موسیقی زیر زمینی

موسیقی زیر زمینی هم به مانند تمامی عناوین و مفاهیم هنری دیگر صاحب یک تعریف مشخص نیست. این عناوین در هر زمان و مکانی صاحب تعریف های مختلف و حتی گاهی متضاد می شوند
برای مثال این عنوان در غرب جهان به نوعی از موسیقی گفته می شود که خالقان آن به هیچ عنوان علاقه یی به حضور در فرآیند تولید یا بازار تبلیغات ندارند و اعتقاد دارند که فرآیند تولید این گونه، در نهایت مرگ هنر را رقم خواهد زد و گاهی هم به گروه ها و موسیقی یی گفته می شود که هر چند عرضه می شود و در عرصه تبلیغات حضور پیدا می کند اما در نهایت استراتژی متفاوتی نسبت به بدنه غالب بازار موسیقی برگزیده است. چنین می شود که گاهی گروهی به مانند «TOOLS» هم با آنکه آثارش عرضه می شود بخشی از موسیقی زیرزمینی به حساب می آید. اما در این جای جهان این عنوان و اصطلاح یکسره معنایی دیگر به خود می گیرد و موسیقی زیرزمینی به گونه یی از موسیقی گفته می شود که نتوانسته مجوز اجرا یا تکثیر بگیرد. از همین رو اثر به شکل دیگری در اختیار مخاطبانش قرار می گیرد. در این جا قرار گرفتن یک موسیقی در زیر مجموعه آثار زیرزمینی نتیجه دیدگاه های زیبایی شناسی خالقان اثر نیست بلکه نتیجه مناسبات تولید یک اثر است. از همین رو است که آنچه در اینجا از آن به عنوان موسیقی زیرزمینی یاد می کنند در آن سوی جهان در بخش موسیقی بدنه و فراگیر قرار می گیرد.اما نکته این است که اگر قرار باشد شورای نظارت و ارزشیابی مرکز موسیقی با این شکل با موسیقی مردمی برخورد کند ناخودآگاه فضا را برای شکل گیری موسیقی زیرزمینی فراهم خواهد کرد.این روزها موسیقی پاپ هر چه بیشتر و بیشتر از ارجاعات اجتماعی خالی شده است در نتیجه طبیعی است وقتی مخاطب موسیقی را بی ارتباط با محیط اطراف خود می بیند از آن روی برگردان می شود و به سراغ موسیقی یی خواهد رفت که آن را نزدیک تر به خود و اطرافش می بیند. یک نکته را نباید فراموش کرد، باب «دیلان» بزرگ در تکنیک صدا و نوازندگی هنرمند چیره دستی محسوب نمی شود اما آنچه که باعث شده «دیلان» در نقش یک مرجع در حوزه موسیقی مردمی مطرح شود موضع گیری های اجتماعی و سیاسی او در آثارش است. از سوی دیگر می پذیریم که بعضی از آثاری که در حال حاضر در زیر مجموعه موسیقی زیر زمینی قرار گرفته اند با اخلاق اجتماعی در تضاد هستند. اما خیلی از این آثار هم در نتیجه سخت گیری های نظارتی به شکل موسیقی زیر زمینی ارائه شده اند. بد نیست که مسوولان مرکز موسیقی سری به بازار قطعات کامپیوتر بزنند، خیلی زود متوجه خواهند شد که امکانات ضبط یک قطعه موسیقی چندان دور از دسترس نیست . نباید فراموش کنیم که ما تنها می توانیم جلوی ضبط و تکثیر قانونی این آثار را بگیریم ولی این دلیل نمی شود که آنها راه های دیگری را انتخاب نکنند. مگر نه اینکه آثار گروه «اوهام»، «محسن نامجو» و... در این سال ها بسیار شنیده شده اند در حالی که مجوز نشر نداشته اند.

منبع : پارسی فا