درباره ایران امارات

یادمان هست پیش از شروع جام جهانی، كارشناسان فوتبال چقدر به فدراسیون فوتبال، محمد دادكان و برانكو ایوانكوویچ می گفتند تیم ملی باید خودش را بهتر آماده كند. یكی از راه های بهتر آماده كردن، برگزاری دیدارهای تداركاتی بود و تیم ملی در راه جام جهانی از این ابزار برای رسیدن به سطح بالاتر بهره نگرفت، اگر هم گرفت حریف تداركاتی چندان تناسبی با حریفان ما در جام جهانی نداشت.
مثلا ما با تیم های كرواسی و بوسنی بازی كردیم، در حالی كه باید در جام جهانی به رویارویی پرتغال و مكزیك و آنگولا می رفتیم و اینكه بازی آن دو تیم با بازی این سه تیم چه شباهت هایی داشت را باید برانكو ایوانكوویچ توضیح بدهد. بعدها هم در جام جهانی دیدیم كه آن دو بازی چقدر به تیم ما كمك كرده. اما حالا شرایط كمی فرق كرده. اولا امیر قلعه نویی از همان روز اولی كه حكم سرمربیگری تیم ملی را دریافت كرد به كیومرث هاشمی گفت كه باید برای بازی با سوریه، یك حریف تداركاتی مناسب به تهران بیاید و دوما فدراسیون فوتبال به برنامه ریزی سرمربی تیم ملی احترام گذاشت و كوشید تا از بین اردن و كویت و امارات كه سبك بازی شان مشابه تیم ملی سوریه است، یك حریف تداركاتی برای تیم ملی دست و پا كند.دیروز هم اعلام شد كه بازی ایران و امارات قطعی شده و دو تیم فردا در ورزشگاه آزادی مقابل هم قرار می گیرند. اما این دیدار چند نكته مثبت را برای تیم ملی دربر خواهد داشت:
۱ در فوتبال برنامه ریزی و طراحی تمرین برای این صورت می گیرد كه یك تیم بتواند سطح بازی خود را بالا ببرد. اینكه تمرینات به درستی طراحی و پیاده سازی شده را می توان از مقایسه دو بازی یك تیم به دست آورد. از این نظر مسابقه دادن یك تیم می تواند به مربیان آن تیم كمك كند كه بهتر بتوانند شرایط بازیكنانشان را آنالیز كنند و ببینند در تمرینات چه اتفاقاتی برای تیم شان رخ داده. مثلا فرض كنید تیم ملی در هفته های اخیر بد تمرین كرده باشد، آنگاه بازی با امارات این را به مربیان تیم ملی می فهماند كه باید روش های تمرینی خود را تغییر بدهند و برای بازی با سوریه تمرینات دیگری را به كار بگیرند. اگر هم بازی مطابق با انتظارات مربیان تیم ملی پیش برود آنها با انگیزه بیشتری تمرینات را دنبال می كنند و با روحیه بهتر.
۲ بازی كردن با تیم های عربی همواره برای بازیكنان ما دشوار بوده. بارها دیده ایم كه تیم ملی مقابل عربستان و اردن و قطر و كویت به مشكل خورده و به راحتی نتوانسته از پس این تیم ها بربیاید. حالا كه تیم ملی یك بازی حساس را مقابل سوریه پیش رو دارد، بازی كردن با تیمی مثل امارات می تواند ذهنیت بازیكنان تیم ملی را برای مقابله با یك تیم عربی آماده كند.
۳ امارات با مربیگری برونو متسو خودش را برای حضور در جام ملت های آسیا و جام جهانی آینده آماده می كند. این تیم با توجه به سرمربی بزرگی كه دارد و نیز با توجه به لیگ منظمی كه هرساله آن را به بهترین شكل برگزار می كند، به مراتب تیم بهتری از سوریه است. این بازی به غیر از اینكه ما را برای بازی با سوریه آماده می كند، این اطلاعات را هم به ما می دهد كه امارات اكنون چه وضعیتی دارد، چه پیشرفتی كرده و سال های آینده به كجاها خواهد رسید. بالاخره در یك پروسه چهارساله این اطلاعات از یكی از حریفان مهم تیم ملی خیلی به درد می خورد.
امیر قلعه نویی به درستی فهمیده برای پیشرفت تیم ملی نباید از مسابقه دادن بترسد و نیز این نكته بدیهی را به خوبی درك كرده كه حریف تداركاتی باید متناسب با حریف رسمی انتخاب شود. حالا كه فدراسیون به خواسته او تن داده و حریف تداركاتی دلخواهش را به ایران آورده، سرمربی تیم ملی فرصت خوبی را یافته كه با واقعیت های تیمش بیشتر آشنا شود. با این همه بهتر است او به این هم فكر كند كه تیم ملی فردا برنده از زمین خارج شود. بالاخره فردا اولین تجربه مربیگری قلعه نویی در تیم ملی است و خیلی خوب است كه او از همین بازی اول یك مربی برنده لقب بگیرد.

منبع : روزنامه شرق