مراسم عروسی ارمنیان ، استان اصفهان

ارمنینان، ازدواج را بزرگ‌ترین حادثه در زندگی زن و مرد می‌دانند و به همین جهت، برای عروسی اهمیت فوق‌العاده‌ای قائل‌اند و تا حد توانایی مالی،‌ این جشن را هر چه باشكوه‌‌تر برگزار می‌كنند.
جوان ارمنی، در انتخاب همسر كاملاً آزاد است. در روزهای عید، جشن یا در كلیسا دختر را می‌بیند و می‌پسندد. اگر دختر هم مایل به ازدواج بود،‌ بلافاصله پدر و مادر دختر و پسر در جریان قرار می‌گیرند. كم‌تر پدر و مادر ارمنی با انتخاب فرزندشان مخالفت می‌‌كنند. پس از این مقدمات، پدر و مادر عروس و داماد، در خانه عروس حاضر می‌شوند و حلقه و انگشتری نامزدی رد و بدل می‌گردد. چانه‌زدن درباره مهریه، شیربها، آیینه و چراغ و لباس‌های متعدد و ... اصولاً مطرح نیست.
پس از انجام مراسم نامزدی كه مدت آن 6 ماه است، مراسم عقد انجام می‌شود. بدین‌ترتیب كه در شب عروسی، داماد به خانه ‌عروس می‌رود و عروس را همراه افراد خانواده به كلیسا می‌برد. در كلیسا، دختر و پسر در برابر محراب می‌ایستند. آنگاه كشیش مأمور خطبه عقد از پشت پرده محراب بیرون می‌آید. در این هنگام همه چراغ‌ها و چهل‌چراغ‌های كلیسا روشن است و دود معطر كُندُر فضا را عطرآگین می‌سازد.
هنگام جاری كردن صیغه عقد، عروس و داماد در برابر كشیش در كنار هم‌ زانو می‌زنند و بچه‌های كوچك كه همگی لباس‌های سفید بر تن دارند، در جلوی عروس و داماد صف می‌كشند. در وقت خواندن صیغه عقد، سكونت كامل برقرار است و كشیش قدری جلوتر می‌آید؛ صلیبی از جیب خود بیرون می‌آورد و روی سر عروس می‌گذارد و شروع به خواندن دعا می‌كند. پس از این كه دعا به پایان رسید، این بار صلیب را روی سر داماد می‌گذارد و به دعا خواندن می‌پردازد. با پایان یافتن دعا، از عروس می‌پرسد : آیا با این ازدواج موافقی، و حاضری در خوشی و سختی شریك او باشی؟ عروس جواب می‌دهد : بله. آنگاه كشیش رو به داماد كرده، سئوال را تكرار می‌كند و پس از شنیدن پاسخ مثبت، به دستور او‌، داماد انگشتری به دست عروس می‌كند و عروس هم متقابلاً انگشت داماد را با انگشتری زینت می‌دهد. آنگاه كشیش از هر دو نفر قول می‌گیرد كه تا آخر عمر نسبت به یكدیگر وفادار باشند. آن‌ها هم قول می‌دهند و در برابر كشیش یكدیگر را می‌بوسند. اكنون مهمانان در خانه یا باشگاه در انتظار هستند و عروس و داماد نیز پس از ثبت ازدواج در دفتر رسمی وارد مجلس می‌شوند و با ورودشان، مدعوین به صرف شام و شراب می‌پردازند. چون مراسم عروسی پایان یابد، زوج جوان لباس‌های خود را بسیار گرامی می‌دارند و در سفر واپسین مرگ همین لباس‌ها را بر آن‌ها می‌پوشانند.