نمای متوسط

● دنیای نو
The New World
نویسنده و کارگردان: ترنس مالیک. مدیر فیلم‌برداری: امانوئل لوبزکی. تدوین: ریچارد چیو، هنک کوروین، سارکلاین و مارک یوشیکاوا. موسیقی: جیمز هورنر. بازیگران: کالین فارل (سروان جان اسمیت)، کیو اوریانکا کیلچر (پوکاهونتاس)، کریستوفر پلامر (سروان کریستوفر نیوپورت)، کریستین بیل (جان رولف). محصول ۲۰۰۵ آمریکا، ۱۳۵ دقیقه.
در اوایل قرن هفدهم، شمال قارهٔ آمریکا مثل پنج هزار سال قبلش همان‌طور بکر و دست‌نخورده است: خطه‌ای وسیع متشکل از کوه و دشت و جنگل که ساکنانش را شبکه‌ای در هم تنیده از قبیله‌هائی با فرهنگ‌های متفاوت تشکیل می‌دهد. گرچه این قبیله‌ها در هماهنگی کامل با محیط طبیعی‌شان سر می‌کنند ولی روابط روزمره‌شان با تنش‌هائی همراه است و فقط ورود غریبه‌ای کافی‌ست تا تعادل‌شان را بر هم بریزد.
بعد از بد لندز، روزهای بهشت و خط باریک سرخ، دنیای نو چهارمین فیلم ترنس مالیک در ۳۳ سال اخیر است؛ فیلمی که مثل آثار قبلی او احتمالاً عده‌ای را دیوانه و عده‌ای را مفتون خودش خواهد کرد. آنها که با کار مالیک آشنایند، می‌دانند که او ذاتاً یک ”مستندکار“ است. دنیای نو خط روائی دندان‌گیری ندارد ولی به لحاظ بازسازی آن دوره و نگاه فیلم‌ساز به طبیعت بکر آن سال‌ها و مردمانش، پر از جزئیات ظریف و دقیق است. فیلم، اقتباسی‌ست آزاد از زندگی پرماجرای سروان جان اسمیت که بخش اعظم نوشته‌هایش عبارت بود از وقایع‌نگاری معامله‌ها و بده‌بستان‌های او با کسانی‌که آنها را ”وحشی“ می‌نامید، یعنی بومی‌های آمریکا. در این فیلم او را از نیوپورت به نزد بومی‌ها می‌فرستند تا با آنها پیمانی ببندد ولی او با دیدن پوکاهونتاس، شیفتهٔ زیبائی غریب این دختر بومی می‌شود. مالیک البته ”ملودرام پرداز“ نیست و این نقطهٔ قوتش هم هست ولی گاهی حتی فراموش می‌کند که یک درام پرداز است و به هر حال باید قصه‌ای را تعریف کند. با وجود این دنیای نو چیزی دارد که حتی روزهای بهشت، بهترین فیلمش، هم فاقد آن بود: نوعی خودانگیختگی در کشف تمامی آن زیبائی‌های بکر و طبیعی و حس و حالی که گاهی حالت ”خود دست انداختن“ هم به‌خود می‌گیرد؛ و نکته‌ای هم که در مورد سینماگران واقعی وجود دارد، همین است: آنها شخصیتی دارند و طوری به‌دنیا نگاه می‌کنند که شاید ساده‌انگارانه به‌نظر برسد ولی با دیگران تفاوت دارند و این تفاوت نگرش همان چیزی‌ست که در مورد این فیلم مالیک، گاهی تأثیر خارق‌العاده‌ای بر بیننده می‌گذارد.

مایکل فیلیپس
ترجمهٔ سعید خاموش

منبع : ماهنامه فیلم