این تنبلی است و یا بی اعتنایی به حفظ روند درست حرفه روزنامه نگاری؟ (در این روز ۱۸ اکتبر)

شانزدهم اكتبر ۲۰۰۵ «دانیل هارویتسDaiel Horowitzl » حقوقدان ۵۰ ساله آمریكایی (عكس مقابل) یك وكیل دعاوی كه در شبكه های تلویزیونی این كشور به پرسشهای حقوقی مردم پاسخ می دهد و چگونگی دادرسی ها را به زبان ساده برایشان بیان می دارد و به علاوه مردم را از دست زدن به قانونشكنی و جرم باز می دارد هنگامی كه از كار روزانه به خانه اش در حومه شهر سانفرانسیسكو بازگشت با جسد زنش «پاملا Pamela» رو به رو شد كه كشته شده بود. از قاتل هنوز خبری در دست نیست. همان روز هارویتس در جلسه یك محاكمه شركت كرده بود كه مربوط به قتل خانوادگی بود.
رسانه های آمریكا همان شب و روز بعد همگی این خبر را منتشر كرده بودند ولی بدون عكس بانو پاملا، كه مدیر یك كمپانی و فردی نسبتا سرشناس بود. مخاطبان رسانه هنگام مشاهده چنین خبری، نخستین چیزی را كه جستجو می كنند و انتظار دارند ببینند؛ عكس مقتول است.
و به این دلیل، ضعف مطبوعات در همه جا دیده می شود و با این تنبلی و بی اعتنایی به پیشبرد حرفه و تامین نظر و خواست مردم، تازه ناشران روزنامه ها انتظار جلب مخاطبان بیشتری را هم دارند!. باید اضافه کرد که دو روز بعد (۱۸ اکتبر) بالاخره دو سه روزنامه محلی کالیفرنیا عکس پاملا را از اداره صدور گواهینامه رانندگی به دست آوردند و چاپ کردند (عکس مقابل)، کاری که همان روز اول باید می کردند.
نگارنده این سایت به خاطر دارد؛ در سال ۱۳۴۹ زمانی كه معاون سردبیر روزنامه اطلاعات بود به خبرنگار وقت این روزنامه، بهروز بهزادی سردبیر فعلی روزنامه اعتماد (سردبیر پیشین روزنامه ایران و مدیر پیش از انقلاب اخبار رادیو دولتی) ماموریت داد كه پیش از بسته شدن صفحات روزنامه در آن روز ( حد اكثر ساعت یكی و نیم بعد از ظهر) عكس فردی را كه همان بامداد در تهران به قتل رسیده بود تهیه كند و به روزنامه برساند. بهروز گفت كه اگر موفق نشود چه باید بكند. نگارنده به او گفت: روزنامه نگاری، «نه» نمی شناسد، اگر موفق به یافتن عكس نشوی بهتر است كه به روزنامه باز نگردی و سراغ كار دیگری بروی!. و به این صورت بود كه یك خبرنگار جوان به صورت یك روزنامه نگار ماهر حرفه ای در می آمد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز