۲۸ آوریل سال ۱۹۴۵ ـ سرانجام مردی که آرزو داشت ایتالیا را «امپراتوری روم» و «ناسیونال سوسیالیست» کند

۲۸ آوریل سال ۱۹۴۵ پارتیزانهای ایتالیایی و عمدتا کمونیست اجساد بنیتو موسولینی، معشوقه ۳۳ ساله اش کلارتا پتاچی و یازده مرد دیگر را که در نقطه ای دور دست تیرباران کرده بودند به میلان منتقل و از بالکن یک ساختمان به صورت وارونه آویزان کردند تا مردم تماشا کنند.
این پاتیزانها سه روز پیش از آن، در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم موسولینی، معشوقه و سه تن از همکارانش هنگام فرار از ایتالیا دستگیر و اعدام کرده بودند. سایر اجساد متعلق به مقامات سابق دولتی بود.
موسولینی و همراهانش با کاروانی مرکب از هشت کامیون نظامی آلمان عازم خروج از ایتالیا بودند و در زیر پتو و پالتوها و لباسهای اضافی سربازان که از انبار خارج و به آلمان باز گردانده می شدند پنهان شده بودند. پارتیزانها طبق یک روال عادی بار کامیونها را بازرسی می کردند که رهبر سابق ایتالیا که مردم او را «دوچه» می نامیدند یافتند. روایت است که احتمالا نظامیان آلمانی که مامور خارج ساختن این عده از ایتالیا بودند انان را «لو» داده بودند.
پارتیزانها پس از مختصر پرسش و پاسخ تصمیم به اعدام آنان می گیرند و تصمیم خود رابه اجرا می گذارند. پاره ای از این پارتیزانها بعدا اعتراف کرده اند که نسبت به اعدام «کلارتا» اکراه داشتند ولی او با اصرار تمام خود را سپر جان موسولینی کرده بود که راهی جز اعدام همه نبود.
اندکی پس از آویزان کردن اجساد از بالکن، مردمی که تلاشهای موسولینی را برای پیشرفت ایتالیا به یاد داشتند به محل هجوم بردند و ضمن اعتراض پرخاش آمیز به پارتیزانها و بی وطن خواندن آنان، اجساد را پایین آوردند.
موسولینی که در دوران حکومت ۲۵ ساله او ایتالیا پیشرفت بسیار کرد و به صورت یک قدرت جهانی در آمد آرزو داشت که آن را بار دیگر آقای مدیترانه کند و امپراتوری باستانی روم احیاء گردد. توجه ایتالیایی ها به افکار و کارهای او اخیرا افزایش یافته و انتخاب نوه های موسولینی به نمایندگی پارلمان به همین دلیل است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز