سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
جولیان پو - JULIAN PO
سال تولید : ۱۹۹۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان گلاسکو و جوزف پیرسن
کارگردان : آلن وید
فیلمنامه‌نویس : برانیمیر اسکپانوویچ و وید
فیلمبردار : برند هاینل
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتریک ویلیامز
هنرپیشگان : کریستیان اسلیتر، رابین تانی، مایکل پارکس، چری جونز، فرانکی فئسن، هاروه پرسنل و آلیس جانی
نوع فیلم : رنگی، ۸۳ دقیقه
̎جولیان پو̎ (اسلیتر) حسابداری آرام است تا حدی که اکثر مردم حتی متوجه موجودیت او نیستند. ̎جولیان̎ دوستان بسیار کمی دارد و اشتیاق به چیزی هم ندارد. او یک‌روز تصمیم به خودکشی می‌گیرد ولی می‌خواهد پیش از خودکشی، ساحل اقیانوس را ببیند. در راه، اتومبیل ̎جولیان̎ در یک شهر کوچک ناشناس که نامش حتی در حاشیهٔ نقشهٔ هیچ شهری ذکر نشده، خراب می‌شود. او چاره‌ای ندارد جز اینکه شب را در آنجا بگذراند و پس از تعمیر اتومبیلش به سفر ادامه دهد. بنابراین در مهمانخانهٔ ̎̎ورن̎ یک اتاق می‌گیرد. خود ̎ورن̎ (پارکس) به ̎جولیان̎ می‌گوید که مهمانخانه‌اش تقریباً هیچ‌وقت مشتری ندارد. در واقع شهر به قدری آدم تازه‌وارد کم به‌خود می‌بیند که اغلب ساکنان آن با چشم تردید به او نگاه می‌کنند؛ به‌خصوص شهردار (پرسنل) و کلانتر (فئسن). پس از ناپدید شدن اتومبیلش، ̎جولیان̎ به هنگام غذاخوردن در تنها رستوران شهر به همه می‌گوید قصد آسیب رساندن به کسی و یا ایجاد دردسر برای شهرشان را ندارد و تنها در جست‌وجوی مکانی است تا بتواند در آنجا خودکشی کند. ناگهان نظر همه در مورد او تغییر می‌کند. آنان او را به خاطر اراده و تصمیمش تحسین می‌کنند و نگران جانش می‌شوند و سعی می‌کنند با مهربانی او را متقاعد کنند به زندگی‌اش ادامه دهد و مسیر جدیدی را در آن دنبال کند؛ به‌خصوص ̎سارا̎ (تانی)، زن ملیح و تنهای شهر که دلباختهٔ این بیگانهٔ ساکت و آرام شده است..
● این نخستین فیلم وید برمبنای رمان کوتاه نویسنده‌ای یوگسلاو ساخته شده است، اما رمان‌های اگزیستانسیالیستی فراسوی را به یاد می‌آورد. مشکل اصلی کار تعدد شخصیت‌هاست که تماشاگر فرصت آشنائی با هیچ‌یک را پیدا نمی‌کند. در مورد شخصیت اصلی، ̎جولیان پو̎ (̎پو̎ قرار است از ادگار آلن‌پو گرفته شده باشد؟) نیز چیز زیادی دستگیر تماشاگر نمی‌شود. به‌خصوص که اسلیتر جوری بازی می‌کند که انگار خود نیز به حرف‌هائی که می‌زند، اعتقادی ندارد. این فیلم ̎بی‌حال̎ هشتاد و سه‌دقیقه‌ای اگر نصف می‌شد، شاید جان می‌گرفت. تنها امتیازهای کار، طراحی صحنهٔ استیون مکیب (در بعضی جاها با الهام از نقاشی‌های ادوارد هوپر) و موسیقی ویلیامز (با لحنی جرج گرشوین‌وار) هستند.
