شما بدترین دشمنان موسیقی معاصرید!

● بدترین اتفاقات
۱) سه گیتاریست احمق و یک درامر احمق تر
معلوم است بیتلز را می گویم. وقتی چهار جوان کم استعداد، بدون سواد کافی و درک صحیح از موسیقی تبدیل به بزرگ ترین بند تاریخ می شوند، حتما یک جای کار ایراد دارد.
اشتباه نکنید، هیچ خصومتی با پل مک کارتی ندارم. آن چه به مراتب بدتر از بیتلز است موجی است که بعد از به شهرت رسیدن این گروه دنیا را فراگرفت و بسیاری از نوازنده ها و خواننده های بااستعداد که می توانستند موسیقی را گامی به جلو ببرند دست از کار کشیدند و با دلقک بازی سعی کردند به شهرت برسند. طبیعی است که هیچ کدامشان به پای بیتلز نمی رسیدند!
۲) فرو رفتن در اعماق بیخودی
از کجا شروع شد؟ هیپی ها آن را رایج کردند یا سیاستمدارانی که طغیان می کردند؟ به هر حال جوان ها که دلشان خون بود، از همه چیزهای اطرافشان بریدند و به جای آن که از موسیقی مثل هر هنر دیگری استقبال کنند، راه های ویژه ای برای درک آن اختراع کردند. اما در عالم واقع آیا شما وقتی به یک نمایشگاه نقاشی می روید و یا کتاب می خوانید، تمام تلاشتان را به کار می برید که با انواع و اقسام تنقلات غیرمجاز دنیای جدید خودتان را در بی خودی فرو برید یا این که مثل آدم کتاب را تا به انتها می خوانید و مثل یک شخص شخیص از در نمایشگاه خارج می شوید. کدام یک؟
۳) پینک فلوید
حتی تیتر هم نمی خواهد، بدتر از پینک فلوید سراغ ندارم. از روزی که موسیقیدان ها فراموش کردند که کجای این دنیا ایستاده اند و تصمیم گرفتند آن را عوض کنند، شعار جای شعر را گرفت و سر و صدای غیرطبیعی جای موسیقی خالص را ...
بعد گروه های متال آمدند، احمق هایی که سر و صورتشان را رنگ می کردند تا عده کمتری در دنیا کشته شوند. هه هه... آن که در آفریقا از گرسنگی می میرد، حتی نام باب گلدوف را یک بار هم نمی شنود. قصد ندارم منکر انسان دوستی این آدم ها بشوم، اما از نظر موسیقیایی هر گاه که از این هنر به عنوان اسلحه استفاده شده تیرش خطا رفته است.
۴) نابود شدن رکورد کمپانی های شخصی
زمانی فرانک زاپایی بود که یک رکورد کمپانی شخصی داشت و نه تنها آثار بی نظیر خودش را رکورد می کرد ،بلکه بزرگ ترین استعدا قرن بیستم یعنی کاپیتان بیف هارت بی نوا را نیز تحت پوشش قرار داده بود. اگر او نبود، پدر موج نوی موسیقی معاصر هم بی آن که صدایش به گوش کسی برسد، خاموش می شد. اما این روزها از چنین رکورد کمپانی هایی خبری نیست و شاید فقط بتوان به شرکت لوی باپ که متعلق به دیوید برن، نابغه گروه تاکینگ هدز است اشاره کرد.
۵) سی دی
حرمت و عظمت موسیقی اگر با نوارکاست زیر سوال رفت، با سی دی به کلی لگدمال شد. یعنی چی که تمام آثار یک گروه موسیقی که طی ۴۰ سال کار بی وقفه رکورد شده است روی یک یا دو سی دی به صورتMp۳ به دست من و شما می رسد. راستی کدام یک از سی دی هایMP۳ خود را با دقت گوش کرده اید و جای تک تک آهنگ های آن را می دانید؟ سی دی ها گوش را ضعیف می کنند و خب شک نکنید که بیش از ۹۰ درصد آن چه گوش می کنید و اصطلاحا با آن حال می کنید، چرند و پرند است و اصلا ربطی به موسیقی ندارد.
به تازگی سایت های مختلف اینترنتی به جست وجو برای یافتن علل سقوط موسیقی غربی پرداخته اند و حاصل عملیات آنها در قالب ۵۰ دلیل سقوط موسیقی یا صد عاملی که موسیقی جهان را به ... کشید و یا...
بگذریم، صفحات موسیقی جهان امروز به بدترین اتفاقات، بدترین خواننده ها و بدترین آهنگ های پرطرفدار اختصاص دارد.
سلیقه موسیقی شما را به سطح سلیقه حلزون ها تنزل می دهند. وقتی با یک تکه پلاستیک طرف هستید که روی آن ۳۰۰ آهنگ رکورد شده (و البته با یک خراش سطحی صدتای آن می پرد)، فقط به آهنگ هایی توجه می کنید که در همان لحظه اول گوش شما را نوازش می دهند. و البته می دانم که می دانیم موسیقی خوب اغلب آن است که در لحظه اول شما را مجذوب ملودی شیرین خود نمی کند.
۶) وود استاک ۹۹
جمع شدن در یک فضای باز و اقامت در آن به مدت سه شبانه روز برای شنیدن انواع و اقسام موسیقی ها از اختراعات نیمه دوم قرن بیستم است. این اگرچه بهترین راه شنیدن موسیقی نیست، ولی قطعا بهترین راه شناسایی گروه های جوان و آینده دار است.
