وقتی مسکن کالای سرمایه‌ای است

زمانی كه تنها یك راه برای سودآوری سرمایه‌گذاری وجود داشته باشد به‌طور طبیعی تورم به سمت آن راه هدایت می‌شود و این اتفاقی است كه در ایران برای مسكن رخ داده است
ركود طولانی مدت بازار مسكن در سال‌های گذشته عرضه مسكن را پایین و تقاضای موثر آن را كه بر قیمت تاثیر مستقیمی دارد، بالا برده است. از سوی دیگر افزایش رشد نقدینگی در مدت ۲ سال متوالی موجب شده تا دارندگان سرمایه و سرمایه‌های سرگردان به بازار امن و پر سود مسكن رجوع كنند چرا كه بازارهایی چون ارز، خرید و فروش كالا و بورس از امنیت لازم برخوردار نبودند و سرمایه‌داران را به خود جذب نمی‌كردند. از دیگر دلایل گران شدن ناگهانی مسكن در مدت زمان كوتاه، وضعیت قیمت مصالح ساختمانی است. مصالح ساختمانی در كارخانه‌های فرسوده همچنان به صورت سنتی تولید می‌شود و نتیجه به‌كارگیری این روش‌های سنتی در كارخانه‌های فرسوده افزایش قیمت تمام شده مصالح و كالاهای مورد نیاز ساختمان است علاوه بر این نابه‌سامانی‌هایی در سیاستگذاری واردات و صادرات تاثیر قابل توجهی بر افزایش قیمت مصالح داشته و خواهد داشت كه همراه با قیمت زمین و دستمزد كارگران ساختمانی افزایش سرسام‌آور قیمت مسكن را دامن زده و خواهد زد. در حال حاضر امن‌ترین بخش برای سرمایه‌گذاری، مسكن در ایران است درحالی كه در بیشتر كشورهای دنیا مسكن كالایی سرمایه‌ای محسوب نمی‌شود اما از آنجا كه در ایران زمینه برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های دیگر مهیا نیست سرمایه به سمت مسكن روانه می‌شود و با توجه به كاهش سود بانكی، سپرده‌گذاران از بیم ركود وجوه سپرده‌های خود در بانك‌ها، سرمایه‌هایشان را به سمت مسكن هدایت خواهند كرد و این مساله در آینده بازار مسكن عاملی برای ادامه سیر صعودی قیمت مسكن خواهد بود. البته در این میان تخصیص اعتبار به طرح‌های زودبازده نیز بی‌تاثیر نیست چرا كه بیشتر وام‌هایی كه دولت به این منظور به متقاضیان پرداخت می‌كند بنا به دلایل مذكور در مسیر واقعی قرار نمی‌گیرد و تبدیل به عامل دیگری برای ادامه شرایط كنونی مسكن می‌شود اما بهترین راه‌حل برای خروج مسكن از وضعیت كنونی، متنوع كردن زمینه‌های سرمایه‌گذاری است به‌طوری كه سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری در بخش‌هایی چون صنعت، بازرگانی و كشاورزی احساس امنیت و سودآوری داشته باشند. البته راهكار حذف قیمت زمین از مسكن برای كنترل گرانی، همان‌طور كه خود دولت هم اعلام كرده است به دلیل محدودیت زمین نمی‌تواند در شهرهای بزرگی چون تهران كاركرد داشته باشد مگر آنكه دولت زمین‌های حاشیه این شهرها را در اختیار تعاونی‌ها قرار دهد كه با توجه به پایین بودن قیمت زمین در نقاط حاشیه‌ای و همچنین بی‌میلی مردم به زندگی در چنین مناطقی باز هم نمی‌توان تاثیر مهمی برای این طرح متصور شد. اما اگر مردم به دلیل گرانی مسكن به سمت حاشیه شهرها پناه برند مسائل و مشكلاتی برای مدیریت شهری پیش می‌آید كه به‌نظرم به سادگی قابل حل نخواهد بود.

منبع : روزنامه تهران امروز