زن قهرمان در جدال با آتش

«لیلی هیچكاك كویت» «Lillie Hitchcock- coit» یك قهرمان بود زیرا توانست اداره آتش نشانی سان فرانسیسكو را حمایت كند و به آنها یاری برساند و خواست كه عضوی باشد شبیه به آنها و حتی شبیه به آنها شلوار می پوشید برای اینكه می خواست شبیه آتش نشان های مرد باشد. در روزهای قبل از كالسكه های موتوری ماشین های آتشنشانی كه طراحی شده بود به وسیله دست كشیده می شدند و مردان آتش نشان مجبور بودند كه طناب بلندی را بكشند و آتش را مهار كنند. در سال ۱۸۵۸ روزی كه لیلی هیچكاك آنها را پیدا كرد، آنها در حال غر زدن بودند زیرا تعدادی از كارمندان به دلیل بیماری سر كار حاضر نشده بودند و تعدادی كه سر كار آمده بودند برای راه اندازی ماشین آتش نشانی كافی نبودند. در حالی كه تعدادی از مردان ایستاده بودند و تنها نظاره گر این ماجرا بودند. لیلی هیچكاك ۱۵ ساله به طرف آنها دوید یك قسمت ازطناب را در دست گرفت و شروع كرد به كشیدن و فریاد زد: چرا ایستاده اید و نگاه می كنید زود باشید همه بیایند و طناب را بكشند. با كار او افراد بی تفاوت كه آنجا بودند به آنها پیوستند و به كمك همگی آنها توانستند به بالای تپه بروند جایی كه باید آتش مهار می شد.
هیچكاك شروع كرد به نشان دادن علاقه خود نسبت به آتش نشانی و هر جا كه گروه آتش نشانی بودند او نیز خود را نشان می داد و سعی می كرد با آنها ارتباط برقرار كند. اگرچه او هرگز نتوانست به تشكیلات آنها بپیوندد، اما شركت او را به عنوان یك عضو افتخاری معرفی كرد و به او یك نشان طلا دادند كه او هر زمان كه برای كمك به آتش نشانی حاضر می شود آن را به لباس خود می آویخت. لیلی در ۲۳ آگوست سال ۱۸۴۳ در وست پوینت به دنیا آمد. جایی كه پدرش دكتر چارلز هیچكاك مستقر شده بود. هیچكاك خانواده اش را به سان فرانسیسكو منتقل كرد و در این سال لیلی ۸ سال داشت. در آن زمان زنان كارهایی را كه لیلی انجام می داد، نمی پسندیدند او شلوار به پا می كرد و با آتش می جنگید. برای هیچكاك كه خانواده اش به تازگی وارد اجتماع سانفرانسیسكو شده بودند چنین رفتارهایی باعث رسوایی خانواده بود. پدرش هیچگاه علاقه و پشتكار دخترش را در این زمینه درك نمی كرد و زنان و مردان جامعه یا به او بی اعتنایی می كردند و یا اینكه مورد تمسخر قرار می دادند. خیلی زود او از بودن و همراهی كردن گروه های آتش نشانی دست برداشت، اما علاقه ذاتی و عشق او به آتش نشانی هیچگاه از بین نرفت.
حتی بعد از ازدواجش با هووارد كویت «Howard coit» او هر از چند گاهی برای ملاقات و دیدن آتش نشان ها می رفت و هر زمان كه اطلاع پیدا می كرد یك نفر از افراد به علت مریضی حاضر نشده است با یك دسته گل حاضر می شد و همه افراد از او به عنوان یك حامی و پشتیبان یاد می كردند.بعد از ازدواجش او شروع كرد به مسافرت كردن در سراسر دنیا. او به عنوان یك مهمان در دربار ناپلئون سوم حضور پیدا كرد و همچنین در بارگاه و میهمانی ما ها راجه هند نیز شركت كرد. وقتی كه مسافرتش پایان یافت او به سانفرانسیسكو جایی كه همیشه مورد علاقه اش بود برگشت و برای سال ها در هتل پالاس زندگی كرد. وقتی كه لیلی هیچكاك كویت در سن ۸۶ سالگی در ۲۲ جولای سال ۱۹۲۹ چشم از جهان فرو بست یك سوم از دارایی هاش را برای شهر سانفرانسیسكو باقی گذاشت. با این پول مردم برج كویت (Coit) را ساختند كه با بلندی ۱۸۵ فوت بر بالای تپه قرار داشت و یك برج تلگراف و مخابراتی شد. كار دیگری كه با پول های لیلی انجام گرفت، ساختن یك مجسمه بزرگ در سایز واقعی بود كه سه مرد آتش نشان را نشان می داد كه یكی از آنها یك زن را به روی دستانش حمل می كرد.
مهسا مقدمی

منبع : روزنامه همشهری