال خشوت­آمیز نسبت به زنان از سوی خانواده و اطرافیان آن­ها صورت می­گیرد. ۷۰% موارد بدرفتاری نسبت به زنان كه در كلانتری­های ساتو یاتولو به ثبت رسیده است در خانه صورت گرفته و همچنین در سانتیاگو، حدود ۷۵% ضربات منجر به جرح نسبت به زنان، در خانه بوده است. در كانادا، ۶۲% زنان، از سوی شوهرانشان مورد بدترین رفتارها قرار گرفته­اند.
به خوبی می­دانیم كه خشونت در هنگام حاملگی، یكی از مهم­ترین دلایل سقط جنین یا وزن ناكافی كودك متولد شده است. در مكزیكو، تحقیقی كه روی ۳۴۲ نفر از زنان صورت گرفت، ۲۰% زنان كتك خورده از ضربه به ناحیهٔ شكم، دچار سقط جنین یا دردهای مزمن شده­اند. در كاستاریكا، ۴۹% از ۸۰% از زنان كتك خورده، بیان می­كنند كه هنگامی كتك خورده­اند كه باردار هم بوده­اند و در ۵/۷ درصد آن­ها، نتیجهٔ سقط جنین بوده است. مطالعه بر روی سلامتی زنان دچار خشونت در بعضی از كشورهای دیگر به شرح زیر است:
- در ایالات متحده آمریكا، ۲۰% زنان بزرگسال قربانی خشونت و تجاوز شده­اند.
- در پرو، ۷۰% جرائمی كه به پلیس اعلام شده است، مربوط به زنانی است كه توسط شوهرانشان به شدت كتك خورده­اند.
- در نروژ ۲۵% زنانی كه دچار امراض زنان شده­اند، متحمل آزار و خشونت­های شریك جنسی­شان شده­اند.
- تایلند، در قسمت­های حاشیه­نشین شهر بانكوك، ۵۰% زنان متأهل، به طور متناوب و كاملاً عادی كتك می­خورند.
● چرا زنان موضوع بحث هستند؟
«زن همچون یك مادیان است كه من آن را می­خرم و حق سواركاری با آن را دارم و اگر هم دلم خواست، می­توانم آن را بزنم.» این ضرب­المثل اگرچه بسیار قدیمی است ولی هنوز هم به كار می­رود. بسیاری از مردان، چون روز سخت یا ناهنجاری دارند یا علت دوندگی­ها و زندگی سخت را متوجه زنشان می­بینند، زنشان را می­زنند. استفاده از الكل و مواد مخدر یكی از دلایل مهم در اعمال خشونت علیه زنان است؛ همچنین فاكتورهای اقتصادی و اجتماعی همچون بی­كاری، مشكلات مالی، بی­نظمی و شرایط نامطلوب كار، نقش مؤثری را در ایجاد این خشونت­ها ایفا می­كند. بعضی از محققین ابراز داشته­اند كه خشونت، نتیجهٔ رفتارهای ناشی از دوران كودكی است؛ شوهران خشن، غالباً والدین خشن و ناراحتی داشته­اند. در واقع، بنا بر یك مطالعهٔ آمریكایی، مردانی كه در كودكی از سوی والدینشان مورد ضرب و شتم قرار گرفته­اند، سه برابر بیش از سایرین، زنانشان را می­زنند و ده برابر بیشتر، زنانشان را مورد ضرب و شتم قرار می­دهند. مردانی كه متهم به آتش زدن زنانشان هستند. بارها می­كوشند تا مسئولیت خودشان را ناشی از رفتار تحریك­آمیز زنشان بیان كنند و جالب این­كه بیش از ۴۰% آن­ها حداقل یك ­بار شاهد آتش زدن یك انسان، به خصوص یك زن بوده­اند.
