آلمان، فروپاشی اعتماد مردم به احزاب حاکم نوبتی

تاكنون هیچ یك از احزاب این كشور موفق به جلب یكی از احزاب كوچكتر برای تشكیل یك دولت ائتلافی نشده اند و درمیان انواع اخبار و تفسیرهایی كه تلویزیون ها و مطبوعات این كشور منتشر می كنند، زمزمه تجدید انتخابات نیز آغاز شده است؛ امری كه قانون نیز آن را در شرایط بحرانی پیش بینی كرده است.
احزاب سوسیال دموكرات و سبز كه دولت را دراختیار دارند، دراین انتخابات، آرای لازم برای دراختیار نگهداشتن دولت نیاوردند و دو حزب دو قلوی سوسیال و دموكرات مسیحی نیز كه دراین انتخابات حدود ۳۵ درصد رأی آوردند، دركنار متحد همیشگی خود حزب دموكرات آزاد كه حدود ۹ درصد رأی آورده است نیز قادر به تشكیل دولت نیستند. هر دو گروه حاكم و اپوزیسیون به حد نصاب ۴۸ درصد آرا برای تشكیل دولت نرسیده اند. دراین میان، تنها حزبی كه زیر فشار سنگین ضد تبلیغات تلویزیون ها و مطبوعات توانست به پیروزی بالای ۸ درصد رأی دست یابد ائتلاف «چپ جدید» آلمان بود كه از فراكسیون چپ حزب حاكم سوسیال دموكرات و حزب سوسیالیسم دموكراتیك ( حزب حاكم سابق در آلمان دموكراتیك) تشكیل شده و عمدتاً متكی به سندیكاهاست. در این میان كوشش بسیاری صورت گرفته است كه یا حزب سبزها به گروهبندی راست (اپوزیسیون) بپیوندد و دولتی راست تر از دولت كنونی تشكیل شود و یا حزب دموكرات آزاد از راست جدا شود و همراه با سبزها و سوسیال دموكرات ها تشكیل دولت ائتلافی را ممكن كند. این كوشش ها تاكنون بی نتیجه بوده است. حزب سبزهای آلمان كه دراین انتخابات از آرای آنها به شدت كاسته شد، به اندازه كافی گردش به راست كرده و در دولت حاكم مجری لیبرالیسم اقتصادی بوده و می داند كه در صورت ائتلاف با اپوزیسیون دست راستی كه خواهان شتاب بیشتری در لیبرالیزه كردن اقتصاد آلمان، حذف سوسیال ها( خدمات دولتی، بیمه ها، بازنشستگی، حداقل دستمزدها و...) است، عملاً دست به خودكشی خواهد زد. سبزها می دانند كه در صورت تن دادن به چنین ائتلافی، در هر انتخابات دیگری از صحنه حذف خواهند شد و بخش اعظم نیروهای آنها متمایل به چپ جدید آلمان خواهد شد. حزب دست راستی دموكرات آزاد نیز نمی خواهد از متحدان خود جدا شود زیرا می داند ممكن است كه شانس تشكیل دولت نصیب دست راستی ها شود.
پایان انتخابات را احزاب یاد شده در بالا جشن گرفتند و هر كدام خود را پیروز اعلام كردند، اما همه آنها در این جشن مصنوعی و تبلیغاتی می دانند كه بازنده صحنه سیاسی آلمان هستند. مردم از همه آنها خسته شده اند و به همین دلیل نه تنها ۳ درصد از میزان پیش بینی شركت كنندگان درانتخابات كاسته شد، بلكه ارتش بزرگ رأی دهندگان آلمان كه رأی دادن را یك وظیفه اجتماعی خود می دانند، دراین انتخابات كاملاً درهم شكسته و پراكنده شد. گردش به راست از سوی سوسیال دموكرات ها نه تنها موجب سقوط پایگاه اجتماعی آنها شد، بلكه بخشی از كادرها و بدنه حزب را نیز در خروج جریان فراكسیون چپ از آن حزب از دست داد. دو حزب اپوزیسیون راست نیز، كه روی عوامفریبی ها و وعده های تبلیغاتی حساب باز كرده بودند و نقش منتقد دولت كنونی را بازی می كردند نیز نتوانستند حتی ۴۸ درصد آرای لازم برای تشكیل دولت را به دست آورند. در حقیقت، پایان انتخابات آلمان، برای احزاب نوبتی حاكم دراین كشور جشن نبود، بلكه مانند مراسم عزا بود.
در این حال ، چپ جدید آلمان با انتقاد شدید از سیاست لیبرالیسم اقتصادی دولت حاكم و اپوزیسیون معتقد به ضرورت شتاب بیشتر در اجرای لیبرالیسم اقتصادی به میدان آمد و نزدیك به ۹ درصد آرای مردم را كسب كرد، كه این امر درجامعه آلمان كه زیر فشار بی وقفه تبلیغات ضد چپ گرا و سوسیالیستی قرار دارد ، به منزله یك شوك بود. این حزب در پارلمان جدید آلمان یك فراكسیون ۵۴ نفره را تشكیل خواهد داد و منتقد هر دولتی است كه دو گروهبندی بالا تشكیل دهند.
در همین حال، مطبوعات آلمان با احتیاط بسیاری درباره نتیجه واقعی انتخابات این كشور، یعنی فرو ریزی آرای همه احزاب دست راستی و به راست چرخیده(سوسیال دموكرات ها و سبزها) حاكم و اپوزیسیون سخن می گویند. همین سیاست را تلویزیون ها نیز دنبال می كنند و به ندرت اشاره ای به واقعیت نتیجه انتخابات كه همان فروریختن اعتماد عمومی به احزاب حاكم و اپوزیسیون ( راست و راست میانه و سیاست های دولت حاكم) است، می كنند.
این احتیاط را مطبوعات دیگر كشورهای اروپایی ندارند. در ایتالیا مطبوعات نظر مردم این كشور را نسبت به نتیجه انتخابات آلمان اینگونه منعكس كردند: سرانجام، مردم محافظه كار آلمان هم بیدار شدند و به خود تكانی دادند.
در فرانسه، مطبوعات نوشتند: پس از «نه» مردم فرانسه و هلند به قانون اساسی اروپای واحد ( برای پیشبرد همآهنگ برنامه لیبرالیسم اقتصادی) انتخابات آلمان «نه» سوم به لیبرالیسم اقتصادی بود. «كلاس ارنست» از رهبران حزب چپ جدید آلمان نیز در مصاحبه كوتاهی كه تلویزیون سراسری آلمان با او كرد، درباره نتیجه انتخابات و سیاست آینده این حزب در پارلمان، ضمن رد هرگونه ائتلاف با احزاب دیگر گفت: سرنوشت ادامه و یا توقف برنامه لیبرالیسم اقتصادی كه دولت شرودر شروع كرد و احزاب اپوزیسیون دست راستی او می خواهند آن را با شتاب بیشتری اجرا كنند، در پارلمان تعیین نمی شود، بلكه در خیابان ها و با مقاومت سندیكاها تعیین می شود. فراكسیون پارلمانی ما مدافع این مقاومت مردمی در خارج از پارلمان است .

منبع : روزنامه ایران