ژیگو - Gigot

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کنت هیمن
کارگردان : جین کلی
فیلمنامه‌نویس : جان پاتریک، برمبنای داستانی نوشته جکی گلیسن.
فیلمبردار : ژان بورگوان.
آهنگساز(موسیقی متن) : میشل مانی.
هنرپیشگان : گلیسن، کاترین کات، گابریله دورتسیات، ژان لوفاور، ژاک مارن، آلبر رمی، دایان گاردنر و ایوون کونستان.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه.


"ژیگو" (گلیسن) مرد تنومند اما آرامی و لالی است که به‌عنوان سرایدار در یک پانسیون کارگری کار می‌کند. هرچند رابطه‌اش با حیوانات و بچه‌ها خوب است، اما دیگران مدام آزارش می‌دهند. سرگرمی مورد علاقه‌اش شرکت در مراسم تشییع جنازه است. یک شب او، خیابان‌گردی به‌نام "کولت" (کات) و دختر کوچکش، "نیکول" (گاردنر) را پیدا می‌کند و با خود به زیرزمین محقرش می‌آورد. با علاقه‌مند شدن "ژیگو" به دخترک، "کولت" قصد رفتن می‌کند، اما "ژیگو" با دزدیدن پول از نانوائی محل او را نگه می‌دارد. "کولت" شبی را با دوستش می‌گذراند و صبح روز بعد که بر می‌گردد، "ژیگو' و "ژنیکول" ناپدید شده‌اند. "کولت" به تصور این‌که "ژیگو" دخترش را دزدیده، همسایه‌ها را خبر می‌کند، اما "ژیگو" و "نیکول" در اتاق زیرشیروانی هستند. سقف فرو می‌ریزد و "نیکول" زخمی می‌وشد، و "ژیگو" بچه را از کوچه پس‌کوژه‌ها به کلیسا می‌رساند و کشیش، دکتر را خبر می‌کند. در راه برگشتن به اتاقش ـ که می‌خواهد گرامافونی برای "نیکول" ببرد ـ گروهی از مردم دنبالش می‌کنند و او به رود سن می‌افتد. با دیدن کلاهش روی آب، همه فکر می‌کنند که غرق شده و از شدت پشیمانی، برایش تشییع جنازه با شکوهی برگزار می‌کنند. خوشحال‌ترین شرکت کننده مراسم، خود "ژیگو" است که از بالای درختی در گورستان، بقیه را تماشا می‌کند. تا این‌که چند نفر او را می‌بینند و تعقیب و گریز دوباره شروع می‌شود...
٭ گلیسن بازیگری با استعداد بود که فرصت ایفای نقش‌های "مناسب" را کمتر پیدا کرد. او که از استادان پانتومیم به شمار می‌آمد، داستان فیلم را نوشت؛ موسیقی متن آن را ساخت؛ تهیه‌کنندگی‌اش را به‌عهده گرفت (با تقلید از چارلی چاپلین؟) و نقش "ژیگو"ی خاموش و به یادماندنی را بازی کرد تا شاید با ستایشی از استادان سینمای صامت، اوجی را در کارنامه خویش رقم زده‌ باشد. با این همه، فیلم (که‌ به‌طور مشخص با شور و علاقه در پاریس جلوی دوربین رفته بود) با استقبال روبه‌رو نشد.