سه شنبه, ۱۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 30 April, 2024
مجله ویستا
۲دسامبر سال ۱۹۵۲ ــ قانون مطبوعات زمان حکومت دکتر مصدق به اجرا درآمد - ایرادهای وارده به قوانین مطبوعات در ادوار مختلف در ایران
دوم دسامبر سال ۱۹۵۲ میلادی ( ۱۱ آذر ۱۳۳۱ ) لایحه قانونی مطبوعات که به امضای دکتر مصدق نخست وزیر وقت رسیده بود برای اجرا به وزارت کشور ابلاغ شد و ایران دارای بهترین قانون مطبوعات در تاریخ خود شد . این نخستین قانون مطبوعات ایران نبود . دراین قانون موارد قانون قبلی و قوانین بعدی تا به امروز که مغایر با حقوق بشر و قانون اساسی بود دیده نمی شد .
پس از رویداد ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ ، دولت وقت نخست اجرای این قانون مترقی را معلق کرد و سپس قانون سال ۱۳۳۴ را جانشین آن ساخت که متقاضی باید دارای صلاحیت ... بود که احراز آنها مستلزم عبور از هفت خوان و دوندگی بسیار و در موارد متعدد تعلیق به محال بود . همین قرار دادن شرایط صلاحیت ها !! دستاویزی برای دولتهای وقت شده بود که جز به عده ای مشخص پروانه ندهند. لغو این قانون خلاف منطق ، از شعارهای انقلاب سال ۱۳۵۷ بود .
در سال ۱۳۵۸ قانون مطبوعات مصوب شورای انقلاب ، انتظار برای دریافت پروانه نشریه را به سه ماه محدود کرد که متقاضی پس از آن می توانست به دادگاه محل دادخواست دهد و حکم دادگاه قطعی بود که بسیاری از مسائل حل شد و شماری که متقاضی بودند پروانه گرفتند که در قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ ( زمان وزارت آقای خاتمی ) این ماده مهم مراجعه به دادگاه لغو شد و شرایط هم سخت و مبهم گردید و عده ای از اتباع ایران نیز صریحا از دا شتن نشریه محروم شدند و این قانون بعدا با یک اصلاحیه، سخت تر شده است و تاکنون تلاش برای اصلاح آن با وجود انتقاد و ایراد فراوان به جایی نرسیده است . این قانون باعث شده است که موسسات دولتی هم بتوانند روزنامه بدهند ولی روزنامه نگاران حرفه ای در صف نوبت باقی مانده اند. محتوای این قانون چنان است که روزنامه گاری ایران را از حرفه ای شدن واقعی مانع شده است . این قانون راه را برای کمک مالی دولت به نشریات باز گذارده که نقص بزرگی است و مغایر روزنامه نگاری مستقل و حرفه روزنامه نگاری . برخی هم هستند که این قانون را ناقض پاره ای از حقوق مصرح در قانون اساسی جمهوری اسلامی و برخی از اصول آن می دادند. قانون مطبوعات سال ۱۳۶۴ و اصلاحیه آن روزنامه نگارشدن دولت و کارمند و مقام شاغل دولت زا مجاز کرده است که در قانون سال ۱۳۳۴ ممنوع شده بود و منع آن عمل درستی بود.
بسیاری از کشورها دارای قانون مطبوعات نیستند که آزادی ها و حقوق اتباع را محدود و از بسط تمدن و پیشرفت جلوگیری می کند ن از جمله ایالات متحده امریکا . در کشورها دیگر به روزنامه نگاری به چشم یک حرفه ، مانند اصناف دیگر نگاه می کنند و دادن پروانه را در دست صنف و مقررات آن قرار داده و حل اختلاف را برعهده دادگاه گذارده اند و مواد مربوط به افترا و هتک حرمت و افشاء اسرار محرمانه را همان دانسته اند که در قوانین عمومی و کیفری آمده است و قرار دادن مطبوعات را در چارچوپ یک قانون اختصاصی مغایر آزادی و حقوق اساسی دانسته اند.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید بلیط هواپیما
ایران مجلس شورای اسلامی بابک زنجانی مجلس دولت سیزدهم اصغر جهانگیر خلیج فارس دولت لایحه بودجه 1403 حجاب شورای نگهبان مجلس یازدهم
تهران هواشناسی قوه قضاییه سیل شهرداری تهران فضای مجازی آموزش و پرورش سلامت شورای شهر تهران دستگیری پلیس قتل
خودرو قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو کارگران سایپا ایران خودرو دلار بازار خودرو مالیات چین بانک مرکزی
تلویزیون سریال رسانه سینمای ایران مقام معظم رهبری سینما تئاتر موسیقی فیلم بازیگر رسانه ملی کتاب
سازمان سنجش شورای عالی انقلاب فرهنگی
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس روسیه نوار غزه عربستان اوکراین ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال سپاهان تراکتور باشگاه استقلال تیم ملی فوتسال ایران فوتسال بازی باشگاه پرسپولیس وحید شمسایی لیگ برتر
هوش مصنوعی اینترنت ناسا تبلیغات اینستاگرام تسلا همراه اول ماه گوگل اپل آیفون ایرانسل
داروخانه ویتامین کاهش وزن دیابت خواب طول عمر چاقی سلامت روان فروش اینترنتی دارو بارداری