اصول کمک در برنامه‌های درسی و آموزشی

به توانائی‌های خود به‌عنوان تعلیم‌دهنده و همچنین به فرزندتان به‌عنوان تعلیم گیرنده اعتماد داشته باشید این شما پدر و مادر هستید که بیش از همه آمادگی و علاقه به بزرگ کردن کودکتان دارید و اگر روزی مشکلاتی پدیدار گردد آنها را از پیش پا برمی‌دارید و برای این کار صبر و تحمل کافی نیز دارید.
کودک را نباید به حال خود بسپارید باید شرایطی ایجاد کنید که او از حالت اتکاء به شما بیرون بیاید و در ضمن احساس کند که بزرگ شده است. و این خودش است که تصمیم می‌گیرد درس بخواند یا نخواند. تحقیر و سرزنش و مقایسه او با نوجوان همسال دیگر هیچ‌ تأثیر مثبتی در وضع او نخواهد داشت وقتی او را تحقیر یا سرزنش می‌کنید و به او القابی نظیر تنبل - کودن و غیره می‌دهید گرچه با شما مخالفت می‌کند ولی رفته‌رفته خودش آن را باور کرده از خود ناامید می‌شود و در برابر این مسئله کم‌کم بی‌تفاوت می‌شود.
چه باید کرد؟
بیش از توانائیش از او توقع نداشته باشید. در دروسی که توانائی یادگیری دارد تشویقش کنید اگر فعالیت خارج از مدرسه مانند ورزش و غیره وقتش را می‌گیرد با مهربانی به او هشدار دهید ببنید چه عواملی سبب شده که گرایشش به کارهای خارج از مدرسه بیشتر شود. خودتان را نسبت به درس مدرسه‌اش علاقمند نشان دهید در مقابل موفقیت هر چقدر کوچکش بی‌تفاوت نباشید و دائم به هر بهانه‌ای او را تشویق کنید بی‌جهت در کارهایش دخالت نکنید از اینکه دائماً به مدرسه بیائید و از وضع درسش سؤال کنید متنفر است چون دیگر خود را بچه نمی‌داند بنابراین به حرف‌هایش اعتماد کنید به او بیاموزید که از وقتش به‌نحو احسن استفاده کند شب‌های امتحان زمان خوبی برای خواندن درس‌های عقب‌افتاده نیست به او بفهمانید که او نسبت به انجام تکالیف مدرسه مسئولیت دارد و باید حتماً این مسئولیت را به‌خوبی انجام دهد به او یاد دهید که برای درس خواندن و تفریح برنامه‌ریزی کند در صورتی‌که از شما مشورت خواست کمکش کنید هرگز خودتان بدون‌ نظر او برایش برنامه‌ریزی نکنید. چون عمل نخواهد کرد اگر در برخی از دروس موفق نبود با او همدردی کنید و به نصیحت و پند متوسل نشوید به او بگوئید چه کمکی از دست شما برایش برمی‌آید که انجام دهید در صورتی‌که خودش لازم دید او را به کلاس‌های تقویتی بفرستید یا معلم خصوصی برایش بگیرید همدردی و تأسف شما ممکن است از او شاگرد زرنگی بسازد و می‌تواند ارتباطی خوب بین شما و او برقرار سازد که مانع شود او دست به کارهای ناجور بزند یا آنکه ترک تحصیل کند. در انتخاب روش صحیح درس خواندن راهنمائیش کنید نسبت به نمرات و اعمالش در مدرسه بی‌تفاوت نباشید پیشرفت را از نظر او دور ندارید و مشوق او باشید.
در هر حال نیز باید ارتباط خود را با مدرسه حفظ نمائید و مدرسه را خانه دوم فرزند خود بدانید چون فرزندان احتیاج به تقویت روحی و محیط مناسب برای فعالیت دارند والدین واقع بین قبول می‌کنند که به‌تنهائی قادر به حل همه مشکلات نوجوان نیستند و در این راستا همکاری‌های خود را با انجمن‌های خانه و مدرسه به‌منظور هماهنگ نمودن محیطی مناسب برای رشد فکری و آموزشی و فرهنگی و تربیتی نوجوان خود باید حفظ نمایند تا نوجوان در مورد فوق دچار سردرگمی و دوگانگی در امور تربیتی و فرهنگی نگردد.
به‌طور مرتب شرکت در جلسات انجمن‌ها را یکی از وظایف اصلی خود بدانید تا بدین صورت نوجوان احساس امنیت و وابستگی نماید.
و در اینجا والدین هستند که می‌توانند با درایت و هوشمندی اعتماد و اطمینان نوجوان را نسبت به مسائل آموزشی که در پیش دارد به خودشان جلب کنند و به‌گونه‌ای رفتار کنند که نوجوان احساس کند می‌توان به محض برخورد با مشکلات از مربیان و والدین یاری جوید.