«شوا» تا برادران «کلیچکو»

امكانات آنجا در قیاس با باشگاه های غرب اروپایی بسیار كم بود، اما هیچ جا به اندازه دیناموكیف خودم را با مركز قدرت سیاسی در یك كشور نزدیك ندیده بودم. در مقابل درب ورزشگاه تیم، آنجایی كه به تازگی یك جنایت روی داده بود، پر از ماشین های مرسدس بود و تعدادی آدم های سر تراشیده با لباس های ورزشی نیز دیده می شدند.یك روز كه در هتل «این توریست» بودم یك مقام باشگاهی به من گفت: «دینامو مجوز صدور موشك های اتمی، پلاتین و طلا را نیز دارد.» پرسیدم چگونه، گفت: «با داشتن دوستان سطح بالا.» او لیست میهمانانی را كه قرار بود دیناموكیف را در سفر قریب الوقوع این تیم به اتریش همراهی كنند به من نشان داد. كلی اسم های بزرگ در آن بود. اینها از قماش همان آدم هایی هستند كه اینك تظاهر كنندگان در میدان استقلال این شهر مایل اند آنها را ساقط كنند.مدت كوتاهی بعد از سفر من سران دیناموكیف عوض شدند اما باشگاه همچنان به مراكز قدرت نزدیك ماند. دینامو حالا در ید قدرت گریگوری سوركیس است. یك سیاستمدار خاص كه آمریكا اخیراً به بهانه فساد و تقلب انتخاباتی از صدور ویزای ورود به این كشور برای او پرهیز كرده است. شاختار دونتسك بز رگ ترین رقیب سال های اخیر دیناموكیف به ثروتمند ترین تاجر كشور یعنی رینات احمداف تعلق دارد.
صریح تر بگوییم. كسانی كه ورزش اوكراین را می گردانند، این كشور را نیز اداره می كنند. احمداف و سوركیس طرفدار ویكتور یانوكوویچ بوده اند. همانی كه هوادار روسیه است و از انتخابات لغو شده ماه گذشته بیشترین بهره را برده بود.
امروز یانوكوویچ به دردسر افتاده است و او احتمالاً در ۲۶ دسامبر انتخابات مجدد را به «ویكتور یوشچنكو» طرفدار غرب خواهد باخت. شاید اینها به خاطر عملكرد ورزشكاران اوكراین باشد كه سرانجام از مراكز قدرت فاصله گرفته اند، برادران كلیچكو كه بوكسور هستند، در این تعریف می گنجند و شاید اندری شوچنكو بازیكن برجسته فوتبال، خیر.
•یك وسیله
به رسم و سیاق حكومت اتحاد شوروی سابق، ورزشكاران در اوكراین وسیله و ابزار حكومتی هستند. آنها مثل ارتش و سرباز ها برای سرزمین مادری و بهتر بگوییم برای دولت می جنگند. سرگی بوبكا قهرمان افسانه ای پرش با نیزه به تازگی گفته است: «به لطف حضور یانوكوویچ ورزشكاران اوكراین صددرصد افزایش بودجه و دستمزد داشته اند.»
اولگ بلوخین معروف نیز ماه گذشته چنین حرفی زده بود. او مربی فعلی تیم ملی فوتبال اوكراین است و نماینده حزب سوركیس در پارلمان اوكراین هم هست. بعد از پیروزی اخیر اوكراین در خاك تركیه، بلوخین این توفیق را به یانوكوویچ تقدیم كرد و به او اطمینان داد كه از حمایت تمام اعضای تیم بهره می برد.
شاید این برنده سابق توپ طلای اروپا را بتوان یك وسیله دائمی در دست دولت اوكراین دانست اما سایر ورزشكاران دائماً در حال تغییر دادن موضع خود هستند. سرگئی وبروف كه سابقه بازی برای وستهام را دارد یكی از آنها است كه اخیراً مچ بندی به رنگ نارنجی و در حمایت از یوشچنكو بر دست داشته است. هم تیمی سابق او اولگ لوژنی نیز اخیراً در لندن نطقی را به سود یوشچنكو ایراد كرد.
