۱۹ مهر ۱۳۸۶ ــ ۱۱ اکتبر ــ سازش برای تشکیل دولت ائتلاف بزرگ در آلمان

نهم اکتبر ۲۰۰۵ پس از سه هفته مذاکره و بحث، سران دو حزب بزرگ آلمان (سوسیال دمکرات و دمکرات مسیحی) که مسئولیت دولتهای پس از جنگ جهانی دوم را در آلمان فدرال به طور متناوب برعهده داشتند موافقت کردند که با هم یک دولت ائتلافی تشکیل دهند. در گذشته، ائتلاف ها در آلمان میان یک حزب بزرگ و یکی دو حزب کوچک به وجود می آمد. سازش تازه باید به تصویب کنوانسیون های دو حزب و نمایندگان آنها در پارلمان فدرال برسد تا رسمیت یابد و به مورد اجرا گذارده شود. پارلمان آلمان که دارای۶۱۴ کرسی است ۱۸ اکتبرجاری تشکیل جلسه می دهد. برپایه انتخابات ۱۸ سپتامبر، حزب محافظه کار دمکرات مسیحی ۲۲۶ کرسی و حزب سوسیال دمکرات ۲۲۲ کرسی خواهند داشت. احتمالا رای گیری درباره دولت آینده در چند جلسه اول صورت نخواهد گرفت. کنوانسیون حزب دمکرات مسیحی ۱۲ نوامبر تشکیل جلسه می دهد.
طبق این سازش، قرار است در کابینه آینده هشت وزیر از حزب سوسیال دمکرات (چپ) و شش وزیر از حزب دمکرات مسیحی (محافظه کار) شرکت داشته باشند. توافق شده است که وزیران امورخارجه، دارایی، امور کارگران، محیط زیست، دادگستری، «بهداشت و درمان»، «تعاون و توسعه» و «حمل ونقل» از حزب سوسیال دمکرات و وزیران دفاع، اقتصاد، کشور (امور داخله)، ‏فرهنگ، آموزش و پرورش و امور خانواده از حزب دمکرات مسیحی باشند. به این ترتیب دیپلماسی و امور درمان و کارگری برعهده حزب سوسیال دمکرات است که به این مسائل علاقه مند است. شرودر با دریافت این سمت ها برای حزب خود، حاضر شده است که از مقام صدارت عظمایی بگذرد و بانو آنگلا مرکل از حزب دمکرات مسیحی این سمت را به دست آورد. به این ترتیب گرهارد شرودر که هفت سال صدر اعظم و قبلا هم وزیر امورخارجه بود حذف می شود. حسن یک دولت ائتلافی در این است که در تصمیمات و اقدامات، باید همه نظرات را گوش کند و نمی تواند یکجانبه تصمیم بگیرد و اگر چنین کند ائتلاف منحل می شود و کابینه سقوط می کند. با این که حزب دمکرات مسیحی در طول تاریخ خود با آمریکا همکاری و هماهنگی بیشتری داشته است، با این ترکیب کابینه گمان نمی رود که سیاست خارجی آلمان زیاد تغییر کند. ولی درپاره ای از موارد، بانو مرکل شخصا نظرات دیگری دارد، ازجمله موافق عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا نیست. مردم آلمان اینک بیش از هر چیز، نگران وضعیت اقتصاد این کشورند که دارای ۱۱ و دو دهم درصد بیکاری است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز