جوانان تیم ملی قایقرانی قهرمان شدند و بزرگسالان سوم

رقابت های قهرمانی قایقرانی آسیا روز یکشنبه با کسب مقام سومی تیم ایران در هواچن کره جنوبی به کار خود پایان داد. تیم ملی قایقرانی ایران با کسب ۲۹ مدال شامل ۱۳ مدال طلا ، ۷ نقره و ۸ برنز در دوازدهمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در کره جنوبی برای اولین بار بر سکوی سومی آسیاب تکیه زد.
کاروان قایقرانی ایران که از نظر تعداد ورزشکاران بزرگترین کاروان اعزامی قایقرانی به مسابقات قهرمانی آسیا بود طی یک هفته با ۲۶ تیم آسیایی دیگر در دو بخش زنان و مردان و در دو رده سنی بزرگسالا ن و جوانان مسابقه داد و در نهایت با کسب مجموع ۲۹ مدال عنوان سومی آسیا را به دست آورد.
در بخش جوانان نیز برای اولین بار تیم ایران با ۸ مدال طلا ، ۲ نقره و ۲ برنز قهرمانی آسیا را به نام خود ثبت کرد. تیم چین با ۲۲ مدال طلا ، ۲ نقره و ۳ برنز قهرمان دوازدهمین دوره مسابقات قهرمانی قایقرانی آسیا در هواچن کره جنوبی شد. تیم قزاقستان نیز با ۱۳ مدال طلا ، ۹ نقره و ۱۰ برنز در مکان دوم ایستاد. کره جنوبی و ازبکستان نیز چهارم و پنجم شدند.
تیم ملی قایقرانی در حالی این مقام را کسب کرد که در مسابقات آسیایی مالزی در سال ۲۰۰۵ با کسب ۷ مدال طلا، ۷ نقره و ۱۱ برنز بعد از کشورهای قزاقستان، چین و ازبکستان در جایگاه چهارم آسیا ایستاد. البته مقام قهرمانی کاناپولیست های زن کشورمان در این دوره تکرار قهرمانی دوره پیش بود. تیم جوانان مردان نیز با کسب مقام قهرمانی و تیم بزرگسالان با برنز خود توانستند با اقتدار ایران را بر صدر کاناپولوی آسیا به ثبت برسانند.
از دیگر نکات بارز این مسابقات باید به اولین حضور داوران ایرانی در این دیدارها اشاره کرد. برای اولین بار چهار داور کشورمان ساسان مقدس در کاناپولو، مسعود مهدوی نیا و مرتضی مهرابی در سردور مسیر و یوسف نقی زاده به عنوان داور خط پایان قضاوت این مسابقات را بر عهده داشتند.
دریافت امتیاز میزبانی مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۹ میلادی نیز از امتیازات دیگری است که نصیب کشورمان شد. هر چند ایران بارها در مسابقات قایقرانی میزبان مسابقات بوده اما این بار سطح مسابقات قهرمانی آسیا و حضور بیش از ۲۶ کشور آسیایی نیاز به برنامه ریزی مناسب تری دارد.
میزبانی شرایط خاص خود را دارد و تیم قایقرانی کشورمان باید با تلاش هر چه تمام تر و با تمرینات درست و مستمر بتواند عناوین اولی را در تمامی رشته ها به دست آورده و میزبان شایسته ای برای کشورهای میهمان آسیایی باشد.
به همین منظور انواع رشته های قایقرانی را برای آگاهی دوستداران این ورزش مفرح به تفکیک ارائه داده ایم که می خوانید:
● تاریخچه قایقرانی
ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجدسلیمان تاسیس شد. پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلا ب» در آبادان راه اندازی شد. در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع ۱-K و K۲ (کایاک یک نفره و دونفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سدامیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد.
جنس قایق های اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالا ی ۲۰ کیلوگرم برای یک نفره و ۲۴ کیلوگرم برای دو نفره بود.
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی فدراسیون قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار شد. در سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی به ریاست فدراسیون گمارده شد و به مدت سه سال عهده دار این مسوولیت بود. از سال ۱۳۴۵ عنوان فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب بر این تشکیلا ت نهاده شد.
پس از سرهنگ امامی برادرش حسن امامی از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۶ ریاست فدراسیون راعهده دار بود. در دوره ریاست وی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالا نه برگزار می شد. همچنین ورزش اسکی روی آب که امامی شخصا به آن علا قه وافری داشت در فصل تابستان روی دریاچه سدکرج در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز فعال بود. رقابت های قایقرانی هم در دریاچه سد امیرکبیر و بعدها در تالا ب انزلی برگزار می شد.
پس از پیروزی انقلا ب اسلا می ریاست وقت سازمان تربیت بدنی فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و آن را تحت عنوان ورزش های آبی با شنا، شیرجه و واترپلو ادغام کرد تا در سال ۱۳۶۲ دوباره فدراسیون قایقرانی بازگشایی شد.
مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالا نهICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی) که در سال ۱۳۸۳ در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال ۱۹۸۵ اولین دوره این رقابت ها در کشور ژاپن در شهر کوبه و با حضور ۷ کشور آسیایی برگزار شد و اعضای تیم ایران عنوان هایی بهتر از ششم به دست نیاوردند ولی از سومین دوره مسابقات به بعد قایقرانی ایران حرکت صعودی خود را آغاز کرد به طوری که در سال ۱۹۹۹ و در جریان هشتمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در چین، تیم ایران نه تنها به اولین مدال طلا ی رشته کایاک خود دست یافت بلکه با کسب ۵ مدال طلا ، ۵ نقره و یک برنز پس از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست پیدا کرد.
● انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلا نی شخص پاروزن به حرکت درمی آید و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دوارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی F.C.I است و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
۱) کمیته آب های آرام (مسابقات سرعت در پیست)،
۲) کمیته اسلا لوم (مارپیچ) و آب های خروشان ،
۳) کمیته ماراتن،
۴) کمیته کانوپولو،
۵) کمیته باربانی،
۶) کمیته تورینگ
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی است.
● کانوئینگ:
۱) کمیته آب های آرام (مسابقات سرعت در پیست)
مسابقات سرعت که در پیست برگزار می شود (آب راکد و بدون امواج).
ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرضآن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر است.
اختلا ف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلا ت تنفسی می شوند. در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران است نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
در ابتدای خط استارت اسکله های کوچک متحرکی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می شود.
مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی. کایاک: به قایق هایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت درمی آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علا مت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشیده است. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، برای کنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایق های کایاک عبارتند از: کایاک یک نفره، دو نفره، و چهار نفره. طول پاروی کایاک متناسب با قد پاروزن است.
▪ کایاک تورینگ:
علا مت اختصاری کایاک تورینگ TK است و یکی از قایق های خانواده کایاک است که توسط همان پاروی کایاک به حرکت درمی آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ کایاک یک نفره و دو نفره است.
▪ کانو کانادایی:
کانو کانادایی که با علا مت اختصاری C شناخته می شود نوعی از قایق های مسابقات سرعت است که با استفاده از یک پاروی یک کفه ای به حرکت درمی آید. طول این پارو از پاروی کایاک کوتاه تر است ولی کفه آن نسبتا بزرگ تر از پاروی کایاک است. طرز قرار گرفتن در این قایق شبیه زانوزدن است و فاقد صندلی و سکان است.
کانو کانادایی اقسام مختلفی دارد از جمله: کانو کانادایی یک نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات کانو کانادایی برای مردان در مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر و برای زنان تنها در مسافت ۵۰۰ متر انجام می شود.
۲) کمیته اسلا لوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در کمترین زمان ممکن است و شامل رشته های کایاک یک نفره زنان، کایاک یک نفره مردان، کانو کانادایی یک نفره مردان و کانو کانادایی دو نفره مردان است.
در رشته اسلا لوم طول پیست - یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از ۶۰۰ متر باشد. تعداد دروازه ها بین ۲۰ تا ۲۵ است که از این تعداد حداقل ۶ دروازه خلا ف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه باید حداقل ۲۵ متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه حداقل ۱/۲ متر و حداکثر ۳/۵ می باشد و ارتفاع میله های دروازه ۲ متر است. همچنین قسمت پایین میله ها باید ۱۵ سانتی متر بالا تر از سطح آب قرار داشته باشد.
جریمه ها در رشته اسلا لوم به این صورت است که عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها ۵ امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون کردن و عبور نکردن از دروازه مواردی است که شامل ۵۰ امتیاز منفی خواهد بود.
۳) کمیته کانوپولو:
قایق کانوپولو دارای صندلی ثابت یک نفره است و طول آن ۳ متر می باشد و ۲ جای پای متحرک دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم که هر یک شامل ۵ بازیکن است در محیطی محصور شده توسط بوبرها بازی می کنند. این محیط دارای طول حداکثر ۵۰ متر و حداقل ۲۵ متر، عمق بیشتر از ۲ متر و عرض به اندازه دو سوم طول زمین است.
دروازه ها با ابعاد ۲*۱/۵ متر هستند و ۲ متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه ۱۰ دقیقه ای یا ۷ دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار شود. بین هر نیمه هم ۳ دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیکنان کانوپولو مجهز به جلیقه نجات و کلاه ایمنی با محافظ و روکش که جلوی قایق قرار می گیرد، است. مسابقات کانوپولو معمولا در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.
۴) کمیته بادبانی:
مسیر مسابقات قایق های بادبانی اکثرا در دریا است. هدف اصلی این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه با بوبرهای شناور بزرگ مشخص شده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
۵) کمیته تورنیگ
هدف از این رشته طی کردن مسافت های طولانی در کمترین زمان ممکن در مسیر رودخانه ها و غیره است. در این رشته از قایق های تورنیگ استفاده می شود.
● روئینگ
هدف از این رشته طی کردن مسیر مشخص در کمترین زمان ممکن است. قایق هایی که در این رشته از آنها استفاده می شود، اسکال نام دارند که شامل انواع مختلفی هستند:
اسکال یک نفره دوپارویی، اسکان دو نفره چهار پارویی، اسکان چهارنفره چهار یا هشت پارویی.
اسکال هشت نفره یا شانزده پارویی. اسکال دوازده نفره دوازده یا بیست و چهار پارویی.
اسکال هیجده نفره هیجده یا سی و شش پارویی. مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافت های ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰۰ متر به بالا برگزار می شود.رقابت های قهرمانی قایقرانی آسیا روز یکشنبه با کسب مقام سومی تیم ایران در هواچن کره جنوبی به کار خود پایان داد. تیم ملی قایقرانی ایران با کسب ۲۹ مدال شامل ۱۳ مدال طلا ، ۷ نقره و ۸ برنز در دوازدهمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در کره جنوبی برای اولین بار بر سکوی سومی آسیاب تکیه زد.
کاروان قایقرانی ایران که از نظر تعداد ورزشکاران بزرگترین کاروان اعزامی قایقرانی به مسابقات قهرمانی آسیا بود طی یک هفته با ۲۶ تیم آسیایی دیگر در دو بخش زنان و مردان و در دو رده سنی بزرگسالا ن و جوانان مسابقه داد و در نهایت با کسب مجموع ۲۹ مدال عنوان سومی آسیا را به دست آورد.
در بخش جوانان نیز برای اولین بار تیم ایران با ۸ مدال طلا ، ۲ نقره و ۲ برنز قهرمانی آسیا را به نام خود ثبت کرد. تیم چین با ۲۲ مدال طلا ، ۲ نقره و ۳ برنز قهرمان دوازدهمین دوره مسابقات قهرمانی قایقرانی آسیا در هواچن کره جنوبی شد. تیم قزاقستان نیز با ۱۳ مدال طلا ، ۹ نقره و ۱۰ برنز در مکان دوم ایستاد. کره جنوبی و ازبکستان نیز چهارم و پنجم شدند.
تیم ملی قایقرانی در حالی این مقام را کسب کرد که در مسابقات آسیایی مالزی در سال ۲۰۰۵ با کسب ۷ مدال طلا، ۷ نقره و ۱۱ برنز بعد از کشورهای قزاقستان، چین و ازبکستان در جایگاه چهارم آسیا ایستاد. البته مقام قهرمانی کاناپولیست های زن کشورمان در این دوره تکرار قهرمانی دوره پیش بود. تیم جوانان مردان نیز با کسب مقام قهرمانی و تیم بزرگسالان با برنز خود توانستند با اقتدار ایران را بر صدر کاناپولوی آسیا به ثبت برسانند.
از دیگر نکات بارز این مسابقات باید به اولین حضور داوران ایرانی در این دیدارها اشاره کرد. برای اولین بار چهار داور کشورمان ساسان مقدس در کاناپولو، مسعود مهدوی نیا و مرتضی مهرابی در سردور مسیر و یوسف نقی زاده به عنوان داور خط پایان قضاوت این مسابقات را بر عهده داشتند.
دریافت امتیاز میزبانی مسابقات قهرمانی آسیا در سال ۲۰۰۹ میلادی نیز از امتیازات دیگری است که نصیب کشورمان شد. هر چند ایران بارها در مسابقات قایقرانی میزبان مسابقات بوده اما این بار سطح مسابقات قهرمانی آسیا و حضور بیش از ۲۶ کشور آسیایی نیاز به برنامه ریزی مناسب تری دارد.
میزبانی شرایط خاص خود را دارد و تیم قایقرانی کشورمان باید با تلاش هر چه تمام تر و با تمرینات درست و مستمر بتواند عناوین اولی را در تمامی رشته ها به دست آورده و میزبان شایسته ای برای کشورهای میهمان آسیایی باشد.
به همین منظور انواع رشته های قایقرانی را برای آگاهی دوستداران این ورزش مفرح به تفکیک ارائه داده ایم که می خوانید:
● تاریخچه قایقرانی
ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجدسلیمان تاسیس شد. پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلا ب» در آبادان راه اندازی شد. در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع ۱-K و K۲ (کایاک یک نفره و دونفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سدامیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد.
جنس قایق های اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالا ی ۲۰ کیلوگرم برای یک نفره و ۲۴ کیلوگرم برای دو نفره بود.
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی فدراسیون قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار شد. در سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی به ریاست فدراسیون گمارده شد و به مدت سه سال عهده دار این مسوولیت بود. از سال ۱۳۴۵ عنوان فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب بر این تشکیلا ت نهاده شد.
پس از سرهنگ امامی برادرش حسن امامی از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۶ ریاست فدراسیون راعهده دار بود. در دوره ریاست وی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالا نه برگزار می شد. همچنین ورزش اسکی روی آب که امامی شخصا به آن علا قه وافری داشت در فصل تابستان روی دریاچه سدکرج در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز فعال بود. رقابت های قایقرانی هم در دریاچه سد امیرکبیر و بعدها در تالا ب انزلی برگزار می شد.
پس از پیروزی انقلا ب اسلا می ریاست وقت سازمان تربیت بدنی فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و آن را تحت عنوان ورزش های آبی با شنا، شیرجه و واترپلو ادغام کرد تا در سال ۱۳۶۲ دوباره فدراسیون قایقرانی بازگشایی شد.
مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالا نهICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی) که در سال ۱۳۸۳ در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال ۱۹۸۵ اولین دوره این رقابت ها در کشور ژاپن در شهر کوبه و با حضور ۷ کشور آسیایی برگزار شد و اعضای تیم ایران عنوان هایی بهتر از ششم به دست نیاوردند ولی از سومین دوره مسابقات به بعد قایقرانی ایران حرکت صعودی خود را آغاز کرد به طوری که در سال ۱۹۹۹ و در جریان هشتمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در چین، تیم ایران نه تنها به اولین مدال طلا ی رشته کایاک خود دست یافت بلکه با کسب ۵ مدال طلا ، ۵ نقره و یک برنز پس از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست پیدا کرد.
● انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلا نی شخص پاروزن به حرکت درمی آید و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دوارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی F.C.I است و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
۱) کمیته آب های آرام (مسابقات سرعت در پیست)،
۲) کمیته اسلا لوم (مارپیچ) و آب های خروشان ،
۳) کمیته ماراتن،
۴) کمیته کانوپولو،
۵) کمیته باربانی،
۶) کمیته تورینگ
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی است.
● کانوئینگ:
۱) کمیته آب های آرام (مسابقات سرعت در پیست)
مسابقات سرعت که در پیست برگزار می شود (آب راکد و بدون امواج).
ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرضآن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر است.
اختلا ف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلا ت تنفسی می شوند. در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران است نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
در ابتدای خط استارت اسکله های کوچک متحرکی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می شود.
مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی. کایاک: به قایق هایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت درمی آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علا مت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشیده است. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، برای کنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایق های کایاک عبارتند از: کایاک یک نفره، دو نفره، و چهار نفره. طول پاروی کایاک متناسب با قد پاروزن است.
▪ کایاک تورینگ:
علا مت اختصاری کایاک تورینگ TK است و یکی از قایق های خانواده کایاک است که توسط همان پاروی کایاک به حرکت درمی آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ کایاک یک نفره و دو نفره است.
▪ کانو کانادایی:
کانو کانادایی که با علا مت اختصاری C شناخته می شود نوعی از قایق های مسابقات سرعت است که با استفاده از یک پاروی یک کفه ای به حرکت درمی آید. طول این پارو از پاروی کایاک کوتاه تر است ولی کفه آن نسبتا بزرگ تر از پاروی کایاک است. طرز قرار گرفتن در این قایق شبیه زانوزدن است و فاقد صندلی و سکان است.
کانو کانادایی اقسام مختلفی دارد از جمله: کانو کانادایی یک نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات کانو کانادایی برای مردان در مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر و برای زنان تنها در مسافت ۵۰۰ متر انجام می شود.
۲) کمیته اسلا لوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در کمترین زمان ممکن است و شامل رشته های کایاک یک نفره زنان، کایاک یک نفره مردان، کانو کانادایی یک نفره مردان و کانو کانادایی دو نفره مردان است.
در رشته اسلا لوم طول پیست - یعنی فاصله شروع تا پایان - نباید بیشتر از ۶۰۰ متر باشد. تعداد دروازه ها بین ۲۰ تا ۲۵ است که از این تعداد حداقل ۶ دروازه خلا ف جهت آب می باشد. محل قرار گرفتن آخرین دروازه باید حداقل ۲۵ متر قبل از خط پایان باشد. فاصله بین میله دو دروازه حداقل ۱/۲ متر و حداکثر ۳/۵ می باشد و ارتفاع میله های دروازه ۲ متر است. همچنین قسمت پایین میله ها باید ۱۵ سانتی متر بالا تر از سطح آب قرار داشته باشد.
جریمه ها در رشته اسلا لوم به این صورت است که عبور صحیح از دروازه ها صفر امتیاز دارد و تماس با میله دروازه ها ۵ امتیاز منفی. فشار آوردن عمودی به دروازه ها و عبور از سمت مخالف دروازه و واژگون کردن و عبور نکردن از دروازه مواردی است که شامل ۵۰ امتیاز منفی خواهد بود.
۳) کمیته کانوپولو:
قایق کانوپولو دارای صندلی ثابت یک نفره است و طول آن ۳ متر می باشد و ۲ جای پای متحرک دارد. در این رشته، بازی با توپ توسط قایقرانان صورت می گیرد. دو تیم که هر یک شامل ۵ بازیکن است در محیطی محصور شده توسط بوبرها بازی می کنند. این محیط دارای طول حداکثر ۵۰ متر و حداقل ۲۵ متر، عمق بیشتر از ۲ متر و عرض به اندازه دو سوم طول زمین است.
دروازه ها با ابعاد ۲*۱/۵ متر هستند و ۲ متر بالاتر از سطح آب نصب می شوند. زمان بازی می تواند در دو نیمه ۱۰ دقیقه ای یا ۷ دقیقه زنده (یعنی توپ در جریان بازی) برگزار شود. بین هر نیمه هم ۳ دقیقه وقت استراحت در نظر گرفته می شود. بازیکنان کانوپولو مجهز به جلیقه نجات و کلاه ایمنی با محافظ و روکش که جلوی قایق قرار می گیرد، است. مسابقات کانوپولو معمولا در استخر برگزار شده و از توپ واترپلو برای بازی استفاده می شود.
۴) کمیته بادبانی:
مسیر مسابقات قایق های بادبانی اکثرا در دریا است. هدف اصلی این است که ورزشکاران به شکل یک مثلث مسیر مسابقه را در کمترین زمان و با کمترین امتیاز منفی طی نمایند. مسیر مسابقه با بوبرهای شناور بزرگ مشخص شده است و از قایق های بادبانی استاندارد استفاده می شود.
۵) کمیته تورنیگ
هدف از این رشته طی کردن مسافت های طولانی در کمترین زمان ممکن در مسیر رودخانه ها و غیره است. در این رشته از قایق های تورنیگ استفاده می شود.
● روئینگ
هدف از این رشته طی کردن مسیر مشخص در کمترین زمان ممکن است. قایق هایی که در این رشته از آنها استفاده می شود، اسکال نام دارند که شامل انواع مختلفی هستند:
اسکال یک نفره دوپارویی، اسکان دو نفره چهار پارویی، اسکان چهارنفره چهار یا هشت پارویی.
اسکال هشت نفره یا شانزده پارویی. اسکال دوازده نفره دوازده یا بیست و چهار پارویی.
اسکال هیجده نفره هیجده یا سی و شش پارویی. مسابقات روئینگ برای مردان و زنان در پیست و در مسافت های ۱۰۰۰ متر و ۲۰۰۰ متر به بالا برگزار می شود.

نویسنده : صادق محمودی

منبع : روزنامه مردم سالاری