ویتالی كلیچكو كه اخیراً با پیروزی قاطع بر دنی ویلیامز بریتانیایی مقام قهرمانی بوكس سنگین وزن جهان را (از منظر سازمان WBC) برای خود حفظ كرد، پیش از آن دیدار می گفت: «من واقعاً بابت داشتن چنین هموطنانی احساس غرور می كنم. آنها دست به بازی خطرناكی زده اند كه این فقط شجاعت شان را نشان می دهد.»كم مانده بود ویتالی برای همراهی چنین مردمانی، مسابقه خود با ویلیامز را به تعویق بیندازد و یكسره به كیف بازگردد اما یوشچنكو از او خواست كه از این مسابقه و از رینگ بوكس (و به واقع با كسب پیروزی در آن) برای احقاق حق خود و همتاهایش سود جوید.اینچنین بود كه او هم پس از ناك اوت كردن ویلیامز یك نوار نارنجی رنگ را بر روی پیراهنش نصب كرد و سپس پرچمی را به دست گرفت كه روی آن نوشته شده بود: «آری به یوشچنكو».
حقیقت آن است كه «كلیچكو » ها با حضور ها و موضع گیری های خود بسیاری از آرا را به سود فردی كه مورد نظرشان است واریز خواهند كرد. آنها به مردم اینگونه نشان داده اند كه می توان به نفع یوشچنكو فعالیت كرد و همین مسئله رسانه ها و تعدادی از چهره های معروف دیگر كشور را تشویق به انجام كاری مشابه كرده است. بسیاری از روزنامه نگاران و سیاستمداران مخالف حكومت طی سال های اخیر در اوكراین به قتل رسیده اند و حتی به خود یوشچنكو چنان سمی را خوراندند كه به كلی تغییر چهره داد و به یك آدم دیگر بدل شد. تعدادی از شبكه های تلویزیونی نیز پخش برنامه هایی در حمایت از دولت را متوقف كرده اند.
•مثل یك مجسمه
از شوچنكو شجاعت كمتری دیده شده است. در روز ۱۸ نوامبر او در یك برنامه تلویزیونی كه به تبلیغ پیرامون یانوكوویچ اختصاص داشت، ظاهر شد ولی چنان از روی متن خواند و مثل مجسمه ها نشان داد كه به نظر می رسید یك گروگان دارد بیانیه می خواند. شاید شوا كه برنده توپ طلای امسال اروپا است هیچ گاه این چیز ها را بلد نبوده باشد. نتیجه آن شد كه كمتر كسی پیام و حرف های او را جدی گرفته است. او فقط یك قهرمان ورزشی عالی نشان داده و نه یك لیدر مثل لوژنی. شاید هم جای تعجبی نداشته باشد؛ او در میلان زندگی می كند، ثروتمند است و یك زن آمریكایی هم دارد. چرا خودش را به دردسری بزرگتر بیندازد؟ در بازی اخیر میلان _ شاختار دونتسك در جام قهرمانان اروپا یك پلاكارد در دست مردم چنین مضمونی داشت: «اندری گزینش تو باعث گریه و تاسف ما شد.»شوا پس از دریافت توپ طلا مدعی شد كه سه شب متوالی نخوابیده زیرا نگران بوده است كه برخورد ها در كیف خونبار تر شود.
او همچنین گفت كه با یوشچنكو صحبت كرده و كلمات دلگرم كننده ای را از او شنیده است با این حساب باید دید در پایان انتخابات چه تغییراتی در ورزش اوكراین به وجود می آید. هر دو جناح مدعی اند كه عاشق ورزش اند ولی هیچ یك اشاره ای به این نمی كنند كه ورزش در این كشور به یك بازی سیاسی بدل شده است و این دردناك است. به خصوص وقتی موضع گیری برخی از این ورزشكاران به ذهن می آید. حتی وجود این ورزشكاران نیز در تضاد با ماهیت و شهرت و خاصیت ورزش، نه منادی سلامتی بلكه نشانگر بیماری است.

منبع : باشگاه اندیشه