در مطالعه­ای دقیق روی وضعیت­های مختلف، محققین دریافتند كه خشونت­ها اغلب مربوط به عدم امكان انجام دادن كاری یا قبول نكردن خواسته­ای از خواسته­های شوهر است. براساس این تحقیق كه توسط نشریهٔ انگلیسی «مجلهٔ جنایت» چاپ شد، شوهر یا شریك جنسی، زن را به دلیل احساساتی كه آن­ها را تحریك می­كند، مورد خشونت قرار می­دهند: «این زن بسیار پر حرف است یا بسیار ساكت است؛ خیلی جذاب است یا اصلا ً جذابیتی ندارد؛ خیلی قانع است یا تمامیت خواه است؛ خیلی حامله می­شود یا چرا حامله نمی­شود و ....»
در برخی كشورها، مستی ضارب به عنوان یك عامل مخففه مجازات خشونت با تجاوز علیه زنان محسوب می­شود. در سپتامبر ۱۹۹۴، دادگاه عالی كانادا، محكومیت مردی را لغو كرد كه بعد از مصرف مقدار متنابهی الكل، یك زن ۶۵ ساله را از روی صندلی چرخ­دار واژگون ساخت و به او تجاوز كرد.نگاه حقیرانه به زن در داخل خانواده، همانند خارج خانواده، بیانگر قبولی جهان شمولی از رفتارهای موجه و خشونت­آمیز مردان است، مسئله­ای كه امری عادی محسوب می­شود. براساس تحقیقی كه در آمریكا در مورد خشونت­های خانوادگی صورت گرفت، ریشه خشونت­ها را در اعتقادات و فرهنگ اعلام كرد. طبق این نگاه، مردها نسبت به زنهایشان امتیازهای ذاتی دارند و بدیهی است این طرز فكر به آن­ها امكان هرگونه رفتاری را می­دهد. جالب خواهد بود اگر بدانیم، زنی كه برندهٔ جایزهٔ نوبل در صلح بود، در تفسیر رفتار شوهرش می­گوید: «او شوهر خوبی است، چون فقط هفته­ای یك بار مرا می­زند.» شوهر قبلی­ام، همچون وزنه­ای، تمام عصرها بالای سرم بود. طوری كه هر لحظه آرزوی مرگ می­كردم؛ یك روز كه موفق شدم به طبقهٔ همكف، (جایی كه دخترم آنجا بود و از من كمك می­خواست) بروم، شوهرم با چاقو به سمت من حمله­ور شد، آن­قدر شدید كه تیزی چاقو در تمام ناحیه شكم فرو رفت. او مرا از حس بینایی و چشایی محروم كرده است. از این­كه خانواده­ام را ببینم معذورم و از فرزندانم دور افتاده­ام»، این شخص كه خواست نامش بیان نشود، در مقابل یك گروه مطالعه خشونت علیه زنان در آمریكا شهادت داد، او یكی از هزاران قربانی خشونت است، كه باید با نشانه­های فراوان روی بدنش و ترس جاودان، زندگی كند. براساس گزارش كمیسیون جهانی توسعه و سلامتی زنان، علاوه بر بیماری و مرگ و میر، خشونت علیه زنان یكی از مهم­ترین دلایل بیماری­های روانی، استرس­ها، اعتیاد، جراحات، بیماری­های جنسی واگیردار و آلودگی به ویروس HIV و خودكشی زنان است. همه این موارد، بار مالی سنگینی را به سیستم بهداشت و سلامت كشورها تحمیل می­كند.
در گزارش ۱۹۹۳ در مورد توسعه جهانی، بانك اطلاعات بین­المللی، برای اولین بار خشونت­ها مبتنی بر احساس مالكیت نسبت به زنان را عامل نتایج مخرب نسبت به سلامتی ارزیابی كرد. از زمان اعمال محدودیت­های متعدد بر اطلاعات قابل دسترسی در كشورهای صنعتی، این بانك اطلاعاتی چنین ارزیابی می­كند: تجاوز و خشونت در خانواده نسبت به زنان ۴۴ – ۱۵ ساله، آن­ها را در پنجمین سال زندگی مشتركشان دچار نقص سلامتی می­كند.
