کره شمالی از منظر کره جنوبی

پس از آزمایش هسته ای کره شمالی و بعد از صدور قطعنامه ۱۷۱۸ شورای امنیت تحریم این کشور، واکنش های مختلفی از سوی دولت ها نشان داده شد. واکنش کشورهای درگیر در مسئله هسته ای کره شمالی مانند کره جنوبی، چین، روسیه، ژاپن و آمریکا و اتحادیه اروپا به منظور ارزیابی نحوه برخورد با این کشور از اهمیت بیشتری برخوردار است. مواضع و رفتار هر یک از این بازیگران در برخورد با کره شمالی حاکی از انگیزه ها و اهداف مختلفی در میان آنهاست. در این ارتباط، رفتار کره جنوبی بسیار قابل تأمل و بررسی است.
کره جنوبی علی رغم اشتراک منافع گسترده ای که با آمریکا دارد، در نحوه برخورد کاخ سفید با آزمایش هسته ای کره شمالی هماهنگی و انطباق کاملی نداشت. دولت سئول در درجه اول با هر نوع حمله نظامی به پیونگ یانگ مخالفت کرد. در خصوص سیاست تحریم نیز هر چند نسبت به قطعنامه شورای امنیت رویکرد مثبت نشان داد لکن عملاً بسیار محتاطانه با این موضوع برخورد کرد. سوال اساسی این است که چرا کره جنوبی رفتار احتیاط آمیزی از خود بروز داد؟ نگاه کره جنوبی به کره شمالی هسته ای چگونه است؟ در این باره چهار دیدگاه مطرح می باشد:
۱) چشم انداز اتحاد؛ برخی معتقدند که رفتار احتیاط آمیز کره جنوبی نسبت به نحوه برخورد با اتمی شدن کره شمالی ناشی از چشم انداز مقامات و صاحب نظران این کشور در خصوص مزایای اتحاد دو کره است. مقامات کره جنوبی مدتهاست که استراتژی را برای این منظور تدوین کرده است، استراتژی که از آن «آفتاب درخشان» یاد می شود. اتمی شدن کره شمالی این وسوسه و انگیزه برای استراتژیست های کره جنوبی ایجاد کرد که پیوند دو کره می تواند جایگاه این کشور را در مناسبات بین المللی بشدت ارتقاء دهد. از نظر مقامات سئول، قدرت اتمی کره شمالی با قدرت اقتصادی کره جنوبی موقعیت این کشور را در زمره قدرت های درجه یک افزایش خواهد داد. از این رو، دولتمردان کره جنوبی با توجه به چنین چشم اندازی، سعی ندارند تا روند اتحادی که از چند سال پیش مذاکرات آن شروع شده را بهم بریزند.
۲) ترس و آسیب پذیری؛ برخی از صاحب نظران رفتار محتاطانه کره جنوبی را ناشی از ترس این کشور از عواقب بحرانی شدن مناسبات دو کشور می دانند. کره شمالی که اکنون صاحب بمب اتم است، هر نوع تهدید علیه آن موجب بحرانی شدن شبه کره و خسارت های غیرقابل جبران بر کره جنوبی خواهد شد. به تعبیر این تحلیل گران هر نوع اقدام بحران آفرین در این منطقه دودش به چشم کره جنوبی خواهد رفت.
۳) عدم تاثیر سیاست های سختگیرانه؛ بسیاری معتقدند که تحریم ها علیه کره شمالی تاثیری بر رفتار پیونگ یانگ نخواهد گذاشت. کره شمالی ها تاکنون فشارها و تحریم های سنگین را تحمل کرده و وضعیت اقتصادی و سیاسی آنها به گونه ای نیست که در صورت اعمال سیاست های تحریم آسیبی ببیند. کل واردات کره شمالی در سال گذشته ۵/۱ میلیارد دلار و صادرات آن ۵/۲ میلیارد دلار بود. بنابراین پیونگ یانگ چیزی را برای از دست دادن ندارد.
۴) فشار از درون؛ این دیدگاه معتقد است که کره جنوبی بواسطه محدودیت های داخلی سیاست همراه با کاخ سفید را نمی تواند تعقیب کند. موید این مسئله، مخالفت مردم کره جنوبی در خصوص قطعنامه ۱۷۱۸ شورای امنیت علیه کره شمالی است.
در مجموع به نظر می رسد هریک از دیدگاه های فوق قابل اعتنا و تأمل می باشند. با این حال دیدگاه اول از اهمیت بیشتری برخوردار است. تحقق این دیدگاه آرایش نظام امنیتی جهان را بکل بهم خواهد ریخت و شرایط جدیدی را نه تنها در مناصب قدرت در آسیای جنوب شرقی بلکه در فرامنطقه ای ایجاد خواهد کرد.

سیامک باقری

منبع : سایت بصیرت