اما اگر مسئولان برگزاری این جشن ها راه را اشتباه بروند، مصیبت نازل می شود و به جای زنده شدن خاطره خوش وود استاک ۶۹ جشن سطحی و مبتذل و خالی از ارزشی به نام وود استاک ۹۹ برپا می شود. بدون تردید بدترین نمایش عمومی در طول تاریخ موسیقی وود استاک ۹۹ است. دریغ از حتی یک گروه خوب. دریغ از یک لحظه ناب.
۷) پاپ استارز، پاپ ایده آل و ...
خلق خواننده، ساختن موجودی که با استفاده از فاکتورهای تعریف شده جماعتی را برای لحظاتی به وجد آورد و سپس گم شود و پی کارش برود، به هیچ وجه موسیقی نیست.
شاید خیانتی بزرگ تر از این را در تاریخ موسیقی سراغ نداشته باشیم. کاش لااقل نام این مخلوقات کج و کوله را خواننده و نوازنده و موسیقیدان نمی گذاشتند.
۸) بچه های امروز
در روزگاران قدیم که خبری ازipobs وRingtones وDownloabs نبود، برای به دست آوردن هر آهنگ باید مسافتی طی می شد و ابزارآلاتی فراهم می آمد. آن که دنبال موسیقی بود، با دقت آن چه را که می خواست انتخاب می کرد. و حتی اگر سلیقه اش سطح پایین بود، لااقل شخصی بود و قابل دفاع... اما حالا چند درصد موسیقی های آی پدهای شما مثل همدیگر است؟ راستی کدام یک از آن آهنگ های دانلودی را که از دوستانتان ظرف چند ثانیه توسط ابزارآلات مدرنتان می گیرید می شناسید؟ از آن بدتر چند درصدش را با دلیل کافی دوست دارید؟
شما قطعا بزرگ ترین دشمنان موسیقی معاصر هستید. اما من نمی دانم چه کاری برایتان می توانم انجام دهم.
● بدترین گروه های جهان
اشاره ای به بیتلز، متالیکا، پینک فلوید و ... نمی کنم چون طومار شیخ فلان می شود.
۱) جیپسی کینگ
شش پسر دایی و پسر عمه و پسر خاله و پسر عمو گروه مسخره جیپسی کینگ را پایه گذاشتند تا بدترین آهنگ های فرانسوی/ اسپانیایی دنیا را به خورد ملت بدهند.
۲) بلایند ملون
گروه طالبی کور، در قالب بدترین سبک موسیقی جهان یعنی متال، بدترین گروه است. یعنی بدترین بدترین ها، می پرسید چرا؟ اگر توانستید یک آهنگ گروه را تا به آخر گوش کنید، جوابتان را می دهم.
۳) باب گلدف
از این بی استعدادتر نمی شود. در سال ۱۹۸۹ آلبوم گیاهخواری عشق! را به بازار فرستاد. آلبومی که طی پنج روز رکورد شده بود و با شنیدن فقط پنج ثانیه اش می شد آن را خرد کرد و دور ریخت. این همه ادا، این همه دفاع از مردمی که حتی نمی دانی کجای کره زمین زندگی می کنند و فقط تصویرشان را در قالب اخبار از تلویزیون دیده ای آن هم به شکل موسیقی باورناپذیر است. انسان دوستی معنای دیگری دارد.
۴) جیم موریسون
همه جوان های دهه ۶۰ مدتی احساساتی می شدند و اقدامات سیاسی می کردند، اما به همراه رشد سنی و بالغ شدن فکری آتشفشان فروکش می کرد. بیچاره جیم موریسون موضوع را آن قدر جدی گرفت تا در آتش احساساتش سوخت. جالب آن که او واقعا هیچ وقت نمی دانست دارد از چه حرف می زند و فقط جوگیر شده بود.
۵- یانی
به عنوان شناگری که عضو تیم مدرسه اش در یونان بود، در ۱۴ سالگی رکورد شنای جوانان کشورش را شکست و اکنون رکورد رکورد کردن بدترین آلبوم های جهان را می شکند و آن قدر از دیگران فاصله گرفته که هیچ کس به گرد پایش هم نمی رسد. راستی یانی یعنی چی؟
۶) میک جگر (حتی بیل ویمن نیز به او خندید)
خواننده گروه رولینگ استونز وقتی تصمیم گرفت آلبوم شخص خود را تهیه کند، همه مردم را متوجه این موضوع کرد که او به جز خوانندگی هیچ کار دیگری بلد نیست و سوادش در زمینه موسیقی از هر جنبنده ای در این دنیا کمتر است.
۷) کنی جی
موسیقی جاز معنای خودش را دارد و نوازندگی کنی جی...
اصلا هر که ساز بادی زد که موسیقی جاز نمی شناسد.
۸) مایکل بولتون
یک نگاه به قیافه و اداهای او کافی است تا برای همیشه فراموشش کنید، البته او به شما کمک می کند و با اولین کلمه ای که به عنوان ترانه به لب می آورد، شما را از خودش، موسیقی، صفحه تلویزیون یا ضبط صوت کنار دستان و حتی از زندگی سیر می کند.

نویسنده : علیرضا میر اسدله

منبع : چلچراغ