این مسئله، مانند سوء­تغذیه و بیماری­های ناشی از فقر، در كشورهای در حال توسعه به شدت دامنه­دار است. وضعیت سلامتی در این كشورها در پایین­ترین حد ممكن است و درصد مشكلات سلامتی مربوط به خشونت­های مبتنی بر احساس مالكیت بر زنان، حداقل بسیار بالایی (۵۰%) دارد. به هرحال در بعضی از كشورهای در حال توسعه، جایی كه مرگ و میر مربوط به زایمان و بیماری­های ناشی از فقر، مربوط به مدیریت فاسد یا ضعیف دولتی است. مدت زندگی سالم، به علت تجاوز یا اعمال خشونت­آمیز در خانواده بسیار كاهش یافته و درصد بسیار بالایی (در حدود ۱۶%) را اعلام می­كند.
● یك مانع، سد راه پیشرفت
حضور زنان در پیگیری این پیشرفت، موضوع بسیار مهمی است، به خصوص در حوزه­هایی چون، سازمان­دهی خانواده، حمایت از محیط زندگی و آموزش و پیشرفت در این حوزه­ها بدون یاری و شركت فعالانه زنان حاصل نمی­شود. باری، هنگامی كه زنان با خشونت روبه­رو می­شوند، اقبال و امكان حضور تام آن­ها در چنین برنامه­هایی كاهش می­یابد.
● خشونت عیله زنان، به هیچ وجه مایه مباهات نیست
توری ونسنت، مدافع تیم فوتبال آمریكایی «دلفین­های میامی» اكنون فردی ثروتمند و مشهور است. وی در كودكی شاهد بدرفتاری­های بسیار نسبت به مادرش بوده است. او می­گوید «نزد ما، این مسئله كاملاً امری عادی بود كه ببینیم پدر، مادر را می­زند. زدن زنش، عادت او بود» ونست از مدرسه هم می­گوید: «در مدرسه هم همین­طور؛ اگر كسی می­گفت كه دوست دخترش را هفته پیش سه بار سیلی زده است، از طرف دوستانش مورد تشویق قرار می­گرفت؛ وضعیت چنین بود. چیزی كه هیچ­كس در قبح آن تردید ندارد.» ونسنت، صبحی را به خاطر می­آورد كه مادرش به علت ضربات پدرش، همچون گچ سفید و كبود شده بود؛ اما وی برای كمك و نجات مادرش اقدامی نكرد. با این وجود می‌گوید: «به شدت از حضور یك زن زندانی در منزلم، ناراحت و به هم ریخته می‌شوم.»
استقان براگ، بازیگر بزرگ تیم دلفین‌ها، این‌گونه رفتارهای خود را تحلیل می‌كند. (با توجه به این‌كه وی محكوم به آزار روحی نسبت به زنان هم بوده است):
«من به او چیزهایی می‌گفتم كه نشان از بی‌رحمی داشت، چرا تو این‌قدر چاقی؟ یا تو به درد هیچ كاری نمی­خوری؛ تو نمی­توانی تغییر كنی؟»
اروینگ فرای، دیگر فوتبالیست نامدار آمریكایی، علاوه بر این‌كه به بدرفتاری با همسرش اعتراف می‌كند، می‌گوید: با این‌كه این مسئله مربوط به گذشته است اما هنوز تأثیر خود را گذاشته است، «ما همه، ساخته محیط و اطرافیانیم ولی نمی‌فهمیم. چرا او كاری را انجام می‌دهد كه من نمی‌خواهم، این‌كه مسئله سختی نیست.»
از این مثال‌ها می‌توانیم به یك نتیجهٔ ساده برسیم: اشخاص خشن به دنیا نمی‌آیند؛ اما اگر كودكان در محیط‌های خشن بزرگ شوند، احتمال اثرپذیری رفتاری آن‌ها زیاد است. خشونت علیه زنان از خانواده‌ها شروع می‌شود؛ پس خانواده اولین جایی است كه باید به آن توجه كرد.