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جان گلاسکو و جوزف پیرسن
کارگردان : آلن وید
فیلمنامه‌نویس : برانیمیر اسکپانوویچ و وید
فیلمبردار : برند هاینل
آهنگساز(موسیقی متن) : پاتریک ویلیامز
هنرپیشگان : کریستیان اسلیتر، رابین تانی، مایکل پارکس، چری جونز، فرانکی فئسن، هاروه پرسنل و آلیس جانی
نوع فیلم : رنگی، ۸۳ دقیقه
̎جولیان پو̎ (اسلیتر) حسابداری آرام است تا حدی که اکثر مردم حتی متوجه موجودیت او نیستند. ̎جولیان̎ دوستان بسیار کمی دارد و اشتیاق به چیزی هم ندارد. او یک‌روز تصمیم به خودکشی می‌گیرد ولی می‌خواهد پیش از خودکشی، ساحل اقیانوس را ببیند. در راه، اتومبیل ̎جولیان̎ در یک شهر کوچک ناشناس که نامش حتی در حاشیهٔ نقشهٔ هیچ شهری ذکر نشده، خراب می‌شود. او چاره‌ای ندارد جز اینکه شب را در آنجا بگذراند و پس از تعمیر اتومبیلش به سفر ادامه دهد. بنابراین در مهمانخانهٔ ̎̎ورن̎ یک اتاق می‌گیرد. خود ̎ورن̎ (پارکس) به ̎جولیان̎ می‌گوید که مهمانخانه‌اش تقریباً هیچ‌وقت مشتری ندارد. در واقع شهر به قدری آدم تازه‌وارد کم به‌خود می‌بیند که اغلب ساکنان آن با چشم تردید به او نگاه می‌کنند؛ به‌خصوص شهردار (پرسنل) و کلانتر (فئسن). پس از ناپدید شدن اتومبیلش، ̎جولیان̎ به هنگام غذاخوردن در تنها رستوران شهر به همه می‌گوید قصد آسیب رساندن به کسی و یا ایجاد دردسر برای شهرشان را ندارد و تنها در جست‌وجوی مکانی است تا بتواند در آنجا خودکشی کند. ناگهان نظر همه در مورد او تغییر می‌کند. آنان او را به خاطر اراده و تصمیمش تحسین می‌کنند و نگران جانش می‌شوند و سعی می‌کنند با مهربانی او را متقاعد کنند به زندگی‌اش ادامه دهد و مسیر جدیدی را در آن دنبال کند؛ به‌خصوص ̎سارا̎ (تانی)، زن ملیح و تنهای شهر که دلباختهٔ این بیگانهٔ ساکت و آرام شده است..
● این نخستین فیلم وید برمبنای رمان کوتاه نویسنده‌ای یوگسلاو ساخته شده است، اما رمان‌های اگزیستانسیالیستی فراسوی را به یاد می‌آورد. مشکل اصلی کار تعدد شخصیت‌هاست که تماشاگر فرصت آشنائی با هیچ‌یک را پیدا نمی‌کند. در مورد شخصیت اصلی، ̎جولیان پو̎ (̎پو̎ قرار است از ادگار آلن‌پو گرفته شده باشد؟) نیز چیز زیادی دستگیر تماشاگر نمی‌شود. به‌خصوص که اسلیتر جوری بازی می‌کند که انگار خود نیز به حرف‌هائی که می‌زند، اعتقادی ندارد. این فیلم ̎بی‌حال̎ هشتاد و سه‌دقیقه‌ای اگر نصف می‌شد، شاید جان می‌گرفت. تنها امتیازهای کار، طراحی صحنهٔ استیون مکیب (در بعضی جاها با الهام از نقاشی‌های ادوارد هوپر) و موسیقی ویلیامز (با لحنی جرج گرشوین‌وار) هستند.
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران خلیج فارس دولت مجلس شورای اسلامی مجلس روز معلم شورای نگهبان حجاب بودجه دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران مجلس یازدهم
فضای مجازی تهران پایتخت شهرداری تهران هواشناسی سیل شورای شهر شورای شهر تهران سلامت قتل پلیس وزارت بهداشت
خودرو بانک مرکزی ارز قیمت دلار ایران خودرو قیمت خودرو مالیات دلار بازار خودرو قیمت طلا مسکن سایپا
مقام معظم رهبری تلویزیون فیلم سریال رسانه سینمای ایران تئاتر موسیقی رسانه ملی سینما سریال پایتخت کتاب
سازمان سنجش انتخاب رشته
غزه رژیم صهیونیستی جنگ غزه فلسطین آمریکا حماس روسیه نوار غزه اوکراین ترکیه عراق طوفان الاقصی
فوتبال استقلال پرسپولیس سپاهان تیم ملی فوتسال ایران تراکتور فوتسال بازی وحید شمسایی باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس لیگ برتر
هوش مصنوعی اینستاگرام همراه اول فناوری اپل تبلیغات گوگل روزنامه آیفون سامسونگ
ویتامین مواد غذایی سازمان غذا و دارو طول عمر دیابت سلامت روان بارداری پرستار دندانپزشکی هندوانه