ایدز و علائم هشداردهنده AIDS

آمارهای جهانی ایدز و علائم هشداردهنده‌ای که از شروع یک تراژدی غم‌انگیز در کشورمان خبر می‌دهند.
۳ میلیون و صد هزار نفر در سال ۲۰۰۴ جان‌شان را به خاطر AIDS از دست دادند.
۴ میلیون و ۹۰۰ هزار مورد جدید ابتلاء به HIV در سال ۲۰۰۴ رخ داد. ۳۹ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر در سراسر جهان در سال ۲۰۰۴ به ویروس HIV و AIDS مبتلاء شدند. از هر هزار نفر فرد بالغ ۱۵ تا ۴۹ ساله تقریباً ۱۱ نفر به ویروس HIV آلوده‌اند.
تا سال ۲۰۱۰، ۲۵ میلیون کودک در اثر AIDS یتیم خواهند شد.
از زمان بروز اولین مورد بیماری AIDS تاکنون بیشتر از ۲۷ میلیون نفر در اثر این بیماری جان خود را از دست دادند.
● آیا می‌دانید نشانه‌های اولیهٔ HIV چیست؟
بسیاری از مردم وقتی برای اولین‌بار آلوده به HIV می‌شوند، هیچ علامتی ندارد. بعضی افراد حالتی شبیه به آنفولانزا را طی یک یا دو ماه بعد از تماس با ویروس احساس می‌کنند. این بیماری ممکن است شامل علائم زیر باشد:
۱. تب راجعه یا تعریق‌های شبانهٔ فراوان
۲. سردرد
۳. خستگی طاقت‌فرسا و غیرقابل توصیف
۴. بزرگی و تورم غدد لنفاوی که به‌آسانی در زیر بغل، گردن و کشالهٔ ران قابل لمس است.
این علائم معمولاً طی یک هفته تا یک ماه از بین می‌روند و اغلب با سایر بیماری‌های ویروسی اشتباه می‌شود. طی این مرحله بیماران آلوده هستند و ویروس HIV به مقادیر زیاد در ترشحات تناسلی موجود است.
علائم شدید و ماندگار ممکن است تا سال‌‌های متمادی بعد از ابتلاء بزرگسالان و طی دو سال اول تولد کودک مبتلاء به HIV مادرزادی دیده نشود. این فاصلهٔ زمانی یا ”عفونت بدون علامت“ منحصر به فرد است. بعضی از مردم ممکن است طی چند ماه دارای علامت شوند، در حالی‌که بقیه ممکن است تا ۱۰ سال یا حتی بیشتر بدون علامت باقی بمانند. حتی در دورهٔ بدون علامت نیز ویروس به‌طور فعال در حال تکثیر، عفونت‌زائی و کشتن سلول‌های دفاعی بدن است. اثر HIV به‌طور آشکار با کاهش مقادیر خونی‌ سلول‌های T۴ همراه است. (که از عوامل اصلی سیستم دفاعی بدن برای دفاع بر ضد عفونت هستند). در نتیجه، تکثیر ویروس در این مرحله، بدون علائم بالینی است. در حالی‌که هنگام ورود اولیه، ویروس HIV نمی‌توانست سلول‌های T۴ را بدون علامت از بین ببرد. با تضعیف بیشتر سیستم ایمنی بدن بسیاری از علائم بیماری نیز بروز می‌کند. در بسیاری از مردم اولین علامت عفونت، بزرگی غدد لنفاوی است که ممکن است برای بیشتر از سه ماه بزرگ باقی بماند.
علائم دیگری که ممکن است ماه‌ها و حتی سال‌ها بعد از ابتلاء به HIV رخ بدهد، عباتند از:
فقدان انرژی
کاهش وزن
تب و تعریق‌های متناوب
سرفه‌های خشک
ذات‌الریه
لک‌های قرمز، قهوه‌ای و صورتی پوستی یا زیرپوستی یا داخل دهان، بینی‌ و پلک‌ها
دانه‌های سفید و لک‌های غیرمعمول روی زبان، داخل دهان و حلق
کهیرهای مقاوم پوستی یا پوست‌های لایه‌لایه شده
عفونت‌های قارچی مقاوم و متناوب دهانی و تناسلی اسهال بیشتر از یک هفته
بیماری‌های التهابی لگن در زنان که به درمان جواب نمی‌دهد
از دست دادن حافظه‌ٔ کوتاه‌مدت، افسردگی و اختلالات روانی دیگر.
به‌علاوه بعضی‌ها دچار عفونت‌های تبخالی شدید در دهان، بینی و ناحیهٔ تناسلی- مقعدی می‌شوند یا ممکن دچار بیماری‌ زونا (که دردهای شدید عصبی دارد) شوند. کودکان ممکن است دچار اختلالات رشد شده یا مرتب دچار بیماری شوند.
به این حال هیچ‌وقت با دیدن این علائم در بدن نباید فرض کرد که مبتلاء به HIV هستیم. هر یک از این علائم ممکن است در بیماری‌های دیگر نیز دیده شود. بنابراین با مشاهدهٔ علائم به‌تنهائی نمی‌توان فهمید شخصی آلوده به HIV شده یا خیر. این را هم باید دانست که بسیاری از افراد HIV مثبت تا سال‌های متمادی هیچ کدام از این علائم را ندارد. تنها راه برای تشخیص و اطمینان از اینکه آلوده به HIV هستیم یا خیر ((از انجام آزمایش)) است. البته آزمایش تا شش ماه پس از ورود ویروس به بدن ممکن است جواب منفی بدهد.
بنابراین اگر رفتار پرخطر داشتید، تا شش ماه بعد، باید فرض کنید به HIV آلوده‌اید و مراقب باشید تا بقیه را آلوده نکنید. سپس آزمایش دهید. اگر جواب منفی بود که خیالتان راحت می‌شود و رفتارهای پرخطر خود را کنترل می‌کنید. اما تصور کنید جواب مثبت باشد.

دکتر حکمت راجی

منبع : مجله بهکام