از زمان كنفرانس جهانی حقوق بشر كه در وین برگزار شد (ژوئن ۱۹۹۳)، شركت‌كنندگان بر اهمیت بازنگری بر محدودیت‌های خشونت علیه زنان در زندگی اجتماعی و البته خصوصی، تأكید كردند. این كنفرانس، به ویژه در مورد خشونت علیه زنان، رأی به گزارش سالانه داد. این گزارش سالانه با تأكید بر علل و نتایج خشونت علیه زنان و محكومیت اقدامات محدود كنندهٔ زنان تهیه می‌شود؛ این گزارش سالانه به كمیسیون حقوق بشر ارائه خواهد شد.
در دسامبر ۱۹۹۳، مجمع عمومی برای اولین بار، رأی به بیانیه‌ای، در مورد «خشونت علیه زنان» داد و به دولت‌ها و سازما‌ن‌های بین‌الملل ابلاغ كرد تا اقدامات خاصی را در جلوگیری از خشونت‌ها تدبیر كنند.
در سپتامبر ۱۹۹۵، از آغاز چهارمین كنفرانس جهانی زنان، جامعه بین‌المللی فرصت بررسی و ارزیابی برنامه‌های تحقق حقوق زنان را‌ از زمان اولین كنفرانس سازمان ملل در مورد زنان در ۲۰ سال قبل – فراهم كرد و یك زمینهٔ حركت برای دولت‌ها و ارگان‌های مربوط مطرح شد تا به دنبال اقدامات و استراتژی‌های مذكور در اجلاس نایروبی بروند. با توجه به این­كه خشونت علیه زنان یكی از ۱۰ مشكل اساسی جهان معاصر است، می‌توان به یك حركت همگانی چشم داشت.
● زمینه و سكوی حركت
خشونت علیه زنان ناشی از ساختار ذهنی‌ای است كه در مورد زن، چه در خانواده و چه در جامعه وجود دارد. زن به سوی جهل و بی‌سوادی تشویق می‌شود و فقدان قوانین ممنوعیت خشونت و عدم كافی بودن اقدامات پیشگیرانه كه قانون به وسیله قدرت عمومی اعمال می‌كند، فقدان ابزارهای آموزشی و سایر اموری كه به زیر پا گذاشتن حقوق زنان می‌انجامد، منجر به خشونت علیه زنان م‌شود.
تجربه نشان داده است كه در كشورهای متعدد، مرد و زن می‌توانند به سوی مبارزه علیه خشونت در تمامی اشكال برانگیخته شوند و اقدامات مؤثری به وسیله قدرت عمومی، در جهت علاج و نتایج خشونت انجام شود.
پروژهٔ «سكوی حركت» درباره دولت‌ها و ارگان‌های مربوط است تا مبارزه با خشونت علیه زنان را سامان بخشند. اقدامات موردنظر (به طور اخص) به شكل زیر پیشنهاد می‌شود:
۱- بازشناسی این مطلب كه خشونت علیه زنان، باید به شدت از سوی ارگان­های مربوط سركوب گردد.
۲- در بعضی موارد، این وظیفهٔ قدرت عمومی است كه به وسیله كانال‌های مربوط: پلیس، سیستم قضایی و ... اقدام كند؛ و بر عهدهٔ سازمان‌های عمومی است كه مثلاً به آموزش و اعمال نفوذ بر روی هنجارها و رفتارها بپردازد. همین وظیفه بر عهدهٔ اشخاص و رسانه‌های جمعی، در جهت‌دهی به نظرات و یا شهادت دادن بر رفتارهایی است كه افراد خشونت‌طلب یا در معرض انجام آن، عمل می‌كنند. كارشناسان معتقدند كه اجرای غیر منطقی و حداقلی مجازات نسبت به جنایات علیه زنان، مانع جلوگیری از رفتارهای مذكور شده است.

منبع: WWW. Unicef. Org
منبع: ماهنامه سیاحت غرب، شماره ۳۵
گزارشی از چهارمین كنفرانس جهانی زنان

منبع : خبرگزاری فارس