برابری

برابری، همراه آزادی و همبستگی، بنیان حقوقی یک نظم دمکراتیک را ساخته و به گونه های صوری ;فرمال، مادی، هنجاری و نسبی تعیین می گردد.
بطور صوری، یعنی همه شهروندان در برابر قانون برابرند بدون نظرداشت جنس، تعلق قومی، نژادی، سیاسی، مالی، مذهبی، عقیدتی، ...برابری سیاسی، یعنی تمامی شهروندان برای انتخاب کردن و انتخاب شدن دارای حقوق برابر می باشند. برابری از نظر مادی، ناممکن است و قابل انتظار هم نیست، چرا که انسان ها دارای نیازها، توانایی ها، استعدادها و شرایط یکسانی نیستند.
در حقوق پایه ای اجتماعی به منظور تامین برابری، به برابر بودن شانس ها و امکانات تاکید می شود، یعنی دست رسی همگانی به امکان های آموزشی و فن آوری، کاریابی و توزیع خردمندانه وظیفه ها و مسئولیت ها.
ارسطو، برابری را بطور نسبیتی در شکل هندسی و حسابی یا عددی توضیح می دهد;که با همین مفهوم در انقلاب های آمریکا و فرانسه مورد استفاده قرار گرفت : در برابری عددی، به توزیع برابر و مساوی کالاها بر پایه میانگین کارها و نوع کالا توجه می شود. در برابری هندسی، شعار " به هر کس، سهم خودش" اجرا می گردد #بر پایه ویژگی ها، توانایی ها، ... و به منظور برقراری انضباط سیاسی در جامعه
نظر نسبیتی ارسطو ;تقسیم ثروت بر پایه کار، در قانون اساسی کشورهای دمکرات وارد شده است، ولی تامین برابری انسان ها را هدف خود نمی دانند، بلکه به تعدیل و کاستن تنش های اجتماعی توجه می کنند. اصول دمکراتیک، دولت ها را موظف نموده که رفتارهای همسان را به گونه ای همسان پاسخ دهند. از سوی دیگر، باید افراد و گروه ها را نسبت به برخوردهای نابرابر حمایت نمایند.
البته، برابری دمکراتیک را نمی توان دقیقن تعریف نمودولی می توان گفت که این گونه برابری ها در صدد ملایم سازی و برقراری تعادل میان برابری صوری و مادی می باشند. بر این اساس، خوش بختی جامعه و تحقق و حفظ آزادی های فردی و اجرای اصول عدالت پی گیری شده و برابری را از حقوق بشر و عدالت اجتماعی - سیاسی جدا نمی دانند. ׳

منبع : فلسفه