۲۱ اردیبهشت ـ ۱۱ می ـ استقلال لوکزامبورگ

یازدهم مه ۱۸۶۷ قدرت های اروپایی در اجلاس خود باردیگر و برای سومین بار در طول قرن نوزدهم مهر تایید بر استقلال دوك نشین «لوكزامبورگ» گذاردند. این كشور دو هزار و پانصد كیلومتر مربعی با پانصد هزار جمعیت میان فرانسه، آلمان و بلژیك قرار گرفته و با این كوچكی، از موسسان اتحادیه اروپا و پیشگامان عضویت در «ناتو» بوده است. لوكزامبوگ كه دارای حكومت پارلمانی است (تعیین رئیس دولت از سوی پارلمان) و یك دوك (پرنس) بر آن ریاست می كند هیچیك از مشكلات كشورهای دیگر اروپا از جمله تورم، بیكاری و نارضایتی عمومی و در نتیجه اعتصاب عمومی و تظاهرات خیابانی نداشته است. لوكزامبورگ در سال ۹۶۳ میلادی به عنوان یك دژ نظامی نام خود را در تاریخ به ثبت رساند و چون دژی مستحكم بود، در اطراف آن آبادی های متعدد ساخته شد. در سال ۱۸۱۵ كه كنگره وین در صدد تاسیس كشورهای كوچك در اطراف فرانسه برآمد تا ناپلئون دیگری به دنیا نیاورد، به لوكرامبورگ نیز استقلال كامل داده شد و به صورت یك كشور بی طرف همانند سویس درآمد، ولی دو جنگ جهانی قرن بیستم به لوكزامبورگی ها آموخت كه قوانین و میثاقهای بین المللی در برابر اراده فاتحان و قدرتمداران دیوارهایی كوتاه بیش نیستند و با همین فلسفه، پس از جنگ جهانی دوم به ناتو پیوست و ....

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز