پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

جانی ایگر - Johnny Eager


جانی ایگر - Johnny Eager
سال تولید : ۱۹۴۱
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : مترو ـ گلدوین ـ مایر
کارگردان : مروین لروی
فیلمنامه‌نویس : جان لی ماهین و جیمز ادوارد گرانت، برمبنای رمانی نوشته گرانت.
فیلمبردار : هارولد راسن.
آهنگساز(موسیقی متن) : برانیسلا کیپر.
هنرپیشگان : رابرت تیلر، لانا ترنر، ادوارد آرنولد، وان هفلین، رابرت استرلینگ، گلندا فارل، باری نلسن و هنری اونیل.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۰۷ دقیقه.


"جانی ایگر" (تیلر) با کلاه رانندگی تاکسی به سر و سبیل ژیگولی، خودش را به افسر مسئول آزادی مشروطش معرفی می‌کند. افسر هم او را با دو دانشجوی مشتاق و پری‌روی جامعه‌شناسی آشنا می‌کند که یکی از آنان، "لیزبت بارد" (ترنر) است. "لیزبت" حس می‌کند که "جانی" چیزی که وانمود می‌کند، نیست. حدس او درست است، چون "جانی" به دفتری خصوصی می‌رود، کراوات و کت گران‌قیمتش را می‌پوشد و شروع می‌کند به امر و نهی به زیردستانش: او حالا گراننده تشکیلات اخاذی و قاچاق است. همان شب، در برخورد با "لو رنکین" (نلسن) در کلوب شبانه‌اش، ماهیت واقعی‌اش را نشان می‌ٔهد و صاحب کلوپ را تهدید می‌کند. "لیزبت" شاهد این صحنه است. "جانی" هنگام رساندن او به خانه می‌فهمد که پدر "لیزبت" (آرنولد) همان وکیلی است که او را به زندان انداخته است، و پدر "لیزبت" هم او را تهدید می‌کند که اگر دوباره دخترش را ببیند، باز هم به زندان می‌اندازدش. "جانی" که قصد انتقام دارد، "لیزبت" را به آپارتمانش می‌کشاند و ترتیب حمله دروغین گنگستری شرور را می‌‌دهد و "لیزبت" هم برای نجات "جانی"، ظاهراً مرد مهاجم را می‌کشد...
٭ جانی ایگر، تصویری جذاب و فریبنده، انگ‌یک دوره از دنیائی تباه و پرمخاطره است. تیلر تصویر آشنای مرد صاف و ساده راکنار می‌̎ذارد و آدم بده باورپذیری می‌شود که رگه‌های شفقت و هم‌دردی باعث ناکامی‌اش هستند. این یکی از بهترین نقش‌های دوره اولیه او است. لروی به خوبی از پس جنبه ملودرام جنائی فیلم برمی‌آید و ترکیب تتیلر با ترنر ۲۱ ساله بسیار رضایت‌بخش و موفق است، طوری که هم‌بازی نشدن آنان در سال‌های بعد مایه تأسف به‌نظر می‌رسد. صحنه میان آن دو در بالکن آخرین طبقه یک آپارتمان شیک، نمونه تمام عیار مغازله‌های شورانگیز هالیوودی است. هفلین در نقش وجدان آگاه ـ و در عین حال همراه دائم‌الخمر ـ تیلر شخصیتت جالبی ارائه می‌دهد و کنایه‌‌های هم‌جنس خواهانه فیلم برای کمپانی محافظه کار مترو ـ گلدوین ـ مایر غیرعادی به‌نظر می‌رسد.