آخرین پرتوی غروب - Twilght's Last Gleaming

سال تولید : ۱۹۷۷
کشور تولیدکننده : آمریکا و آلمان‌غربی
محصول : مرِو آدلسن
کارگردان : رابرت آلدریچ
فیلمنامه‌نویس : رانلد م. کوئن و ادوارد هیوبش، برمبنای رمانی نوشته والتر ویجر
فیلمبردار : رابرت هاوزر
آهنگساز(موسیقی متن) : جری گُلداسمیت
هنرپیشگان : برت لنکستر، ریچارد، ویدمارک، چارلز دورنینگ، ملوین داگلاس، پل وینفیلد، برت یانگ، جوزف کاتن، راسکو لی براون، و ریچارد جاکل.
نوع فیلم : رنگی، ۱۴۶ دقیقه.


چهار مرد به سرکردگی ژنرال سابق نیروی هوائی، «لارنس دِل» (لنکستر) از زندان مونتانا می‌گریزند و کنترل یک سیلوی استراتژیک پایگاه هوائی مالمستروم را در اختیار می‌گیرند. «دِل» یکی از هم‌دستان خشن‌اش را می‌کشد و حالا، او، «ویلیس پوئل» (وینفیلد) و «اوگی گارواس» (یانگ) وارد اتاقی کنترل مخفی سیلو می‌شوند، تله‌های انفجاری را از کار می‌اندازند و کلیدهای لازم برای پرتاب نُه موشک اتمی را به دست می‌آورند. در جلسه شورای امنیت ملی، رئیس‌جمهور آمریکا، «دیوید استیونز» (دورنینگ) برای حفظ امنیت کشور حاضر به پرداخت باج ده میلیون دلاری می‌شود. اما «دِل» فقط نود دقیقه به او فرصت می‌دهد تا اسناد محرمانه امنیتی را درباره جنگ ویتنام به اطلاع عموم برساند. (در واقع «دل» به خاطر سعی در گفتن واقعیت‌هائی درباره جنگ ویتنام، به زندان افتاده بوده). «استیونز» که نخستین بار این اسناد را می‌خواند، به دشمن قدیمی «دل»، «ژنرال مارتین مکنزی» (ویدمارک) اجازه حمله به سیلو را می‌دهد که در نتیجه آن «گارواس» کشته می‌شود. «دل» شمارش معکوس را آغاز می‌کند. مشاوران رئیس‌جمهور همچنان اصرار دارند که این اسناد نباید پخش شود. «استیونز» که بسیار تحت فشار قرار گرفته، چاره‌ای جز تسلیم خود نمی‌بیند. او با هواپیما به مالمستروم می‌رود و خودش را به‌عنوان گروگان تسلیم «دل» و «پوئل» می‌کند. به محض اینکه، این سهنفر به سوی هواپیما می‌روند، «مکنزی» دستور شلیک می‌دهد. «استیونز» کشته می‌شود، ولی پیش از مرگ، از وزیر دفاع، «زاک گوتری» (داگلاس) می‌خواهد تا این اسناد را منتشر کند، اما «گوتری» سکوت اختیار می‌کند.
* مهمترین مشکل فیلم (که در مونیخ فیلم‌برداری می‌شود)، فیلم‌نامه نامنسجم آن است. اما به‌عنوان تریلری سیاسی، پُرتعلیق و هیجان‌انگیز است و پایان تلخ آن تأثیرگذار.